Έχοντας επί χρόνια αντιπαρατεθεί σε αμφιθέατρα, στέκια και πλατείες - όντας μη συγκρουσιακός ελευθεριακός ο ίδιος - με ανθρώπους που επιμένουν να εννοούν θέσεις αντίστοιχες με όσες διαφαίνεται ότι υποστηρίζεις, έχω μάθει ότι ο μόνος τρόπος παραγωγικού διαλόγου μαζί τους είναι μια - απέλπιδα συνήθως - προσπάθεια πλήρους αλλαγής συστήματος αναφοράς της κουβέντας σε μεγάλη κλίμακα και όχι η ανούσια και αδιέξοδη επί του συγκεκριμένου περιπτωσιολογία.
πχ Δεν με ενδιαφέρει η περιπτωσιολογία του "πώς θα μπορούσε το αίσθημα ευθύνης των εκάστοτε λειτουργών να μην εφαρμοστεί, ρεαλιστικά;", αντίθετα με ενδιαφέρει το επί της αρχής, συστημικό, μέρος του πράγματος "πως θα είναι οργανωμένο στον Χ τομέα το μοντέλο που οραματίζεσαι".
Δηλαδή, ερωτήσεις του τύπου "στην αταξική ελευθεριακή κοινωνία που οραματίζεσαι θα υπάρχει κώδικας οδικής κυκλοφορίας - και αν ναι από ποιούς και με ποιό τρόπο αυτός θα εφαρμόζεται" δεν έχει νόημα καν να τίθεται διότι ο οξυδερκής παρατηρητής εκ των προτέρων γνωρίζει ότι επειδή αναδεικνύουν εγγενείς και ανυπέρβλητες λογικά αντιφάσεις στο σύστημα αναφοράς του συνομιλητή οδηγούν την κουβέντα σε αδιέξοδο - άρα δεν έχει πλάκα η περαιτέρω συζήτηση, είναι περίπου σαν να κλέβεις εκκλησία, και το να κλέβεις εκκλησία δεν είναι διανοητικά προκλητικό.
Γλυκιά μου ο αυτοπροσδιορισμός σου ως ελευθεριακιά στον οποίο προβαίνεις (συζητώντας τουλάχιστον μαζί μου) δεύτερη φορά, με τον επιθετικό προσδιορισμό "μη-συγκρουσιακιά", μπορεί να υποδηλώνει πολλά, κι όχι αυτό το ένα που μπορεί να φαντάζεται ο κάθε καμένος εδώ μέσα.
Το "επί της αρχής" μέρος του πράγματος δεν είναι διόλου "συστημικό". Αναφερόμενη στην τάδε ή δείνα μελλοντική "οργάνωση" υπεξαιρείς τις εγγενείς αντιφάσεις που ενυπάρχουνε στο παρόν, πετώντας στην εξέδρα το πραγματικό διακύβευμα:
μέσα από ποια διευθέτηση/επίλυση/άρνηση/απόρριψη/σύγκρουση στα πραγματικά και τρέχοντα δεδομένα θα κάνουμε το επόμενο βήμα συλλογικά.
Κοντολογίς σ' απασχολούσε και συνεχίζει να σ' απασχολεί η μεταφυσική ως μια μικροαστική μορφή διασκέδασης, προβάλλοντας στο μέλλον ολιστικές προσεγγίσεις και σπρώχνοντας κάτω απ' το χαλάκι τις μερικές και δη την αφόρητη μερική σου περίπτωση.
Επί του προκειμένου, η πολιτική ανυπακοή αποτελεί μέρος της ελευθεριακής κουλτούρας τουλάχιστον από τότε που ο Θορώ έγραφε ότι ο απλός κόσμος έχει άγνοια της πραγματικότητας όταν ένας και μόνο ένας άνθρωπος βρίσκεται έγκλειστος σε ένα κρατητήριο ή μια φυλακή.
Η καταγγελία του πλαισίου μέσα στο οποίο παράγονται κι επιμερίζονται οι ευθύνες για τον Τσιόδρα και τον κάθε επιμελητάκο, αποτελεί ένα διάβημα που συλλαμβάνεται και κρίνεται ως τέτοιο στην πράξη.
Οι σωστές ερωτήσεις είναι που έχουνε σημασία κι αξία γι' αυτό και σε ρώτησα, εσένα την έμπειρη από αμφιθέατρα και πλατείες και στέκια, εσένα που 'χεις γυρίσει τον κόσμο, που 'χεις γνωρίσει τις πόλεις και τον νου των ανθρώπων, για τη ρεαλιστική μη-εφαρμογή του αισθήματος ευθύνης του κάθε νοικοκυραίου.
Αυτά και μαζέψου λιγάκι στο σπίτι σου γιατί πολύ έξω το 'ριξες...