το καλύτερο είναι να γίνει η μέγιστη διασπορά με ομικρον να τελειώνουμε
Να πούμε για άλλη μια φορά πως τα μέτρα δεν λαμβάνονται για να σταματήσουν την Όμικρον, (δεν σταματιέται) όπως τοι ίδιο ίσχυε και για την Α και την Δ.
Τα μέτρα (όποια κι αν είναι αυτά) δεν έχουν σκοπό στην προστασία των πολιτών από το να ασθενήσουν, αλλά από το να μην ασθενήσουν όλοι μαζί και καταρρεύσει το σύστημα υγείας.
Ο λόγος που υπάρχει η αγωνία προστασίας των συστημάτων υγείας από κατάρρευση, είναι ακριβώς αυτό που δείχνει η μελέτη Τσιόδρα που έγινε αντικείμενο πολιτικής διαμάχης.
Που δεν χρειάζεται να είσαι γιατρός για να το καταλάβεις: όταν η πίεση φτάσει ή ξεπεράσει το σημείο αντοχής του συστήματος υγείας η κατάρρευση είναι εντυπωσιακή! Προφανώς οι έξω από τις μονάδες θα κινδυνεύουν περισσότερο, όπως όμως θα κινδυνεύουν και αυτοί που είναι μέσα στις μονάδες ή σε μονάδες περιφερειακών νοσοκομείων.
Ο λόγος που στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πολύ πιο ανησυχητικά στην περίπτωση της κατάρρευσης του συστήματος υγείας, είναι γιατί αυτό το σύστημα υγείας έχει χαμηλές και πεπερασμένες δυνατότητες και μια σειρά ενδογενών παθογενειών που δεν επιτρέπουν την εύκολη προσαρμογή του σε συνθήκες κρίσης.
Ξαφνικά όλοι μιλάνε για την πιθανότητα επιβίωσης ενός διασωληνωμένου ασθενούς εκτός της μονάδας, λες και μέχρι τώρα (προ πανδημίας) είχανε γνώση των ποσοστών επιβίωσης ασθενών μέσα στις μονάδες ή τη σύγκριση μονάδων μεταξύ τους, ειδικά Αττικής και Πανεπιστημιακών Νοσοκομείων σε σχέση με νοσοκομεία της περιφέρειας.