Όπως έλεγαν οι «μεγάλοι φιλόσοφοι» της μπάλας Γκερντ Μίλερ, Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε και Γκόρντον Στράκαν ο καλύτερος παίχτης σε έναν αγώνα χαμένο είναι αυτός που δεν παίζει.
Με τη γοητεία του «αν» και του «άμα» έχουν κερδηθεί (κατά φαντασίαν) οι μεγαλύτεροι τελικοί στο Τσάμπιονς Λινγκ, στο παλιό Πρωταθλητριών, στα Παγκόσμια Κύπελλα και πάει κλαίγοντας.
Το ίδιο γίνεται και στην πολιτική όπου τα σχέδια που θα έσωζαν την προβληματική κατάσταση είναι αυτά που δεν εφαρμόστηκαν.
Εν προκειμένω το σχέδιο που θα έκανε την Ελλάδα να μην χάσει ούτε σεντς απ την Οικονομία της είναι αυτό σύμφωνα με το οποίο δεν έπρεπε να μπούμε σε καραντίνα αλλά να σουλατσέρνουμε σαν να μην τρέχει τίποτα, γιατί στο κάτω -κάτω μια «απλή γρίπη είναι».
Το λάθος βέβαια που γίνεται εδώ είναι ότι δεν έχουμε καταλάβει ότι η καταστροφή στην οικονομία ήταν δεδομένη, είτε έτσι, είτε αλλιώς. Θα μπορούσε δηλαδή μια κοινωνία να λειτουργεί κανονικά όταν στα νοσοκομεία θα στοιβάζονταν ετοιμοθάνατοι και νεκροί χωρίς να ξέρουν τι να τους κάνουν;
Θα έρχονταν δηλαδή καραβάνια από τουρίστες από το εξωτερικό σαν να μην συμβαίνει τίποτα;
Θα συνέχιζε ο κόσμος να κάνει ό,τι έκανε αν έβλεπε όλον αυτόν τον χαμό;
Προφανώς και όχι, αφού θα καταλάβαινε – ακόμα και το τελευταίο κωθώνι - on the job training, ή αλλιώς the hard way αυτά που προσπαθεί να του πει θεωρητικά ο Τσιόδρας και ο Χαρδαλιάς (αλλά η θεωρία ξέρεις απέχει παρασάγγας από την πράξη – γίνομαι γραφικός άμα σου λέω «μη βάζεις τα χέρια στην πρίζα, έχει ρεύμα», όταν όμως τα βάλεις και το μαλλί γίνει σαν του Τζόνι του Ντεπ στον Ψαλιδοχέρη θα το καταλάβεις μια και καλή, θα είναι όμως αργά).
Ύστερα, θα ήταν σοβαρό ένα κράτος που θα έβλεπε όλον αυτόν τον χαμό και θα έλεγε «συνεχίστε ό,τι κάνετε αφού «in the long run» που έλεγε και ο μακαρίτης ο Μίλτος «we are all dead»;
Απλά θα γινόταν και ο Μητσοτάκης ανέκδοτο σαν τον (προ κορωνοϊού) Μπόρις που τους έλεγε πλύνετε μόνο τα χέρια σας ή σαν τον ηλίθιο που παριστάνει τον πρόεδρο στις Κολλημένες Πολιτείες που προτρέπει τους συμπατριώτες να πίνουν χλωρίνη.
Βασικά δεν υπήρχε πατέντα μέσα σε όλο αυτό το χαμό η Ελλάδα (και καμιά χώρα) να βγει οικονομικά αλώβητη. Όποιοι πιστεύουν το αντίθετο είναι οι (γ)ίδιοι που πιστεύουν ότι στην Ιταλία τόσο καιρό γίνονται γυρίσματα με μουσαντένιους νεκρούς στη Cinecitta.
Με τα μέτρα βάλαμε την Οικονομία στο pause -που θα έμπαινε ούτως ή άλλως- αλλά δεν γίναμε ένα απέραντο νεκροταφείο, δείξαμε ότι είμαστε κοινωνία που σέβεται τον άνθρωπο, ανακτήσαμε διεθνώς το χαμένο μας κύρος και μπαίνουμε στην επόμενη φάση με υψηλό ηθικό. Και βέβαια προφανώς και θα συγκριθούμε με Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία κτλ, και όχι με Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια κτλ, όχι γιατί είναι ρατσιστικό το ζήτημα αλλά για άλλους λόγους, γιατί πχ όση κίνηση έχει το «Ελ. Βενιζέλος» σε ένα μήνα έχουν τα αεροδρόμια των υπολοίπων Βαλκάνιων σε ένα χρόνο.
Κατά τα άλλα, δεν θα βγούμε καλύτερη ως κοινωνία από όλο αυτό. Οι κρίσεις κάνουν τους χαζούς χαζότερους και τους ξύπνιους εξυπνότερους (έτσι πάει, διαχρονικά). Το ένα βελάκι θα πάει προς τα κάτω, το άλλο προς τα πάνω, αλλά στο τέλος, το Tendex συνολικά της κοινωνίας όλης θα βγει (γ)ίδιο με πριν.
Καληνύχτα…
Για τα πάντα υπάρχει και ο κατάλληλος αγοραστής φίλε μου.
