Τύποι, μην το γελάτε γιατί και η χρυσή αυγή κάπως έτσι ξεκίνησε, χοντρικά στα μέσα της δεκαετίας του ΄80. Μία σέχτα ήτανε. Μάλιστα, δεν είχε καμία επίκαιρη πολιτική ατζέντα. Ήταν κάτι σαν όμιλος ιστορικής μελέτης και προβληματισμού. Όταν είχα πρωτοδεί το περιοδικό (κάπου στα 1987) στο κλασικό περίπτερο της πλατείας Κάνιγγος (προς πεζόδρομο Θεμιστοκλέους), σκεφτόμουν, Χρυσή Αυγή, το περιώνυμο, θρυλικό βρετανικό ερμητικό τάγμα The Golden Dawn, άρα αποκρυφιστές είναι οι τύποι. Μπορεί να είναι και Μασόνοι. Προσωπικά, πάντα ήθελα να γνωρίσω Μασόνους.
Μετά έβλεπα κάτι σβάστικες στο εξώφυλλο, έλεγα, καλά αυτοί έχουνε μπλέξει τον Άλιστερ Κρόουλι με την Εταιρεία της Θούλης. Ε, δεν ήταν και πολύ άσχετα μεταξύ τους. Μετά άρχισαν να σκάνε και κάτι περικεφαλαίες, λέω αυτοί τα βάλανε όλα στο μίξερ: δωδεκαθεϊσμό/ παγανισμό και Ελευσίνια Μυστήρια συν όλα τα παραπάνω. Αυτά πάντως ήταν της μόδας εκείνη την εποχή. Υπήρχε το βιβλιοπωλείο "ο πύρινος κόσμος", και ήταν πάντα γεμάτο κόσμο, έπεφτε πολύ εσωτερισμός και τα τοιαύτα τότε. Μέχρι που κάποιος φίλος που αγόραζε το περιοδικό, μού το έδωσε να το διαβάσω και μόλις είδα το όνομα Μιχαλολιάκος (ΕΠΕΝ κλπ), ξενέρωσα εντελώς. Αφού ο Μιχαλολιάκος ήταν από τότε γνωστή βοϊδόφατσα, ενώ οι νεολαίοι Επενίτες Θεωρούνταν και "πολύ σκληρά αγόρια". Άνθρακες ο θησαυρός της μυστηριώδους χρυσής αυγής.