tsiboukios
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 14 Δεκ 2008
- Μηνύματα
- 3.628
- Κριτικές
- 28
- Like
- 25
- Πόντοι
- 616
Να συμπληρώσω σε όσα έχω πει,
1. Στο πολιτισμό το οργανωμένο κράτος δείχνει το δρόμο στους πολίτες με τις επιλογές του (π.χ : πρώτα το ίδιο το κράτος, ο Δήμος, η όποια τοπική εξουσία τελοσπάντων, φτιάχνει πάρκινγκ, πεζοδρόμια, σηματοδοτεί τους δρόμους, βάζει πινακίδας ενημέρωσης και κυκλοφορίας,ευνοεί τη κίνηση με τα ΜΜΜ, ή τα ποδήλατα, αγοράζει ηλεκτροκίνητα δημόσια οχήματα, κ.ά, και μετά έρχεται και περιμένει ο πολίτης ν ακολουθήσει το δρόμο που έχει ήδη δείξει η τοπική αρχή. Η κάθε τοπική αρχή με πρόγραμμα και στόχο εκπαιδεύει τον πολίτη να γίνεται πιο φιλικός στο περιβάλλον, να μετακινείται έξυπνα και γρήγορα χωρίς να ρυπαίνει, να αγοράζει το αυτοκίνητο που πραγματικά έχει ανάγκη, να συμπεριφέρεται τελικά σαν συνειδητοποιημένος πολίτης και όχι σαν χαχόλος. Και απο παραδείγματα έχω άπειρα να σας πω. Παραδείγμτα Ευρωπαϊκών πόλεων που ολα αυτα τα έχουν κανει ήδη πράξη)
2.Ποτέ σε κανένα κοντινό ή μακρινό παρελθόν και πουθενά στην Ευρώπη, ο πολίτης δεν νοιώθει κυνηγημένος, ή εξαπατημένος, απο τις τοπικές αρχές, το αντίθετο μάλιστα. (Εδώ η τακτική είναι άρμέγουμε τους μαλάκες με το ζόρι για να τους κάνουμε δήθεν φιλικούς στο περιβάλλον και αφού εισπράξουμε όσο μπορούμε απο τη πλάτη τους θα τους πλασάρουμε και ολίγον απο οικολογία και πρόοδο και όλα μέλι-γάλα)
3. Η προσωπική επιλογή του καθενός είναι σεβαστή και όχι λόγος φορολογίας (Δηλαδή αμα κάποιος στον πολιτισμό θέλει να έχει τζιπ ή σουβ ή ότι άλλο, να τόχει να το χαίρεται αφού έτσι γουστάρει. Είναι όμως αδιανόητο για τον ίδιο τον ιδιοκτήτη ενός τέτοιου οχήματος να μπαίνει στο κέντρο της πόλης γιατί έχει εκπαιδευτεί απο μικρό παιδί στη σωστή και έξυπνη κυκλοφορία, γιατί έχει άλλες πολλές επιλογές μετακίνησης εκτός απο τη τζιπούρα, γιατί δεν έχει ανάγκη να επιδείξει το απόκτημά του, γιατί δεν καταξιώνεται κοινωνικά με το αυτοκίνητο, γιατί έχει μάθει να κάνει χρήση αυτό οπου χρειάζεται σαν άνθρωπος και όχι αυτό που φαντάζεται σαν καταπιεσμένο υποζύγιο .
1. Στο πολιτισμό το οργανωμένο κράτος δείχνει το δρόμο στους πολίτες με τις επιλογές του (π.χ : πρώτα το ίδιο το κράτος, ο Δήμος, η όποια τοπική εξουσία τελοσπάντων, φτιάχνει πάρκινγκ, πεζοδρόμια, σηματοδοτεί τους δρόμους, βάζει πινακίδας ενημέρωσης και κυκλοφορίας,ευνοεί τη κίνηση με τα ΜΜΜ, ή τα ποδήλατα, αγοράζει ηλεκτροκίνητα δημόσια οχήματα, κ.ά, και μετά έρχεται και περιμένει ο πολίτης ν ακολουθήσει το δρόμο που έχει ήδη δείξει η τοπική αρχή. Η κάθε τοπική αρχή με πρόγραμμα και στόχο εκπαιδεύει τον πολίτη να γίνεται πιο φιλικός στο περιβάλλον, να μετακινείται έξυπνα και γρήγορα χωρίς να ρυπαίνει, να αγοράζει το αυτοκίνητο που πραγματικά έχει ανάγκη, να συμπεριφέρεται τελικά σαν συνειδητοποιημένος πολίτης και όχι σαν χαχόλος. Και απο παραδείγματα έχω άπειρα να σας πω. Παραδείγμτα Ευρωπαϊκών πόλεων που ολα αυτα τα έχουν κανει ήδη πράξη)
2.Ποτέ σε κανένα κοντινό ή μακρινό παρελθόν και πουθενά στην Ευρώπη, ο πολίτης δεν νοιώθει κυνηγημένος, ή εξαπατημένος, απο τις τοπικές αρχές, το αντίθετο μάλιστα. (Εδώ η τακτική είναι άρμέγουμε τους μαλάκες με το ζόρι για να τους κάνουμε δήθεν φιλικούς στο περιβάλλον και αφού εισπράξουμε όσο μπορούμε απο τη πλάτη τους θα τους πλασάρουμε και ολίγον απο οικολογία και πρόοδο και όλα μέλι-γάλα)
3. Η προσωπική επιλογή του καθενός είναι σεβαστή και όχι λόγος φορολογίας (Δηλαδή αμα κάποιος στον πολιτισμό θέλει να έχει τζιπ ή σουβ ή ότι άλλο, να τόχει να το χαίρεται αφού έτσι γουστάρει. Είναι όμως αδιανόητο για τον ίδιο τον ιδιοκτήτη ενός τέτοιου οχήματος να μπαίνει στο κέντρο της πόλης γιατί έχει εκπαιδευτεί απο μικρό παιδί στη σωστή και έξυπνη κυκλοφορία, γιατί έχει άλλες πολλές επιλογές μετακίνησης εκτός απο τη τζιπούρα, γιατί δεν έχει ανάγκη να επιδείξει το απόκτημά του, γιατί δεν καταξιώνεται κοινωνικά με το αυτοκίνητο, γιατί έχει μάθει να κάνει χρήση αυτό οπου χρειάζεται σαν άνθρωπος και όχι αυτό που φαντάζεται σαν καταπιεσμένο υποζύγιο .
