Σε Αγ. Παντελεήμονα μετατρέπεται ο Βαρδάρης.
Καθημερινά είναι πλέον τα κρούσματα βίας σε μετανάστες και ιερόδουλες στην περιοχή του Βαρδάρη. Μόλις νυχτώσει τάγματα αγανακτισμένων πολιτών με τη συνδρομή μελών ακροδεξιών οργανώσεων περιπολούν στους δρόμους της περιοχής με ρόπαλα και ξύλα. Παράλληλα έχει στηθεί επιτροπή κατοίκων που καθημερινά προχωρά σε παρεμβάσεις και πικετοφορίες ενάντια στην πορνεία στη περιοχή. Βέβαια αρκετά συχνά η μπάλα πέρνει και μετανάστες -κυρίως Κινέζους- που ζουν και εργάζονται χρόνια στη συγκεκριμένη γειτονιά.
Για πολλές δεκαετίες στην περιοχή του Βαρδαρίου κάτοικοι, πόρνες, νταβατζήδες, πρεζάκια και μπάτσοι συνυπάρχουν άλλοτε αρμονικά και άλλοτε με εντάσεις, σε μια γειτονιά του κέντρου της Θεσσαλονίκης που εξακολουθεί- σαν να μη πέρασαν τα χρόνια- να διαθέτει τη δική της λούμπεν, αλλά ταυτόχρονα γοητευτική εικόνα.
Οι εργάτες της βιομηχανικής περιοχής της Σίνδου και οι μετανάστες εξασφάλιζαν για χρόνια στέγη στην «υποβαθμισμένη» περιοχή με χαμηλό ενοίκιο, οι πόρνες θεωρούνται οι «καθαρές» της πόλης, ενώ το εμπόριο ναρκωτικών και τους μπάτσους τους συναντάς πλέον από το Πανόραμα μέχρι το Κορδελιό.
Τα περιστατικά βίας, κλοπών και ληστειών, συνήθως δεν άγγιζαν τους μόνιμους κατοίκους και οι φωνές διαμαρτυρίας στη γειτονιά των κόκκινων φαναριών μέχρι τώρα ήταν λιγοστές και κατά γενική ομολογία απόλυτα δικαιολογημένες της έντασης και της συχνότητας που είχαν.
Η περιοχή τα τελευταία χρόνια αλλάζει όψη, ακολουθώντας την προοπτική μιας αντιφατικής και ιδιόμορφης ανάπτυξης. Χτίζονται μεγάλα συγκροτήματα κατοικιών, οι πρώην βιοτεχνίες μετατρέπονται σε χώρους τέχνης και loft που στεγάζουν τη νέα διανόηση της πόλης και τα πρώτα εμπορικά κέντρα κάνουν την εμφάνισή τους. Παράλληλα όπως ακριβώς συμβαίνει στο κέντρο της Αθήνας, ορδές Αφρικανών γυναικών κατακλύζουν μόλις νυχτώσει τα πεζοδρόμια και περιμένουν τους υποψήφιους πελάτες τους, δημιουργούνται νέες πιάτσες και καινούργια πιο σκληρά κυκλώματα της νύχτας.
Στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται δεν μπορεί να μην υπάρχουν «αγανακτισμένοι πολίτες» που διαμαρτύρονται για την κακή ποιότητα της ζωής τους, την εγκληματικότητα, τους μετανάστες που ελέγχουν την τοπική αγορά και φυσικά της πόρνες, στις οποίες καταλογίζουν τον ερχομό όλων των παραπάνω. Ο κ. Γιάννης κάτοικος της περιοχής και μέλος της επιτροπής κατοίκων μας λέει ότι «για όλα φταίνε οι καινούργιες πόρνες. Μαζί τους έφεραν τις ληστείες, τα ναρκωτικά και την εγκληματικότητα. Θα γίνουμε Άγιος Παντελεήμονας αν δεν γίνει άμεσα κάτι».
Τον περασμένο Αύγουστο ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης ζήτησε- έπειτα από καταγγελίες κατοίκων- να γίνουν έλεγχοι σ' όλους τους οίκους ανοχής που λειτουργούν στο δήμο Θεσσαλονίκης. Με έγγραφη παραγγελία του προς την Ασφάλεια Θεσσαλονίκης, αξιώνει τη διενέργεια ελέγχων για να διαπιστωθεί εάν οι άδειες εγκατάστασης των εκδιδόμενων γυναικών σε οίκους ανοχής πληρούν τις νόμιμες προϋποθέσεις. Η παρέμβαση του εισαγγελέα έγινε έπειτα και από την προσφυγή στη Δικαιοσύνη ανεξάρτητης επιτροπής, που το προηγούμενο διάστημα κλήθηκε να εξετάσει τα αιτήματα ενδιαφερόμενων για έκδοση αδειών εγκατάστασης και χρήσης οικημάτων ως οίκων ανοχής και διαπίστωσε τελικά ότι τα πιστοποιητικά που χορηγήθηκαν από τις αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου είχαν παραποιημένα στοιχεία ως προς την απόσταση των οικημάτων από εκκλησίες ή σχολεία.
Mall αγοραίου έρωτα
Οι κάτοικοι της περιοχής έχουν τους τελευταίους μήνες προχωρήσει σε δεκάδες κινήσεις διαμαρτυρίας με στόχο να ευαισθητοποιήσουν τις αρμόδιες αρχές. Στην τελευταία κινητοποίησή το παρών έδωσε ο νέος δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, που δήλωσε αλληλέγγυος στο δίκαιο αγώνα των κατοίκων. Ο Γιάννης Μπουτάρης στο παρελθόν είχε ταχθεί υπέρ ενός σχεδίου μερικής «δημοτικοποίησης» των οίκων ανοχής και δημιουργίας κόκκινης ζώνης στο άκρο της πόλης. Πρότεινε δηλαδή την ενοικίαση από το δήμο μεγάλων χώρων που θα στεγάζουν εκτός πόλη τους οίκους ανοχής. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έκαναν λόγο για δημιουργία μεγάλων οίκων ανοχής που θα προσελκύουν Ευρωπαίους που ενδιαφέρονται για σεξουαλικό τουρισμό. Μάλιστα κατά την τελευταία προεκλογική περίοδο επανήλθε στο θέμα επικαλούμενος το παράδειγμα της πόλης του Άμστερνταμ και των οίκων ανοχής με τις βιτρίνες, που λειτουργούν νομότυπα και αποκλεισμένοι μόνο σε μια περιοχή. Για το ζήτημα βέβαια της εκμετάλλευσης των αλλοδαπών και Ελληνίδων γυναικών από τα κυκλώματα μαστροπείας και πως τροφοδοτούν την κατάσταση στην περιοχή δεν έγινε κουβέντα, καθώς το πρόβλημα είναι «αυτές».
Η έντονη υποβάθμιση της περιοχής ξεκίνησε ταυτόχρονα – όσο και αν αυτό ακούγεται παράδοξο- με την πρώιμη κατασκευαστική της ανάπτυξη, που κορυφώνεται τα τελευταία δύο χρόνια. Σε μια Θεσσαλονίκη που οικιστικά έχει φτάσει στα όριά της, μια μεγάλη περιοχή στο κέντρο της πόλης, αναξιοποίητη και παρθένα αποτελεί το «απόλυτο φιλέτο», όπως χαρακτηριστικά μας είπε εργολάβος που δραστηριοποιείται στην περιοχή. Ελεύθερα οικόπεδα και μικρές κατοικίες, οίκοι ανοχής που στεγάζονται σε παραπήγματα και οι πρώην βιομηχανικοί χώροι μετατρέπονται σταδιακά σε νεόδμητες οικοδομές. Το σχέδιο υποβάθμισης του Βαρδάρη πετυχαίνει τον στόχο του. Υποβαθμίζει την αξία μιας περιοχής και κυρίως της γης, μετατρέπει την περιοχή σε γκέτο και την αναβαθμίζει στο όνομα της ανάπτυξης με τη συμμετοχή μεγάλων κατασκευαστικών. Και προφανώς η ανάπτυξη αυτή δε χωρά τους μετανάστες κατοίκους, τα κινέζικα μαγαζιά και τις πόρνες της περιοχής. Άλλωστε ότι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό. Και κανείς από τους παραπάνω δεν είναι «νόμιμος».
