Και τα δογματα δικαιοσυνης και ισοτητας προεκυψαν απο τους αστους που επεδιωκαν να χειραφετηθουν απο την πολιτικη κυριαρχια των γαιοκτημονων ευγενων και επισης για να κανουν τις δουλειες τους ανεμποδιστα.
Εδώ νομίζω πως διαφωνώ.
Η όλη εξέλιξη της εξουσίας, από αυτή της φεουδαρχίας, προς την απόλυτη μοναρχία και μετά στις δημοκρατίες με τις ελευθερίες που απολαμβάνουμε σήμερα στα Δυτικά κράτη δεν είναι τόσο ευτελής διαδικασία όπως την περιγράφεις.
Πρόκειται για μια ιστορική περίοδο 800 χρόνων (ίσως ξεκινάει από την υπογραφή της magna carta για μερικούς, ίσως από το πρώτο κοινοβούλιο του Simon de Montfort) με συνεχόμενες αλλαγές, με κακές αλλά και καλές προθέσεις όπως λες, με ιδιοτελείς αλλά και ανιδιοτελείς σκοπούς, σκοτεινά αλλά και φωτεινά κίνητρα.
Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την Μεταρρύθμιση της Εκκλησίας, δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τους Thomas Cromwell, Martin Luther, Huldrych Zwingli, John Calvin κλπ για φιλία προς αστούς. Σίγουρα μερικούς από αυτούς, μπορούμε να τους κατηγορήσουμε για δογματικές, άκαμπτες και ανήθικες θέσεις, αλλά πίστευαν σε κάτι διαφορετικό από το υλικό κέρδος.
Δεν μπορώ να κατηγορήσω τον Hume και τον Locke για καθαρή ιδιοτέλεια.
Ούτε τον Adam Smith, ούτε τον John Stuart Mill, ούτε τον Gladstone και πολλούς άλλους.
Πολύπλοκο ζήτημα, με χιλιάδες βιβλία και εκατομμύρια απόψεις, θέλει συζήτηση σε δωμάτιο με τζάκι, παγωμένη σόδα, ακριβές μοκέτες, πουτάνες για τα διαλείμματα, διαβασμένους συζητητές και ΟΧΙ κολλημένες απόψεις εθνικιστών και αναρχο-κομμουνιστές.
Τα σέβη μου στους καλούς συζητητές.