Καλησπέρα
Ανοίγω αυτό το νήμα για κάτι που έχω παρατηρήσει στον εαυτό μου και με απασχολεί τον τελευταίο διάστημα.
Είχα μία σχέση με μία κοπέλα όπου συζουσάμε (κακό, γιατί δεν είχαμε χρόνο για τους εαυτούς μας και ήταν σχετικά νωρίς)
Το κακό που είχε αυτή η κοπέλα είναι ότι ζήλευε μέχρι και την σκιά της που δεν με άφηνε να βγω μία βόλτα με τους φίλους μου και πίστευε κιόλας ότι είμαι τόσο γαμιάς που θα την κεράτωνα (είχε φάει κέρατο κάργα από πρώην της) και με την κάθε παραμικρή ευκαιρία θα είχε πάρε δώσε με τους πρώην της και θα με έκανε να ζηλεύω κατά την γνώμη της αλλά τελικά με έκανε να νοιώθω ψυχολογικά σκατά.
Το κακό είναι πως έδωσα υπερβολικά πάρα πολλές ευκαιρίες, έκανα τον μαλακά και άργησα πολύ να το λήξω.
Μετά από όλη αυτή την σχέση και από κάποιες άλλες έχω αρχίσει να πιστεύω πως μισώ της γυναίκες γιατί όλες έχουν τα ψυχολογικά τους, θα σε κάνουν να νιώθεις σκατά, δεν είναι αξίες εμπιστοσύνης, η ψυχή τους είναι πράγματι άβυσσος, νευρά και ξεσπάσματα πάνω σου χωρίς να χεις φταίξει σε κάτι, ΜΟΥΤΡΑ ΕΩΣ ΤΟ ΠΑΤΩΜΑ για μια μαλακία που μπορεί να έχεις κάνει και όταν ρωτάς ΤΙ ΕΧΟΥΝ σου λένε ΤΙΠΟΤΑ α και μην ξεχάσω το ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΘΛΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΤΟ ΚΕΡΑΣΜΑ ΟΙ ΚΑΡΓΙΟΛΕΣ.
Βεβαία σίγουρα φταίει το γεγονός ότι τις σχέσεις αυτές τις περνώ πολύ στα σοβαρά και αυστηρά και δεν κοιτάω να με χαλαρός γενικά στην ζωή μου. Πολλοί φίλοι μου, μου λένε απλά χαλάρωσε, ζήσε την ζωή σου και απλά πήδα και κεράτωσε τες όλες γιατί εν τέλη όσο και σωστός να σε εσύ θα νιώθεις άσχημα στο τέλος και δίκιο έχουν
Υστέρα από τους προ αναφερομένους λόγους έχω καταλήξει να της μισώ ΟΛΕΣ ακόμα και την ιδια μου την μανά γιατί άμα μου μιλήσει απότομα χωρίς να έχω κάνει το παραμικρό, θα μου βγει ο θυμός μου που έχω εναντία σε αυτές.
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα τις χτυπήσουν/βιάσουν/ξεφτιλίσουν/βρίσουν αλλά δεν τις θέλω να 'νε κοντά μου ούτε για πότο ούτε σεξ ούτε τίποτα και από αυτές σέβομαι μόνο τις ιερόδουλες γιατί πολύ απλά πληρώνεις, σου προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, φεύγεις και δεν σε ξέρουν, δεν τις ξέρεις και αν πιάσω κουβέντα μαζί τους, στην συζήτηση μαζί τους, βλέπω κάποιο νόημα.
Εσείς πως τις αντιμετωπίζετε;
Εσείς πως τις αντέχετε;