Παραδόξως, στα θρησκευτικά είχα άριστα (και εννοώ το Λύκειο) γιατί είχαμε την τύχη να έχουμε καθηγητή έναν φωτισμένο άνθρωπο (δεν είναι πια στη ζωή και δεν θέλω να πω το όνομά του) που ήταν επίκουρος καθηγητής Πανεπιστημίου και ως εκ τούτου δεν ήταν υποχρεωμένος να ακολουθήσει το επίσημο πρόγραμμα διδασκαλίας για τα θρησκευτικά. Ήμασταν και πρακτικό, δηλαδή δεν είχε επίπτωση στις σχολές για τις οποίες προοριζόμασταν να δώσουμε εξετάσεις. Ο λαμπρός λοιπόν αυτός εκπαιδευτικός στην ουσία μας έκανε μαθήματα φιλοσοφίας, μιας και τα δικά του χείλη πρωτακούσαμε (και διδαχθήκαμε) Καντ, τους υπαρξιστές, ακόμα και το μαρξισμό. Βεβαίως δεν μάθαμε τίποτα για τα άμφια που φοράει ο δεσπότης η ανάλογα χρήσιμα πράγματα, αλλά κάτι μάθαμε, πιστέψτε με.
Για να περάσουμε στην ιστορία, στην οποία επίσης κατηγορούμαι οτι είμαι σκράπας, ισχυρίζεται κανείς σοβαρά οτι οι μάχες του Σκρα- Λαχανά ήταν αυτές που μας έδωσαν το τμήμα της Μακεδονίας που κατέχουμε σήμερα; Μήπως ήταν απλώς επεισόδια του Α' ΠΠ στον οποίο η Ελλάδα σύρθηκε για να υπηρετήσει ξένα συμφέροντα, δίνοντας και εκατόμβες αθώων θυμάτων;
Θυμάται κανείς πως "απελευθερώθηκε" η Θεσσαλονίκη π.χ; Ομιλώ για την συμπρωτεύουσα της σημερινής Ελλάδας και γενέτειρα -μεταξύ άλλων- του Κεμάλ Ατατούρκ. ΤΟ λέω διότι όλοι ξεχνούν την πολυπολιτισμικότά της και την θεωρούν σαν αμιγώς ελληνικού πολιτισμού πόλη.
Μία πλευρά του εαυτού μου θέλει να μείνει στη συζήτηση, γιατί, παρά τις διαφωνίες, αρκετοί συνομιλητές έχουν επίπεδο και καθιστούν ενδιαφέρουσα τη συζήτηση. Η άλλη πλευρά όμως (αυτή που βαριέται να τσακώνεται με τα εθνικιστάκια) θα συμμαχήσει με την πείνα που με έκοψε, και με το τηλεφώνημα παλιών φίλων να πάμε για κανένα κοψίδι.
Α τουτ αλλέρ!