Πάνω κάτω τα ίδια, τα γράφω όλα αυτά γιατί πιο πίσω γράφτηκε πως θα μπεί ο ιδιώτης και θα φύγει το κράτος.
Δεν γίνεται
Δεν ήθελα να συμμετέχω σε αυτή τη συζήτηση γιατι δεν ξέρω τι έχει τραβήξει ή τι τραβάει ο καθένας και πόσο ανεπηρέαστη αφήνει την κρίση του.
Δεν είναι σωστό να μένουν οι λάθος εντυπώσεις όμως.
Η όλη κουβέντα γίνεται για τους ασθενείς
τελικού σταδίου.
Δηλαδή γι' ανθρώπους που ήδη κάποια όργανα έχουν αρχίσει να ρετάρουν και μετράνε λίγες μέρες ή εβδομάδες για να φύγουν από τη ζωή.
(ας μας βοηθήσει κανένας γιατρός για καλύτερο ορισμό).
ΔΕΝ μιλάμε για κάποιον που είναι 15 χρόνια καρκινοπαθής ή κάποιον που θα τον στείλουν σπίτι του για 5 χρόνια με ασπιρίνες όπως διάβασα παραπάνω.
Είναι άνθρωποι που πεθαίνουν και το μόνο χρήσιμο είναι η παρηγορητική θεραπεία ωστε να φύγουν ήσυχα, όπως σωστά επέλεξε η Λινού για τον δικό της πατέρα.
Για όσους θυμούνται το ίδιο έκανε και ο Μιτεράν με τον καρκίνο προστάτη. Πήγε σπίτι του μόνο με παυσίπονα. Κάποιοι λένε οτι το 'επιτάχυνε' κιόλας.
Ε, σε τέτοιο στάδιο εγώ λέω οτι καλώς το σύστημα υγείας δεν πρέπει να συνεχίζει την θεραπεία.