Στις γιορτές άφησα κάποιους γνωστούς Σταθμό Λαρίσης και λέω αφού άδεια είναι η πόλη κάτσε να περάσω από το κέντρο να θυμηθώ τα παλιά.
Πατησίων πέτυχα ένα αστικό το οποίο δεν είχε ούτε έναν λευκό μέσα. Λέω έφυγαν οι λευκοί ιθαγενείς και έμειναν οι μαύροι.
Κάτω Πατήσια λόγω των αργιών του Πάσχα άκουγες μουσικές και τραγούδια αλλά όχι ελληνικά. Κάτι γιαχαμπίδικα και άσματα των ζουλού έπαιζαν σχεδόν παντού και όχι κλαρίνα. Από κάτι ημιυπόγεια με κλειστά πατζούρια και ανοιχτά παράθυρα έζεχνε μπάφος.
Όλα τα λεφτά ήταν οι φάτσες κάτι ξένων που μάλλον είχαν βρει κατάλυμα στην περιοχή της Βικτώριας και γύρναγαν με τις βαλίτσες στο χέρι γύρω από την πλατεία. Θα τους έκανε εντύπωση η απουσία λευκών κατοίκων και ευρωπαϊκών γλωσσών. Βέβαια αν τη δεις την περιοχή στο google earth δεν φαίνεται άσχημη
Βγαίνω Αχαρνών, ο δρόμος άδειος εκτός από ένα θηριώδες hammer με αλβανικά νούμερα που κόλλησε πίσω μου. Λέω άστον να περάσει.
Σε ένα μαγαζί κάτι κάγκουροι έκαναν γκράφιτι στα ρολά με μία φασαία να τους επιτηρεί και να δίνει οδηγίες. Δίπλα τους είχαν κάμποσα κουτάκια μπύρας.
Γενικά αυτές τις ημέρες ήταν ακόμη πιο καταθλιπτικό από καθημερινές. Ευτυχώς σε χρόνο ντε τε βγήκα εθνική και δρόμο.