Οι Ελληνίδες είναι ένα κεφάλαιο που χρήζει ιδιαιτερης ανάλυσης εδώ. Δυστυχώς δεν έχω καταφέρει ακόμα να τις αποδικοποιήσω. Αν και γνώρισα κάποιες, όχι αρκετές ώστε να μπορώ να βγάλω ασφαλή συμπεράσματα. Το σίγουρο όμως είναι ότι παρόλη την κρίση στην Ελλάδα δεν θα δεις πουτάνες Ελληνίδες ούτε στο δρόμο ούτε σε μπουρδέλα. Όπως ας πούμε βλέπω Ρουμάνες, Τουρκάλες και Ρωσίδες.
Σε μια κουβέντα που είχα με έναν πατριώτη χαρακτήρισε τις Ελληνίδες μεγάλες καριόλες.
Τα λόγια του ήσαν : Έλα ρε με τις ελλεινες (αυτό μου θυμίζει τον όρο ελλεηνιδες) που γαμιόνται με Τούρκους και αράπηδες και στις παρέες το παίζουν κυρίες.
Ένα βράδυ του Αυγούστου γυρνώντας αργά το βράδυ σπίτι μετά τη δουλειά στην ταβέρνα, άκουσα ελληνικά, μέσα στο λεωφορείο. Είδα ότι 2 θέσεις μπροστά μου καθόντουσαν 2 κοπέλες. Ήσαν αυτές που μιλούσαν ελληνικά. Η μια έλεγε στην άλλη για κάποιον που τη γούσταρε και τη ρωτούσε γιατί δεν τον ήθελε. Το μήλον της έριδας, μια κοντοστουπα όπως αποδείχτηκε όταν σηκώθηκαν για να κατέβουν, απαξίωνε τον πατριώτη που είχε κάνει το λάθος να της δώσει σημασία, με χαρακτηρισμούς, ο άσχετος, ο ξενέρωτος, που θέλει και ....
Στην κούραση μου δεν έδωσα περισοτερη σημασία. Βλαχαδερά τα έβλεπα και ήσαν. Σαν αυτά που θα πληρώσουν 70 ευρώ εισιτήριο για να δουν την Πάολα σήμερα η αύριο.
Γνώρισα και ενδιαφέρουσες Ελληνίδες όμως. Κάποιες κοπέλες που δίνουν τον αγώνα τους για την επιβίωση και ταυτόχρονα τρέχουν στην κοινότητα, σε συλλόγους, επιτροπές για να βοηθούν τους νέους μετανάστες. Με την αλληλεγύη πάντως δεν το έχουμε σαν λαός. Αντί να βοηθάμε κοιτάμε να βγάλουμε το μάτι ο ένας του αλλού.
Δεν λείπουν βέβαια και άτομα που βρίσκουν το χρόνο να παλέψουν και για το συλογικό πέρα από το ατομικό. Αυτοί/ες μπορεί να αποδειχτούν σανίδα στον ωκαιανό και όποιος τους βρει είναι τυχερός.
Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες ικανότητες εργασίας, προσαρμογής στο νέο περιβάλον, εκμάθησης της γλώσσας κτλ.κτλ. Και δυστυχώς γνώρισα ανθρώπους εδώ που δεν γνώριζαν καλά τον εαυτό τους και τις δυνάμεις τους και βρέθηκαν σε δύσκολη θέση.
Εδώ έρχονται οι εθελοντές να βάλουν το χεράκι τους να στηρίξουν κάποιους/ες όσο μπορούν. Δεν υπέρ του να τα περιμένεις όλα από τους άλλους, αλλά κάποιες φορές ο εθελοντισμός και η αλληλεγγύη μεταξύ τον μεταναστών είναι αν όχι μια σανίδα σωτηρίας ένας βράχος που θα πιαστείς για λίγο, θα σε ξεκουράσει ώστε να πάρεις δύναμη για τη συνέχεια.
Καταστρώνοντας τα σχέδια για το μέλλον μπορούμε να βασιζόμαστε ακόμα και σε αστάθμητους παράγοντες. Χωρίς να χάνουμε χρόνο με της ατυχίες, τους φόβους και τα δυσταρέστα, προσήλωση στο στόχο και πίστη είναι κάποια από τα συστατικά της επιτυχίας του οικονομικού μετανάστη.
