Αλλοδαποί Ιστορίες μεταναστευτικής τρέλας

[bixterious]

για συνέχισε..

 

Ο Τεο φαινόταν απελπισμένος. Ήθελα πολύ να τον βοηθήσω, αλλά μήπως εγώ ήμουν σε καλύτερη μοίρα ? Απλά εγώ δεν είχα το πρόβλημα της στέγης.
- Μη βάζεις την κεφάλα κάτω ρε φίλε, του είπα. Κάποια λύση θα βρούμε. Έχω κάτι στο μυαλό μου. Από λεφτά πως είσαι, ποsα σου έχουν μείνει ?
-Σκάρτα 300 ευρώ. Φίλε αν περάσει κι αυτή η βδομάδα εδώ και δεν έχω βρει δουλειά τi θα κάνω ? Πως θα γυρίσω πίσω ?
-Χαλάρωσε σου λέω. Θα σε φτιάξω.

Σκέφτηκα το Νίκο που τον είχα φιλοξενήσει στο σπίτι που μένω. Ο Νίκος με τον ξάδερφό του είχαν νοικιάσει σπίτι. Ένα δωμάτιο ουσιαστικά ήταν με τουαλέτα, κουζίνα κι ένα μικρό διάδρομο. Θα μπορούσαν να τον φιλοξενήσουν μερικές μέρες ίσως βδομάδες, μέχρι να βρει καμία δουλειά ο άνθρωπος η μέχρι να έρθει πίσω ο συγγενής του.
Άλλωστε μου χρωστούσε όχι χάρη, αλλά χαρές. Τον είχα φιλοξενήσει, είχα τρέξει μέσα στη νύχτα όταν πήγαν οι άλλοι να τον πετάξουν από το σπίτι που είχε επινοικιάσει, τον είχα δανείσει και τον είχα βοηθήσει και στη μετακόμιση. Αποκλείεται να μου αρνηθεί να βοηθήσει ένα φίλο.
Ο Νικολάκης άρχισε να μου τα μασάει.
'Και ξέρεις ρε συ δεν έχουμε χώρο, γυρνάμε αργά το βράδυ και θέλουμε την άλλη μέρα να κοιμόμαστε και δεν ξέρουμε τη άνθρωπος είναι κτλ..κτλ...'
-Ο φίλοι μου που σε έβαλαν 4 βράδια σπίτι τους σε ήξεραν ρε Νίκο ? Όχι, αλλά και σε φιλοξένησαν και σε τάιζαν και σε  πότιζαν. Δηλαδή τι θα πάθεις αν πάρεις σπίτι σου έναν άνθρωπο που βρίσκετε στην ίδια κατάσταση που βρίσκουσουν εσύ πριν 1 μήνα ?
-Και γιατί δεν τον παίρνεις εσύ σπίτι σου ρε δικέ μου ? Δικός σου φίλος είναι στην τελική. Εγώ ούτε που τον ξέρω.
-Γιατί δεν είναι σπίτι μου και γιατί δεν μπορώ να φέρνω κάθε μήνα κι από άλλον φιλοξενούμενο ρε Νίκο. Ήδη έχω επιβαρύνει τα παιδιά με την παρουσία μου, έκανα και το λάθος όπως διαπιστώνω τώρα, να κουβαλήσω κι εσένα εκεί, τi να τους πω τώρα, ότι είμαι ο καλoς Σαμαρείτης του Βερολίνου και βοηθάω όποιον έχει ανάγκη ?

Ο Νίκος μόλις mou είχε αποδείξει ότι έχουν δίκιο όσοι λένε : ουδεις πιο αχαριστος εκ του ευεργετηθεντος.
Ο Τεο κοιτούσε χωρίς να μιλάει. Μόνο έκανε που και που κανα νόημα σαν να έλεγε, άστο ρε φίλε.
Αν είχα μπροστά μου το μουνόπανο το Νίκο, ευχαρίστως θα του έσκαγα μπάτσα να γυρίσει το κεφάλι του ανάποδα. Αλλά ήταν τυχερός ο πούστης.
Δεν ήξερα τι να κάνω με τον Τεο. Να τον έπαιρνα σπίτι δεν έπαιζε.  
Είχα γύρω στα 400 ευρώ ίσως κάτι παραπάνω. Έβγαλα και του έδωσα τα 100.
-Παρτα φίλε και συνέχισε το ψάξιμο. Όταν βρεις δουλειά μου τα δίνεις. Αλλά μη σε παίρνει από κάτω. Κάτι θα βρεις. Υπομονή θέλει και κυνήγι.
Στην αρχή δεν τα δεχόταν, αλλά τα πήρε. Με αυτά τα λεφτά θα μπορούσε να μείνει άλλες 3 μέρες παραπάνω στην πανσιόν.
Το Νίκο τον ξέγραψα από φίλο. Έσβησα το τηλέφωνο του από το κίνητο μου και μια φορά μετά από κανα δύο βδομάδες με πήρε τηλέφωνο να τα βρούμε, όταν κατάλαβα ότι ήταν αυτός του το έκλεισα.
Τον Τεο δεν τον ξανά είδα ποτέ. Μιλήσαμε και την επόμενη μέρα στο τηλέφωνο και μετά από 6 μέρες με πήρε για να βρισκόμασταν το βράδυ. Του είπα ότι δεν μπορούσα και αν ήθελε να το κανονίζαμε για κάποια άλλη μέρα. Μου είπε ότι την επόμενη το απόγευμα πετούσε για Ελλάδα. Του είχαν πληρώσει οι δικοί του το εισητήρειο της επιστροφής και έφευγε.
Στεναχωρήθηκα που δεν τα κατάφερε κι έφευγε έτσι.
Μου είπε να του δώσω το τηλέφωνο  του αδερφού μου στην Αθήνα για να του δώσει τα 100 ευρώ. Του το έδωσα. Δεν περίμενα ότι θα το κάνει.
Μετά από 5 μέρες με πήρε ο αδερφός μου και μου είπε ότι τον πήρε κάποιος τηλέφωνο που ήταν μαζί μου στη Γερμανία και του ζητούσε να βρεθούν για να του δώσει 100 ευρώ που μου χρωστούσε.
Ήταν πρώτη φορά στους 2 και πλέον μήνες που βρισκόμουν εδώ που ο αδερφός μου με έπερνε τηλέφωνο.

 

Τελευταία μέρα στη δουλειά. Χωρίς να το προγραμματίσω. Απλά έτυχε. Είχα πει ότι κάποια στιγμή τον Χασάν θα τον 'ταχτοποιούσα'. Δεν τον άντεχα, δεν μπορούσα να χωνέψω τη συμπεριφορά του τουρκόσπορου απέναντι μου και απέναντι στους σανάδελφούς. MP3, ακουστικά, Σιδηρόπουλος, Τρύπες, και στο καπάκι, Skatalites, Gregory Isaacs kai Alfa Blondy. Τρένο, λεωφορείο και στο μαγαζί με 4 λεπτά καθυστέρηση.
Ο Χασάν δεν έχασε την ευκαιρία να μου την πει μόλις με είδε να μπαίνω.
-Άργησες 5 λεπτά. Αυτό ντε θέλω να ξαναγίνει. Αφεντικό δεν είναι εντω αλλά εγκώ θα πει όταν έρτει. Κατάλαβες αγόρι μου ? Εντω ντούλεια όχι μαλακίες. Άμα εσένα ντεν αρέσει, πας σπίτι σου.
Κατάλαβα πουτάνας γιε, είπα μέσα μου.
- Και για πες ρε Χασάν τι κάνω ?
-Εσύ πας κάτω φτιάξει τζατζίκι με Μπακίρ. Κατάλαβες αγόρι μου ? Εγκώ μην ξαναπώ. Φτιάξτε τζατζίκι και μετά έρτεις πάνω γιατί έχει δουλειά.
-ΟΚ.
Φάγαμε καμία ώρα και βάλε με τον Τούρκο να φτιάξουμε το τζατζίκι. Σε αυτό το διάστημα με φώναξαν κανα δύο φορές να πετάξω σκουπίδια και να ανεβάσω μαρούλια, ντομάτες και τα σχετικά στην κουζίνα.
Όταν ανεβήκαμε στην κουζίνα ο μόνος που μου την είπέ ηταν ο Μάριος ο Αλβανός.
-Καλά πόση ώρα θέλετε για να φτιάξετε το τζατζίκι ? Πεθάναμε εμείς εδώ μέσα μόνοι μας.
-Τi να κάνουμε ρε Μάριε, την άλλη φορά να πας να το φτιάξεις εσύ που είσαι γρήγορος του είπα. Κι εγώ χθες έκατσα μέχρι τις 1 το βράδυ να βγάλω τη λάντζα ενώ εσύ παίζει να είχεs φτάσει σπίτι σου.

Στην ταβέρνα υπήρχε ο εξής κανόνας. Λάντζα και κουζίνα τελείωναν μαζί. Αν ο λαντζερης έμενε πίσω, κάποιος η κάποιοι από την κουζίνα πήγαιναν και τον βοηθούσαν ώστε να τελειώσει κι αυτός κι αν η κουζίνα είχε δουλειά, συνήθως καθαριότητες το βράδυ, έβαζε κι ο Διονύσης ο λαντζιέρης ένα χεράκι ώστε όλοι μαζί να τελειώσουμε, να κάνουμε τον τελευταίο έλεγχο ότι όλα είναι ΟΚ, όλα κλειστά (βρύσες, γκριλ, κουζίνες κτλ) να σβήσουμε τα φώτα και να φύγουμε.
Το προηγούμενο βράδυ ο μπάρμπα Διονύσης είχε ρεπό και στην λάντζα δούλευα εγώ.
Στην κουζίνα είχαν μείνει ο Αλβανός και ο μπάρμπα Στέλιος ο μάγειρας. Ο πούστης ο Αλβανός ενώ βλέπει ότι η λάντζα έχει δουλειά ακόμα με φωνάζει να βοηθήσω στις καθαριότητες της κουζίνας. Κι όταν τελειώνουμε αντί να έρθει να βάλει ένα χέρι να ξεμπερδευει και η λάντζα πάει και αράζει στην τραπεζαρία. Αναγκάστηκε να  έρθει ο μάγειρας να πλένει, που δεν ήταν υποχρεωμένος να το κάνει, απλά γιατί ήταν άνθρωπος.  
Αυτό του το φύλαξα και του το είπα αφού μου την έλεγε ότι καθυστερήσαμε να φτιάξουμε το τζατζίκι......

 

[bixterious]

ένα θέλω να μας πείς...ότι ο αλβανός και ο χασάν ανασκολοπίστηκαν με σούβλα από το μαγαζί!!!!!

 

[Διαγραμμένο μέλος 151743]

εισαι απαιχτος μαν

 

Είχα πιάσει δουλειά  στις 3 και η ώρα κόντευε 6. Ο Χασάν θα σχόλαγε σε λίγο. Ήταν πρωινός. Πριν φύγει μου είπε να πλύνω τα σκευή. Λαμαρίνες, κατσαρόλες, τηγάνια.....
Στη λάντζα ήταν ο μπάρπα Διονύσης που έπλενε πιάτα και ο Βαγγέλης που έπλενε τις πατάτες που μόλις είχε καθαρίσει. Μόνη ελευθερη λάντζα μια μικρή όπου δεν γινόταν να πλυθούν τα σκευή. Είπα στον Βάγγο να αλλάξουμε για λίγο για να μπορώ να κάνω τη δουλειά μου. Έτσι κι έγινε.
Ο Χασάν είχε πάει να αλλάξει. Προϊστάμενος ας πούμε τώρα ήταν ο κυρ Στέλιος ο μάγειρας.
Μόλις άρχισα να πλένω τα σκευή με φώναξε ο Αλβανός.
- Άσε το πλύσιμο κι έλα να ψήσεις μπιφτέκια και να βγάλουμε 2-3 παραγγέλειες.
-ΟΚ.
-Βάζω να ψηθούν γαρίδες και κοιτάω εγώ τα μπιφτέκια, φτιάξε σαλάτες και φερε από κάτω ταραμοσαλάτα κρεμυδι και λάχανο.
-Εγώ ? Γιατί να μην πάει ο Βαγγέλης που πλένει μόνο πατάτες ?
-Καλά, άμα βαριεσε να πάει αυτός. Βαγγέλη φερε .......
-Ρε άνθρωπε είναι λογικά αυτά που ζητάς ? Έχω να πλύνω τα σκευή, να φτιάξω σαλάτες και μου ζητάς να πάω αποθήκες ? Άμα καεί κάτι θα μου ζητάτε ευθύνες.

Ο κυρ Στέλιος μου είπε, να φτιάξω καμία 20ρία  σαλάτες και μετά να τελειώσω τα σκευή. Πλύνε τα σκευh όταν τελειώσεις τις σαλάτες γιατί δεν ξέρουμε τι δουλειά θα έχει και τι θα χρειαστούμε.
Τελείωσα τις σαλάτες και πήγα να πλύνω τα σκευη. Καθώς έπλενα ο Μάριος φώναξε τον Βαγγέλη, αλλά ο Βάγγος είχε πάει να πετάξει σκουπίδια.
Μου φώναξε να πάω στην κουζίνα. Έριξα μια μάτια στις παραγγελίες και είδα ότι δεν είχε δουλειά. Άλλωστε ήταν νωρίς ακόμα. Τον έγραψα στα αρχίδια μου. Λέω, τελειώνω το πλύσιμο, περνώ καφέ από το bar και αράζω για τσιγάρο. Δεν πρόλαβα να τελειώσω τη σκέψη μου και άκουσα τον Αλβανό δίπλα μου να λέει. : Μαλάκας είσαι ρε η το παίζεις ? Δύο άτομα είμαστε μέσα, σου λέω να έρθεις να βοηθήσεις και μας γράφεις ? Άσε τα γαμημένα κι έλα στην κουζίνα.

Δεν ήταν το μαλάκας, δεν ήταν ούτε ο τόνος της φωνής του, ούτε η πίεση της δουλειάς, δεν ήταν ούτε ότι ήταν ένας κώλο Αλβανός που μου το έπαιζε προϊστάμενος. Ήταν όλα αυτά κι ακόμα πολλά αλλά που με έκαναν να εκραγώ.
Πολλές ψυχολογικές διαδικασίες πραγματώνονται χωρίς να παρεμβένει σε αυτό η λογική. Είναι η στιγμή που το μυαλό σταματά να λειτουργεί και απλά στέλνει μόνο εικόνες.
Έστριψα απότομα και με το αριστερό χέρι τον έπιασα από το λαιμό.
Η μόνη εικόνα που είχα ήταν ο Αλβανός στο γκριλ. Μαζί με τις μπριζόλες και τα μπιφτέκια.
Θα μπορούσα να του είχα σκάσει δύο μπουκέτα στη μούρη όπως τον κρατούσα, αλλά χωρίς να το καταλάβω τον πήγαινα στο γκριλ.
Ο πρώτος που έπeσε πάνω μου ήταν ο Βαγγέλης και μετά ο Τάσος. Δεν θυμαμε ούτε τι τους έλεγα ούτε τι μου έλεγαν. Θυμαμε μόνο τον εαυτό μου στη στάση να περιμένω το λεωφορείο για να γυρίσω σπίti......

 

[ionas1980]

Δικέ μου σε πάω πολύ.

 

[brabus67]

Εισαι τύπος ρε μαλακα

 

[Steven_1]

Κανει τεχνη

 

[ntany223]

Ωραία γραφή και ωραία ιστορία. Αν δε ειναι και αληθινή, ωραία εξιστόρηση του σκληρού σγώνα της ξωής. Συνέχισε.

 

[bixterious]

Ωραία γραφή και ωραία ιστορία. Αν δε ειναι και αληθινή, ωραία εξιστόρηση του σκληρού σγώνα της ξωής. Συνέχισε.

καλά ρε φίλε,είναι δυνατόν να μήν καταλαβαίνεις πόσο αληθινή είναι η ιστορία του παραλήμνιου???????μα την παναγία θέλω να βρώ λίγα λεφτά να τον επισκεφτώ να τον γνωρίσω στο βερολίνο!!!

 

[boobomastoras]

Ωραία γραφή και ωραία ιστορία. Αν δε ειναι και αληθινή, ωραία εξιστόρηση του σκληρού σγώνα της ξωής. Συνέχισε.

 

[erinal]

καλά ρε φίλε,είναι δυνατόν να μήν καταλαβαίνεις πόσο αληθινή είναι η ιστορία του παραλήμνιου???????μα την παναγία θέλω να βρώ λίγα λεφτά να τον επισκεφτώ να τον γνωρίσω στο βερολίνο!!!

δεν βρίσκεις καλύτερα λίγα λεφτά να του στείλεις στο βερολίνο;

 

[sersegas]

δεν βρίσκεις καλύτερα λίγα λεφτά να του στείλεις στο βερολίνο;

μηπως να τσονταρουμε ολοι απο λιγα , ουτως ωστε να μεινει εκει και να συνεχισει να μας ταϊζει πονο , αιμα , δακρυα κι ιδρωτα?Παραλιμνιε εισαι ΘΕΟΣ!!!

 

[bixterious]

δεν βρίσκεις καλύτερα λίγα λεφτά να του στείλεις στο βερολίνο;

χαχαχαχαχα

 

[erinal]

μηπως να τσονταρουμε ολοι απο λιγα , ουτως ωστε να μεινει εκει και να συνεχισει να μας ταϊζει πονο , αιμα , δακρυα κι ιδρωτα?Παραλιμνιε εισαι ΘΕΟΣ!!!

ορθό. 5Ε το μήνα να του δώσουμε 100 ατομα βγάλει 500 ευρα Θα γράφει αριστουργήματα  

 

Τηλέφωνο από Γιώργο το παλικάρι που είχε έρθει για δουλειά στην ταβέρνα και τον είχαν διώξει. Είχε προηγηθεί δικό μου τηλεφώνημα όπου του είχα πει ότι είχα φύγει από τη δουλειά και ψαχνόμουν.
Βρήκε στο facebook μια αγγελία όπου ένα ελληνικό εστιατόριο ζητούσε ψήστη. Βλέπω το προφίλ της κοπέλας που είχε βάλει την αγγελία. Ανοιχτό δημόσιο προφίλ. Η τυπισα είχε φωτογραφίες από συναυλίες ηλεκτρονικής μουσικής, βαμενη τα χρώματα της ειρήνης η του πολέμου ξέρω γω. Άλλες μαζί με κάτι αράπηδες η φρικιά η να φιλιέται με έναν Άραβα. Ωραία λέω, δικό μας είναι το άτομο, ελευθεριακό, αντιρατσίστρια, θα πίνει και κανα μπάφο, θα τα βρούμε. Της στέλνω μήνυμα και μου απαντά σε δευτερόλεπτα. Τi διάολο με περίμενε ?
Μου εξηγεί ότι δεν είναι δικό της το μαγαζι, δουλευει εκεί στο μπαρ (τρέσα) και ότι ζητάνε ψήστη και μπάρμαν. Της λέω ότι από bar ξέρω τη δουλειά γιατί δούλευα στην Ελλάδα. Μαλακίες, αλλά μήπως οι Αλβανοί όταν είχαν έρθει στην Ελλάδα ήξεραν από οικοδομές. Απλά ήσαν φτηνοί κι έλεγαν ότι ξέρουν τα πάντα.
Ανταλλάσουμε μερικά μηνύματα και την επόμενη μέρα έχω πιάσει δουλειά. Bar 70 ευρώ 10 ώρες. Η τυπισα δεν δουλευει ακριβώς στο μαγαζί, αλλά είναι υπευθυνη για τα πάντα. Κάτι σαν το δεξί χέρι του αφεντικού ο όποιος έχει ακόμα ένα μαγαζί.  
Την πρώτη μέρα που την συνάντησα μου μιλούσε στον πληθυντικό. Από κοντά φαινόταν καλύτερο  μουνάκι. Οι φωτογραφίες την αδικούσαν. Κοντούλα μεν, αλλά ζουμερή.
Ωραία ήταν στο bar. Είχε βέβαια δουλεια, πίεση, αλλά ήταν καθαρά, έβλεπα κόσμο και το κυριότερο είχα τiς μπύρες δίπλα μου. Οπότε ήθελα γέμιzα το ποτήρι μου και δρόσιζα το λαρύγγι μου.
Τη δεύτερη μέρα η ας την πούμε Δανάη μου έκανε παρατήρηση ότι τα ποτήρια δεν ήσαν τόσο καθαρά όσο έπρεπε να είναι. Στραβωσα, αλλά είπα ας προσπαθήσω περισοτερο. Αυτό (η παρατήρηση)  μου έκοψε κάπως τη φορά γιατί σκόπευα να της την πέσω. Είχαμε βέβαια αρκετή διάφορα ηλικίας αλλά άμα η τυπισα ήταν όντως τόσο χύμα όσο ήθελε να δείχνει, δεν θα είχε πρόβλημα να πηδηχτεί με τον μπάρμπα Paralimnio.  
Σε κάποια φάση την άκουσα να φωνάζει κάτι στα παιδιά στην κουζίνα. Βγήκε ήρθε στο bar και μου ζήτησε να της βάλω ένα καφέ. Της χαμογέλασα, έριξε μια μάτια στα χαλασμένα δόντια μου και έστρεψε αλλού το βλέμα της.
Μάλλον δε με γουστάρει σκέφτηκα. Παρόλαυτα προσπάθησα να πω κάτι έξυπνο, αλλά δε μου ερχόταν κάτι. Τελικά είπα μια μαλακία, κάτι σαν, μην θυμώνεις σε παρακαλώ, θα κάνει ρυτίδες το όμορφο προσωπάκι σου και είναι κρίμα γιατί είσαι νέα και όμορφη.
-Άσε μας κι εσύ μωρέ. Δε βλέπεις ότι 2 τραπέζια έχουν γυρίσει το φαγητο πίσω ? Ήθελα να ήξερα τι έχουν πάθει σήμερα μέσα στην κουζίνα, που έχουν τό μυαλο  τους ?Κάτσε να έρθει το βράδυ ο άλλος και θα τους κανονίσω.

Ήπιε λίγο καφέ και προχώρησε προς τη σάλα.
Μάλιστα, άλλο Χασάν βρήκα στο δρόμο μου  σκέφτηκα........

 

[θάνατος]

ενδιαφέρουσα η συνέχεια

 

[bixterious]

ενδιαφέρουσα η συνέχεια

κάθε μέρα του παραλήμνιου φίλου μας είναι ενδιαφέρουσα....για να δούμε με τον θηλυκό χασάν που έμπλεξε..

 

[hustler]

Μάλιστα, άλλο Χασάν βρήκα στο δρόμο μου  σκέφτηκα........

Mη μου πεις οτι θα την μπουκετωσεις και αυτην ... :o