alexandros1976
Μέλος
- Εγγρ.
- 30 Ιαν 2007
- Μηνύματα
- 4.446
- Like
- 0
- Πόντοι
- 16
εγω μεχρι που τον ανεφερε ο Dark δεν τον ειχα ακουσει καν....
το παραδεχομαι...
το παραδεχομαι...
Ιστορία:Μια αναδρομή στους αιώνες
- Μέλος που άνοιξε το νήμα DARKSIDEOFTHEMOON
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 6K
- Εμφανίσεις 245K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
δεν ειναι δικο σου φταιξιμο.....το σχολειο φταιει!!!!!στην ελλαδα πλεον τα να μαθεις την ιστορια σου ειναι καθαρα ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ σου υποθεση.....
alexandros1976
Μέλος
- Εγγρ.
- 30 Ιαν 2007
- Μηνύματα
- 4.446
- Like
- 0
- Πόντοι
- 16
ναι φιλε εχεις δικιο....ακριβως ετσι
DARKSIDEOFTHEMOON
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 17 Φεβ 2006
- Μηνύματα
- 15.458
- Like
- 31
- Πόντοι
- 166
Εχεις δίκιο Αλέξανδρε.Αγησίλαος ήταν κ όχι Άγις.Ο Αγις ήταν αυτός που ερήμωσε την Αθήνα κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.Μπερδεύτηκα.Γεράματα βλέπετε.Την καλημέρα μου στους ιστορικόφιλους.
alexandros1976
Μέλος
- Εγγρ.
- 30 Ιαν 2007
- Μηνύματα
- 4.446
- Like
- 0
- Πόντοι
- 16
Ελα ρε φιλε τι εγινε?
γραψε τιποτα...
διαβασες αυτο στο τελος για τον Αλκιβιαδη?
DARKSIDEOFTHEMOON
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 17 Φεβ 2006
- Μηνύματα
- 15.458
- Like
- 31
- Πόντοι
- 166
Κάτι θυμάμαι για τον Αλκιβιάδη κ την Τιμαία.Γενικώς την έπεφτε σε παντρεμένες πάντως
alexandros1976
Μέλος
- Εγγρ.
- 30 Ιαν 2007
- Μηνύματα
- 4.446
- Like
- 0
- Πόντοι
- 16
Dark ξερεις το Εργο του Καργακου?
για την Ιστορια της Αρχαιας Σπαρτης?
για την Ιστορια της Αρχαιας Σπαρτης?
DARKSIDEOFTHEMOON
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 17 Φεβ 2006
- Μηνύματα
- 15.458
- Like
- 31
- Πόντοι
- 166
Θα αναφερθώ σήμερα στους μεγάλους ξεχασμένους της Αρχαίας Ελληνικής ιστορίας τους 700 Θεσπιείς,που με αρχηγό τον Δημόφιλο δεν ήθελαν σε καμμιά περίπτωση να αφήσουν μόνους τους,τους Σπαρτιάτες.Οι Σπαρτιάτες ως γνωστό,ενεργούσαν κ με βάση το ΝΟΜΟ κ όχι μόνο λόγω δικών τους πρωτοβουλιών.Οι Θεσπιείς που πολέμησαν μέχρι τέλους στις Θερμοπύλες,έμειναν ΟΛΟΙ βασισμένοι στην δική τους προσωπικότητα κ όχι υπακούοντας σε κανέναν νόμο της πατρίδας τους.Αυτό για μένα τους κάνει ακόμα πιο γενναίους από τους Σπαρτιάτες κ τους καθιστά τους μεγάλους λησμονημένους της ιστορίας.Οι Θεσπιείς με τους 770 άντρες,αποτελούσαν το σύνολο του ανδρικού πληθυσμού της μικρής τους πόλης.Ήξεραν ότι με το να έμεναν στις Θερμοπύλες,η πόλη τους θα αφανιζόταν,όπερ κ εγένετω.Οι Σπαρτιάτες κ οι 300 που σκοτώθηκαν είχαν αποθέματα για να καλύψουν τις απώλειες.Ο Σπαρτιάτικος στρατός των Ομοίων αριθμούσε 5.000 στρατιώτες εκείνη την εποχή.ʼρα οι Σπαρτιάτες είχαν κ άλλον έναν λόγο να μπορέσουν να παραμείνουν κ να είναι άνετοι στις Θερμοπύλες,αφού η απώλειά τους θα αναπληρωνόνταν.οι Θεσπιείς όμως δεν είχαν αυτή την πολυτέλεια.Δυστυχώς φαίνεται ότι οι Σπαρτιάτες έχαιραν καλύτερο μάρκετινγκ ανά τους αιώνες,δυστυχως όμως η μικρή Θεσπιέα όχι.
Προσωπικά χαίρουν μεγάλη εκτίμηση οι Θεσπιείς,οι μεγάλοι ξεχασμένοι της Ιστορίας.
Προσωπικά χαίρουν μεγάλη εκτίμηση οι Θεσπιείς,οι μεγάλοι ξεχασμένοι της Ιστορίας.
DARKSIDEOFTHEMOON
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 17 Φεβ 2006
- Μηνύματα
- 15.458
- Like
- 31
- Πόντοι
- 166
Το έχω ακουστά αλλά δεν το έχω.Έχω την Ιστορία της Αρχαίας Σπάρτης του Β.Ρασσιά κ το Αρχαία Σπάρτη ενός ξένου συγγραφέα που μου διαφεύγει το όνομά του.
DARKSIDEOFTHEMOON
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 17 Φεβ 2006
- Μηνύματα
- 15.458
- Like
- 31
- Πόντοι
- 166
Λίγα λόγια για τις Θεσπιές:
Οι Θεσπιές, χτισμένες κοντά στις ανατολικές υπώρειες του Ελικώνα, ήταν κατά την αρχαιότητα από τις σημαντικότερες βοιωτικές πόλεις.
Η αρχαία πόλη των Θεσπιών, από τις σημαντικότερες βοιωτικές πόλεις και πατρίδα της Φρύνης, ήταν χτισμένη στα ριζά του Ελικώνα νοτιοδυτικά του σημερινού ομώνυμου χωριού. Αν και δεν σώζονται αρχιτεκτονικά λείψανα η θέση μας είναι γνωστή από επιγραφές και πολλά άλλα κινητά ευρήματα που βρέθηκαν κατά τις ανασκαφές.
Πολύ κοντά στη θέση της πόλης των ιστορικών χρόνων έχει διαπιστωθεί προμυκηναϊκή εγκατάσταση γεγονός που μαρτυρά ότι η περιοχή κατοικήθηκε ήδη από τα προϊστορικά χρόνια.
Στον κατάλογο των Νηών της Ιλιάδας η πόλη αναφέρεται με το όνομα Θέσπεια (****** Ιλιάδα, Β 498).
Αναφορά στις Θεσπιές κάνουν οι περιηγητές Στράβων (Στραβ. 9, 410) και Παυσανίας (Παυσ. ΙΧ, 26,6 ? 31,3).
Κατά τους Περσικούς πολέμους η μεγαλύτερη βοιωτική πόλη, η Θήβα συνέπραξε με τους Πέρσες εισβολείς κατά των υπολοίπων ελληνικών πόλεων. Οι Θεσπιείς όμως, όπως και οι Πλαταιείς, δεν ακολούθησαν τους Θηβαίους με τους οποίους βρίσκονταν επί αιώνες σε διαμάχη και πήραν μέρος στη μάχη των Θερμοπυλών στο πλευρό του Λεωνίδα. Έτσι, ο Ξέρξης μετά τη νίκη του στις Θερμοπύλες και προτού εισβάλει στην Αττική έκαψε και ερήμωσε τη Θεσπιά (Ηρόδοτος 8,50). Οι Θεσπιείς τότε κατέφυγαν στη Πελοπόννησο. Στην μάχη των Πλαταιών όμως πολέμησαν και πάλι κατά του Μαρδονίου ( Ηρόδοτος 9, 30 ) και μετά την ήττα των Περσών επανήλθαν στη πατρίδα τους και την ανοικοδόμησαν.
Οι Θεσπιείς ήταν σε αντιδικία με τους Θηβαίους διότι δεν ήθελαν να προσχωρήσουν στη βοιωτική ομοσπονδία υπό την ηγεσία της Θήβας. Αναγκάστηκαν όμως και πήραν μέρος ως σύμμαχοί τους στη μάχη του Δηλίου που διεξήχθη το 424 π. Χ., έβδομο έτος του πελοποννησιακού πολέμου. Τότε οι Αθηναίοι κατέλαβαν το βοιωτικό ιερό του δήλιου Απόλλωνα, γνωστό ως Δήλιο και οι Βοιωτοί ενωμένοι, επιτέθηκαν και επανέκτησαν τον έλεγχο του ιερού (Θουκυδίδης 4, 90-101). Παρά τη νίκη των βοιωτικών πόλεων, οι Θεσπιείς είχαν τεράστιες απώλειες σε αυτή τη μάχη.
Έπειτα το 371 π. Χ. τάχθηκαν και πάλι κατά των Θηβαίων συμμαχώντας με τους Λακεδαιμονίους στη μάχη των Λεύκτρων (Ξενοφώντας Ελλ. 5,4,4). Η νίκη της Θήβας είχε όπως είναι φυσικό, τραγικές επιπτώσεις για τους Θεσπιείς.
Μεγάλη άνθηση γνώρισαν οι Θεσπιές από τον 3ο αι. π. Χ. και έπειτα όταν οι Θεσπιείς ίδρυσαν τα Μουσεία, γιορτή αφιερωμένη στις εννέα Μούσες, τις προστάτισσες των τεχνών και των γραμμάτων που διοργάνωναν κάθε πέντε χρόνια στο ιερό άλσος ήκοιλάδα των Μουσών. Η ακμή της πόλης συνεχίστηκε στα ρωμαϊκά αυτοκρατορικά χρόνια αλλά και αργότερα, λόγω του άλσους, όπως μαρτυρά και ο Στράβων (Στράβων 9, 410) που την επισκέφτηκε μία εποχή που οι άλλες αρχαίες βοιωτικές πόλεις είχαν ήδη παρακμάσει.
Οι περιηγητές Στράβων (Στραβ. 9, 410) και Παυσανίας (Παυσ. ΙΧ, 26,6 ? 31,3) μας δίνουν πληροφορίες για την αρχαία πόλη των Θεσπιών. Οι Θεσπιείς πάνω από όλους τους θεούς τιμούσαν τον Έρωτα και ανάμεσα στα πολλά αγάλματα του θεού υπήρχε και ένα από πεντελικό μάρμαρο έργο του Πραξιτέλη (Στράβων, οπ.π., Παυσανίας ΙΧ, 27,3) ενώ στην πόλη υπήρχε ακόμα μεγάλο ιερό του Ηρακλή.
Η αρχαιολογική έρευνα έφερε στο φως πλήθος αγαλμάτων Έρωτος, αγάλματα γυναικών, και κεφαλές αγαλμάτων. Πολλά είναι επίσης τα ευρήματα από επιτύμβια μνημεία όπως αυστηρορυθμική στήλη γυναικός, μαρμάρινη ολόγλυφοι λέοντες και τμήματα σαρκοφάγων.
Αρχαιολογική συλλογή στεγάζεται στο δημοτικό κατάστημα του σημερινού χωριού και περιλαμβάνει γλυπτά, αρχιτεκτονικά μέλη και επιγραφές που προέρχονται από τις ανασκαφές στη γύρω περιοχή.
Το πλήθος των ερημοκκλησιών στη ευρύτερη περιοχή των Θεσπιών μαρτυρά ότι η θέση ήταν ακόμα σε ακμή κατά τα χριστιανικά χρόνια
Οι Θεσπιές, χτισμένες κοντά στις ανατολικές υπώρειες του Ελικώνα, ήταν κατά την αρχαιότητα από τις σημαντικότερες βοιωτικές πόλεις.
Η αρχαία πόλη των Θεσπιών, από τις σημαντικότερες βοιωτικές πόλεις και πατρίδα της Φρύνης, ήταν χτισμένη στα ριζά του Ελικώνα νοτιοδυτικά του σημερινού ομώνυμου χωριού. Αν και δεν σώζονται αρχιτεκτονικά λείψανα η θέση μας είναι γνωστή από επιγραφές και πολλά άλλα κινητά ευρήματα που βρέθηκαν κατά τις ανασκαφές.
Πολύ κοντά στη θέση της πόλης των ιστορικών χρόνων έχει διαπιστωθεί προμυκηναϊκή εγκατάσταση γεγονός που μαρτυρά ότι η περιοχή κατοικήθηκε ήδη από τα προϊστορικά χρόνια.
Στον κατάλογο των Νηών της Ιλιάδας η πόλη αναφέρεται με το όνομα Θέσπεια (****** Ιλιάδα, Β 498).
Αναφορά στις Θεσπιές κάνουν οι περιηγητές Στράβων (Στραβ. 9, 410) και Παυσανίας (Παυσ. ΙΧ, 26,6 ? 31,3).
Κατά τους Περσικούς πολέμους η μεγαλύτερη βοιωτική πόλη, η Θήβα συνέπραξε με τους Πέρσες εισβολείς κατά των υπολοίπων ελληνικών πόλεων. Οι Θεσπιείς όμως, όπως και οι Πλαταιείς, δεν ακολούθησαν τους Θηβαίους με τους οποίους βρίσκονταν επί αιώνες σε διαμάχη και πήραν μέρος στη μάχη των Θερμοπυλών στο πλευρό του Λεωνίδα. Έτσι, ο Ξέρξης μετά τη νίκη του στις Θερμοπύλες και προτού εισβάλει στην Αττική έκαψε και ερήμωσε τη Θεσπιά (Ηρόδοτος 8,50). Οι Θεσπιείς τότε κατέφυγαν στη Πελοπόννησο. Στην μάχη των Πλαταιών όμως πολέμησαν και πάλι κατά του Μαρδονίου ( Ηρόδοτος 9, 30 ) και μετά την ήττα των Περσών επανήλθαν στη πατρίδα τους και την ανοικοδόμησαν.
Οι Θεσπιείς ήταν σε αντιδικία με τους Θηβαίους διότι δεν ήθελαν να προσχωρήσουν στη βοιωτική ομοσπονδία υπό την ηγεσία της Θήβας. Αναγκάστηκαν όμως και πήραν μέρος ως σύμμαχοί τους στη μάχη του Δηλίου που διεξήχθη το 424 π. Χ., έβδομο έτος του πελοποννησιακού πολέμου. Τότε οι Αθηναίοι κατέλαβαν το βοιωτικό ιερό του δήλιου Απόλλωνα, γνωστό ως Δήλιο και οι Βοιωτοί ενωμένοι, επιτέθηκαν και επανέκτησαν τον έλεγχο του ιερού (Θουκυδίδης 4, 90-101). Παρά τη νίκη των βοιωτικών πόλεων, οι Θεσπιείς είχαν τεράστιες απώλειες σε αυτή τη μάχη.
Έπειτα το 371 π. Χ. τάχθηκαν και πάλι κατά των Θηβαίων συμμαχώντας με τους Λακεδαιμονίους στη μάχη των Λεύκτρων (Ξενοφώντας Ελλ. 5,4,4). Η νίκη της Θήβας είχε όπως είναι φυσικό, τραγικές επιπτώσεις για τους Θεσπιείς.
Μεγάλη άνθηση γνώρισαν οι Θεσπιές από τον 3ο αι. π. Χ. και έπειτα όταν οι Θεσπιείς ίδρυσαν τα Μουσεία, γιορτή αφιερωμένη στις εννέα Μούσες, τις προστάτισσες των τεχνών και των γραμμάτων που διοργάνωναν κάθε πέντε χρόνια στο ιερό άλσος ήκοιλάδα των Μουσών. Η ακμή της πόλης συνεχίστηκε στα ρωμαϊκά αυτοκρατορικά χρόνια αλλά και αργότερα, λόγω του άλσους, όπως μαρτυρά και ο Στράβων (Στράβων 9, 410) που την επισκέφτηκε μία εποχή που οι άλλες αρχαίες βοιωτικές πόλεις είχαν ήδη παρακμάσει.
Οι περιηγητές Στράβων (Στραβ. 9, 410) και Παυσανίας (Παυσ. ΙΧ, 26,6 ? 31,3) μας δίνουν πληροφορίες για την αρχαία πόλη των Θεσπιών. Οι Θεσπιείς πάνω από όλους τους θεούς τιμούσαν τον Έρωτα και ανάμεσα στα πολλά αγάλματα του θεού υπήρχε και ένα από πεντελικό μάρμαρο έργο του Πραξιτέλη (Στράβων, οπ.π., Παυσανίας ΙΧ, 27,3) ενώ στην πόλη υπήρχε ακόμα μεγάλο ιερό του Ηρακλή.
Η αρχαιολογική έρευνα έφερε στο φως πλήθος αγαλμάτων Έρωτος, αγάλματα γυναικών, και κεφαλές αγαλμάτων. Πολλά είναι επίσης τα ευρήματα από επιτύμβια μνημεία όπως αυστηρορυθμική στήλη γυναικός, μαρμάρινη ολόγλυφοι λέοντες και τμήματα σαρκοφάγων.
Αρχαιολογική συλλογή στεγάζεται στο δημοτικό κατάστημα του σημερινού χωριού και περιλαμβάνει γλυπτά, αρχιτεκτονικά μέλη και επιγραφές που προέρχονται από τις ανασκαφές στη γύρω περιοχή.
Το πλήθος των ερημοκκλησιών στη ευρύτερη περιοχή των Θεσπιών μαρτυρά ότι η θέση ήταν ακόμα σε ακμή κατά τα χριστιανικά χρόνια
Θα αναφερθώ σε ένα γεγονός από τον Πελλοπονησιακό Πόλεμο το οποίο δίχνει τη σκληρότητα της υπερδυνάμεως της εποχής (Αθήνα)...
Χρόνος: 426 π.Χ. Τόπος: Κεντρικό Αιγαίο.
Η Μήλος, η οποία είχε σταθεί αποφασιστικά έξω από την αθηναϊκή συμμαχία, αρχίζει να απασχολεί έντονα την αθηναϊκή υπερδύναμη.
Χρόνος: 425 π.Χ. Ίδιος τόπος.
Κάτω από την επιρροή του Αλκιβιάδη, οι Αθηναίοι αποφασίζουν να δώσουν τέλος στην ανεξαρτησία των Μηλίων.
Η πόλη της Μήλου πολιορκείται από ξηρά και θάλασσα και παραδίδεται άνευ όρων.
Όλοι οι άνδρες σε στρατεύσιμη ηλικία καταδικάζονται σε θάνατο, οι υπόλοιποι κάτοικοι εξανδραποδίζονται (πωλούνται ως δούλοι) και το νησί αποικείται από Αθηναίους κληρούχους.
Χρόνος: 426 π.Χ. Τόπος: Κεντρικό Αιγαίο.
Η Μήλος, η οποία είχε σταθεί αποφασιστικά έξω από την αθηναϊκή συμμαχία, αρχίζει να απασχολεί έντονα την αθηναϊκή υπερδύναμη.
Χρόνος: 425 π.Χ. Ίδιος τόπος.
Κάτω από την επιρροή του Αλκιβιάδη, οι Αθηναίοι αποφασίζουν να δώσουν τέλος στην ανεξαρτησία των Μηλίων.
Η πόλη της Μήλου πολιορκείται από ξηρά και θάλασσα και παραδίδεται άνευ όρων.
Όλοι οι άνδρες σε στρατεύσιμη ηλικία καταδικάζονται σε θάνατο, οι υπόλοιποι κάτοικοι εξανδραποδίζονται (πωλούνται ως δούλοι) και το νησί αποικείται από Αθηναίους κληρούχους.
Τα ιστορικά σχόλια του προηγουμένου κειμένου...
1.Η κατάκτηση της Μήλου από την αθηναϊκή υπερδύναμη είναι αξιοσημείωτη, όχι τόσο για την αυστηρή μεταχείριση των Μηλίων, όσο για την απρόκλητη επίθεση της Αθήνας χωρίς καμμία, έστω λογικοφανή πρόφαση.
2.Στη συνομιλία Αθηναίων και Μηλίων, ο Θουκυδίδης καταγράφει ανάγλυφα το γεγονός. Στο διάλογο αυτό οι Αθηναίοι δηλώνουν απροκάλυπτα ότι είναι φυσικός νόμος οι ισχυροί να κυβερνούν τους ασθενέστερους.
3.Ο Θουκυδίδης χρησιμοποίησε επιδέξια το διάλογο για να δείξει το αγέρωχο πνεύμα των Αθηναίων την παραμονή της επιχείρησης που προοριζόταν να προξενήσει σημαντική αντεκδίκηση και να εξευτελίσει την πόλη των Μηλίων, προκαλώντας "μικροζημιές" στους Αθηναίους.
1.Η κατάκτηση της Μήλου από την αθηναϊκή υπερδύναμη είναι αξιοσημείωτη, όχι τόσο για την αυστηρή μεταχείριση των Μηλίων, όσο για την απρόκλητη επίθεση της Αθήνας χωρίς καμμία, έστω λογικοφανή πρόφαση.
2.Στη συνομιλία Αθηναίων και Μηλίων, ο Θουκυδίδης καταγράφει ανάγλυφα το γεγονός. Στο διάλογο αυτό οι Αθηναίοι δηλώνουν απροκάλυπτα ότι είναι φυσικός νόμος οι ισχυροί να κυβερνούν τους ασθενέστερους.
3.Ο Θουκυδίδης χρησιμοποίησε επιδέξια το διάλογο για να δείξει το αγέρωχο πνεύμα των Αθηναίων την παραμονή της επιχείρησης που προοριζόταν να προξενήσει σημαντική αντεκδίκηση και να εξευτελίσει την πόλη των Μηλίων, προκαλώντας "μικροζημιές" στους Αθηναίους.
Απόσπασμα από το διάλογο Μηλίων και Αθηναίων
Μήλιοι: Καὶ πῶς χρήσιμον ἂν ξυμβαίη ἠμῖν δουλεῦσαι, ὥσπερ καὶ ὑμὶν ἄρξαι;
Ἀθηναῖοι: Ὅτι ὑμὶν μὲν πρὸ τοῦ τὰ δεινότατα παθεῖν ὑπακοῦσαι ἂν γένοιτο, ἡμεῖς δὲ μὴ διαφθείραντες ὑμᾶς κερδαίνοιμεν ἄν.
Μήλιοι: Ὥστε δὲ ἡσυχίαν ἄγοντας ἡμᾶς φίλους μὲν εἶναι ἀντὶ πολεμίων, ξυμμάχους δὲ μηδετέρων, οὐκ ἂν δέξαισθε;
Ἀθηναῖοι: Οὐ γὰρ τοσούτον ἡμᾶς βλάπτει ἡ ἔχθρα ὑμῶν ὅσον ἡ φιλία μὲν ἀσθενείας, τὸ δὲ μῖσος δυνάμεως παράδειγμα τοῖς ἀρχομένοις δηλούμενον.
Μήλιοι: Σκοποῦσι δ' ὑμῶν οὕτως οἱ ὑπήκοοι τὸ εἰκός, ὥστε τούς τε μὴ προσήκοντας καὶ ὅσοι ἄποικοι ὄντες οἱ πολλοὶ καὶ ἀποστάντες τινὲς κεχείρωνται ἐς τὸ αὐτὸ τιθέασιν;
Ἀθηναῖοι: Δικαιώματι γὰρ οὐδετέρους ἐλλείπειν ἡγοῦνται, κατὰ δύναμιν δὲ τοὺς μὲν περιγίγνεσθαι, ἡμᾶς δὲ φόβῳ οὐκ ἐπιέναι( ὥστε ἔξω καὶ τοῦ πλεόνων ἄρξαι καὶ τὸ ἀσφαλὲς ἠμῖν διὰ τὸ καταστραφῆναι ἂν παράσχοιτε, ἄλλως τὲ καὶ νησιῶται ναυκρατόρων, καὶ ἀσθενέστεροι ἑτέρων ὄντες, εἰ μὴ περιγένοισθε.
Θουκυδίδου Ιστοριών, Βιβλίο Ε, 92
Ελεύθερη απόδοση:
Μήλιοι: Και πώς θα μπορούσε να μας φανεί χρήσιμο το να είμαστε σκλάβοι σας, όπως για σας θα είναι χρήσιμο το να είστε οι κυρίαρχοι;
Αθηναίοι: Διότι για σας θα είναι όφελος το να υποταχθείτε προτού υποστείτε τα χειρότερα, ενώ για μας κέρδος το να μην υποστούμε μικροζημιές προξενώντας την δική σας καταστροφή.
Μήλιοι: Λέτε λοιπόν ότι δεν θα δεχτείτε το να υπάρχουμε εν ειρήνη, το να είμαστε φίλοι αντί εχθροί, το να παραμένουμε ουδέτεροι μη συμμαχώντας με κανέναν;
Αθηναίοι: Όχι. Δεν μας βλάπτει τόσο η εχθρότητά σας όσο το να θέλετε να παραμένετε αδύναμοι. Στα μάτια των υπόλοιπων υπηκόων μας, η στάση σας είναι απόδειξη ότι είμαστε αδύναμοι, ενώ το να μας μισείτε απόδειξη ότι είμαστε δυνατοί.
Μήλιοι: Έτσι θεωρούν την ισότητα οι υπήκοοί σας, ώστε να βάζουν στην ίδια κατηγορία όλους αυτούς που δεν ανήκουν σε εσάς και εκείνους που έχουν υποταχθεί από εσάς; (είτε τις περισσότερες φορές τους δικούς σας αποίκους, ενώ άλλες φορές τους αποστάτες υπηκόους).
Αθηναίοι: Θεωρούν ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να ξεφύγει και ότι αυτοί που διατηρούν την ελευθερία τους το οφείλουν στη δύναμή τους. Πιστεύουν ότι δεν τους επιτιθέμεθα επειδή φοβόμαστε. Ώστε, εκτός από τη διεύρυνσή της συμμαχίας μας, θα μας προσφέρατε ασφάλεια με το να υποταχθείτε. Ειδικά αν εσείς, μία νησιωτική δύναμη και ασθενέστεροι από άλλους νησιώτες, αποτυγχάνατε να παρουσιάσετε τους εαυτούς σας ισχυρότερους μιας θαλασσοκράτειρας.
Μήλιοι: Καὶ πῶς χρήσιμον ἂν ξυμβαίη ἠμῖν δουλεῦσαι, ὥσπερ καὶ ὑμὶν ἄρξαι;
Ἀθηναῖοι: Ὅτι ὑμὶν μὲν πρὸ τοῦ τὰ δεινότατα παθεῖν ὑπακοῦσαι ἂν γένοιτο, ἡμεῖς δὲ μὴ διαφθείραντες ὑμᾶς κερδαίνοιμεν ἄν.
Μήλιοι: Ὥστε δὲ ἡσυχίαν ἄγοντας ἡμᾶς φίλους μὲν εἶναι ἀντὶ πολεμίων, ξυμμάχους δὲ μηδετέρων, οὐκ ἂν δέξαισθε;
Ἀθηναῖοι: Οὐ γὰρ τοσούτον ἡμᾶς βλάπτει ἡ ἔχθρα ὑμῶν ὅσον ἡ φιλία μὲν ἀσθενείας, τὸ δὲ μῖσος δυνάμεως παράδειγμα τοῖς ἀρχομένοις δηλούμενον.
Μήλιοι: Σκοποῦσι δ' ὑμῶν οὕτως οἱ ὑπήκοοι τὸ εἰκός, ὥστε τούς τε μὴ προσήκοντας καὶ ὅσοι ἄποικοι ὄντες οἱ πολλοὶ καὶ ἀποστάντες τινὲς κεχείρωνται ἐς τὸ αὐτὸ τιθέασιν;
Ἀθηναῖοι: Δικαιώματι γὰρ οὐδετέρους ἐλλείπειν ἡγοῦνται, κατὰ δύναμιν δὲ τοὺς μὲν περιγίγνεσθαι, ἡμᾶς δὲ φόβῳ οὐκ ἐπιέναι( ὥστε ἔξω καὶ τοῦ πλεόνων ἄρξαι καὶ τὸ ἀσφαλὲς ἠμῖν διὰ τὸ καταστραφῆναι ἂν παράσχοιτε, ἄλλως τὲ καὶ νησιῶται ναυκρατόρων, καὶ ἀσθενέστεροι ἑτέρων ὄντες, εἰ μὴ περιγένοισθε.
Θουκυδίδου Ιστοριών, Βιβλίο Ε, 92
Ελεύθερη απόδοση:
Μήλιοι: Και πώς θα μπορούσε να μας φανεί χρήσιμο το να είμαστε σκλάβοι σας, όπως για σας θα είναι χρήσιμο το να είστε οι κυρίαρχοι;
Αθηναίοι: Διότι για σας θα είναι όφελος το να υποταχθείτε προτού υποστείτε τα χειρότερα, ενώ για μας κέρδος το να μην υποστούμε μικροζημιές προξενώντας την δική σας καταστροφή.
Μήλιοι: Λέτε λοιπόν ότι δεν θα δεχτείτε το να υπάρχουμε εν ειρήνη, το να είμαστε φίλοι αντί εχθροί, το να παραμένουμε ουδέτεροι μη συμμαχώντας με κανέναν;
Αθηναίοι: Όχι. Δεν μας βλάπτει τόσο η εχθρότητά σας όσο το να θέλετε να παραμένετε αδύναμοι. Στα μάτια των υπόλοιπων υπηκόων μας, η στάση σας είναι απόδειξη ότι είμαστε αδύναμοι, ενώ το να μας μισείτε απόδειξη ότι είμαστε δυνατοί.
Μήλιοι: Έτσι θεωρούν την ισότητα οι υπήκοοί σας, ώστε να βάζουν στην ίδια κατηγορία όλους αυτούς που δεν ανήκουν σε εσάς και εκείνους που έχουν υποταχθεί από εσάς; (είτε τις περισσότερες φορές τους δικούς σας αποίκους, ενώ άλλες φορές τους αποστάτες υπηκόους).
Αθηναίοι: Θεωρούν ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να ξεφύγει και ότι αυτοί που διατηρούν την ελευθερία τους το οφείλουν στη δύναμή τους. Πιστεύουν ότι δεν τους επιτιθέμεθα επειδή φοβόμαστε. Ώστε, εκτός από τη διεύρυνσή της συμμαχίας μας, θα μας προσφέρατε ασφάλεια με το να υποταχθείτε. Ειδικά αν εσείς, μία νησιωτική δύναμη και ασθενέστεροι από άλλους νησιώτες, αποτυγχάνατε να παρουσιάσετε τους εαυτούς σας ισχυρότερους μιας θαλασσοκράτειρας.
Συμπεράσματα...
Η μούσα της ιστορίας γνώρισε κατά καιρούς αρκετές υπερδυνάμεις. Υπερδυνάμεις που ήταν διαφορετικές ως προς τις λεπτομέρειές τους, αλλά παρόμοιες ως προς τις μεθόδους και την κατάληξή τους.
Το μάθημα που διδάσκει η υβριστική, πολλές φορές παρουσία τους, είναι το εν ολίγοις πάθημα όλων. Καμμία υπερδύναμη δεν μένει ες αεί κυρίαρχη, αλλά αντικαθίσταται εν τη ιστορική ρύμη από νέες αυτοκρατορίες. Ποιός θα μπορούσε να φανταστεί ότι στους Έλληνες θα επικρατούσαν Ρωμαίοι, στους Ρωμαίους Βυζαντινοί, στους Βυζαντινούς Τούρκοι και ότι από εκεί, με πολλά ενδιάμεσα στάδια, θα έμεναν στο τέλος μόνοι οι Αμερικανοί;
Ο υπομονετικός ιστορικός παρατηρητής είναι ο μόνος που δικαιώνεται στο τέλος.Η ιστορία επαναλαμβάνεται...
Η μούσα της ιστορίας γνώρισε κατά καιρούς αρκετές υπερδυνάμεις. Υπερδυνάμεις που ήταν διαφορετικές ως προς τις λεπτομέρειές τους, αλλά παρόμοιες ως προς τις μεθόδους και την κατάληξή τους.
Το μάθημα που διδάσκει η υβριστική, πολλές φορές παρουσία τους, είναι το εν ολίγοις πάθημα όλων. Καμμία υπερδύναμη δεν μένει ες αεί κυρίαρχη, αλλά αντικαθίσταται εν τη ιστορική ρύμη από νέες αυτοκρατορίες. Ποιός θα μπορούσε να φανταστεί ότι στους Έλληνες θα επικρατούσαν Ρωμαίοι, στους Ρωμαίους Βυζαντινοί, στους Βυζαντινούς Τούρκοι και ότι από εκεί, με πολλά ενδιάμεσα στάδια, θα έμεναν στο τέλος μόνοι οι Αμερικανοί;
Ο υπομονετικός ιστορικός παρατηρητής είναι ο μόνος που δικαιώνεται στο τέλος.Η ιστορία επαναλαμβάνεται...
Μπράβο φίλε Λάιον.. πολύ καλά τα πόστ σου για την καταστροφή της Μήλου καθώς και τα συμπεράσματα που είναι σίγουρα ορθά. Μ' αρέσει που έβαλες και το πρωτότυπο από το Θουκιδίδη..
Πάντως είναι καλό να μην έχουμε την ψευδαίσθηση οτι στην κλασσική αρχαιότητα υπήρχε κάτι το διαφορετικό ή πιο ουμανιστικό στη φύση της Αθηναικής ηγεμονίας.. Το ότι υπήρξε ο χρυσός αιώνας και έγιναν πολλές και σημαντικές κατακτήσεις στην σκέψη κ στην επιστήμη δεν σημαίνει οτι δε χύθηκε αίμα ή οτι δεν εγιναν εγκλήματα απο τους ''προαγωγούς'' όλων αυτών των ιδεωδών...
Πάντως είναι καλό να μην έχουμε την ψευδαίσθηση οτι στην κλασσική αρχαιότητα υπήρχε κάτι το διαφορετικό ή πιο ουμανιστικό στη φύση της Αθηναικής ηγεμονίας.. Το ότι υπήρξε ο χρυσός αιώνας και έγιναν πολλές και σημαντικές κατακτήσεις στην σκέψη κ στην επιστήμη δεν σημαίνει οτι δε χύθηκε αίμα ή οτι δεν εγιναν εγκλήματα απο τους ''προαγωγούς'' όλων αυτών των ιδεωδών...
Με προλαβες. Νομιζω οτι ολη η αληθεια κρυβεται εδω. Περα απο την εξιδανικευμενη εικονα που εχουμε απο τους αναγεννησιακους σχετικα με την Κλασσικη εποχη, η πραγματικοτητα ειναι απλη. Οι αρχαιοι Αθηναιοι δεν εμπαιναν καν στον κοπο να εξηγησουν αυτο που θεωρουσαν αυτονοητο.Ειχαν δουλους γιατι μπορουσαν, γα@@@σαν πολεις γιατι μπορουσαν. Καμια προσπαθεια ιδεολογικοποιησεις. Οπως ασ πουμε οι Αγγλοσαξονες...