Μπαίνεις μέσα. Η τσατσά σε κοιτάζει μ' ένα ειρωνικό μειδίαμα, αρνούμενη δια ροπάλου να βγάλει την κοπέλα για σαλονάρισμα λες και πρόκειται για χολλυγουντιανή ηθοποιό. Θες να καθήσεις στο σαλόνι να περιμένεις; Σου λέει "ξέρεις την κοπέλα, πήγαινε στο δωμάτιο (αλλιώς φύγε)." Δεν σε αναγνωρίζει και σε αφήνει να περιμένεις στο σαλόνι; Απαγορεύεται να βγάλεις έξω το κινητό σου! Πρέπει δηλαδή να κοιτάς επί μισή ώρα τους τοίχους.
Τώρα τις προάλλες που πήγα, επειδή βαριόμουν να αναμετρηθώ για πολλοστή φορά με όλη αυτή την τρέλα, έδωσα απευθείας το 20ευρω και μπήκα στο δωμάτιο χωρίς να ρωτήσω ούτε καν αν δουλεύει η Αλεξάνδρα. Στο σαλόνι καθόταν ένας άλλος, άγνωστος για την τσατσά πελάτης, και ΕΝΩ ΕΙΧΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ και έμπαινα στο δωμάτιο, εκείνη μου είπε ότι αν θελήσει κι ο άλλος να γαμήσει θα πρέπει να τον περιμένω. Σας βγάζει αυτό κάποιο νόημα;
Όσο για την Αλεξάνδρα, έχει βαρέσει μπιέλα προ πολλού. Μπαίνει μέσα, τακτοποιεί πέρα-δώθε τα ρούχα και τα πράγματά σου μέχρι να πειστεί ότι είναι όλα στις θέσεις που θέλει, ανεβαίνει πάνω στο κρεβάτι κι αρχίζει να σε τσιμπουκώνει σε κάτι απίθανες ακροβατικές στάσεις εντελώς άβολες (σσ εγώ της είπα να κάτσει κάποια στιγμή στα γόνατα, το έκανε για 1' και μετά ξανάρχισε τα ακροβατικά), γυρίζει 90 μοίρες ή 180 μοίρες λες και θέλει να πετύχει το καλό της προφίλ σε κάποια κάμερα, μετά αρχίζει κάτι άλλα τελετουργικά για να βάλεις και να βγάλεις το πουλί σου καθώς τη γαμάς και στο τέλος αναλύει επί ένα 5λεπτο -στην καλύτερη- το πόσο σωστοί είναι όλοι αυτοί οι ψυχαναγκασμοί που έχει και κατά πόσον τους έχουν ή δεν τους έχουν οι άλλες κοπέλες ενώ θα έπρεπε να τους έχουν όλες.
Εντάξει, για τα γούστα μου όλη αυτή η φάση είναι τέρμα ιδρυματική.
Αν εσείς είστε πιο μερακλήδες, πηγαίντε.
