Πριν απο καμια ωρα, βρεθηκα σε γνωστο σουπερ μαρκετ της περιοχης Αχαρνων
κοντα στην (πολυτελεστατη) συνοικια του saint Pantelis.
Κουτσοι στραβοι στον αγιο Παντελεημονα. Σωστη η παροιμια.
Ολη η αφροκρεμα μαζεμενη.
Προσωπικοτητες, γλυπτες, ζωγραφοι κτλ αστερες, ολοι μαζι στην ουρα!
Αφου περιμενα γυρω στα 20 λεπτα για να μπω να παρω 5-6 μαλακιες
μια ξεβρακωκεφαλη υπαλληλος μου εγνεψε να μπω.
Τι τυχη! Τι χαρα! Ηρθε η σειρα μου να ψωνισω!
Την ωρα που ψωνιζα, μια γρια γκαριζε στο ταμειο κανοντας μαθημα για τον κομμουνισμο
κι οτι αυτα δεν γινοταν στην Σοβιετικη Ενωση. Ελεγε για τον κορονοπουστα ιο.
Αυτον τον απατεωονοπουστα μωρε, τον πουτανας γιο, τον χιλιογαμημενο βρε
που για χαρη του μαζευομαστε (λεμε τωρα) στα σπιτια σαν τις παρθενες νυφες.
Αααααααααααααν ειναι τοσο δραματικα τα πραγματα!
Με το που ακουσα Σοβιετικη ενωση, αναρωτηθηκα ποσο να ειναι το ατομο.
Μαγκες, ηταν μια τσατσα απο
Μεταξουργειο που εχει να εμφανιστει στους χωρους
γυρω στα 10 χρονια. Να μην ηταν τωρα 80;;;
εσκουζε σαν να την πηδουν Αφρικανοι (της περιοχης καλη ωρα)
ενω η τυπισσα στο ταμειο συμφωνουσε για να τελειωνει η ιστορια
και να παμε παρακατω. Κι εκει που επεφταν οι αναμενομενες γκρινιες απο ολους
(μαζι με καντηλια) για να τελειωνουμε, η σταφιδιασμενη πουτανογρια
εβγαλε κατι τσαντες πολλαπλων χρησεων τις οποιες εκανε μια ωρα για να ξετυλιξει
αφου τις ειχε κανει σαν μπαλες τεννις.
Ειχε πιασει ολο το ταμειο κι εβαζε μεσα τα ψωνια μεσα αργα αργα.
Μιλαμε για κρεσεντο ΧριστοΠαναγιας απο ολους και την γρια κοκκινη απο την πιεση.
Σε λιγο καιρο θα πεφτουν φουσκοι και γροθοι οπως παμε.
Εχει αλλαξει πολυ η καθημερινοτητα...