Πρωτ' απ' όλα να πω ότι κανονικά δε δικαιούμαι να ανεβάσω κριτική για τη συγκεκριμένη κοπέλα. Και αυτό γιατί τελικά δεν πέρασα στο δωμάτιο. Ναι , καλά διαβάσατε. Το σκηνικό διαδραματίστηκε στο σπιτάκι της Κολωνού 27 στο υπόγειο. Το συμβάν έχει ως εξής: Είμαι μόνος και περιμένω (η κοπέλα στο δωμάτιο). Μπαίνουν κάτι σκουρόχρωμοι και ο τσάτσος τους διώχνει απότομα (προφανώς είχε εντολή από την εργαζόμενη , δικαίωμά τους , μαγαζί τους είναι). "Έλα" , φωνάζει στο συναγωνιστή που είναι μέσα. Μετά από ένα λεπτό πάλι τα ίδια. Στο δεύτερο σφύριγμα βγαίνει η ... (δε θυμάμαι το όνομά της) φουριόζα και ψιλοτσατισμένη. Ωραίο κομμάτι , κάτω των 30.
"Θα περάσεις"; ρωτάει ο τσάτσος. Το ένστικτό μου φυσικά λέει όχι , όμως είμαι στις καλές μου και είμαι έτοιμος να μπω. Δίνω το χρήμα αλλά λέω (όλα κατά λέξη):
-"Περνάω , αλλά μη μου φωνάζεις όπως έκανες στον άλλο."
-"Όχι,όχι" , με διαβεβαιώνει. "Αλλά δεν μπορείς να κάθεσαι και όσο θες."
-"Εννοείται , λέω , δέκα λεπτά ΤΟ ΠΟΛΥ".
-"Εντάξει" , λέει, χαμογελάει και μου δείχνει το δωμάτιο.
Και εδώ πετιέται η κοπέλα και λέει: "Έξι λεπτά , το πολύ επτά" , με πολύ δεικτικό ύφος (και μούτρα μέχρι το πάτωμα). Ο τσάτσος τι να κάνει , καταλαβαίνει την αλλαγή της στάσης μου και με ξαναρωτάει με αμφιβολία αν θα περάσω. Του λέω φυσικά όχι , παίρνω πίσω τα χρήματα και εξαφανίζομαι.
Παιδιά , δικαίωμα του καθένα να ορίζει τις υπηρεσίες που παρέχει και τις παραμέτρους της (διάρκεια κλπ). Θεωρητικά , μια συνεύρεση στο
μεταξουργείο κρατάει λίγο παραπάνω από 5'. Όμως η όλη στάση και νοοτροπία ήταν απαράδεκτη για μένα. Μη δίνεται τα χρήματά σας σε ξεπετάνες , καλό είναι να εκτιμούν και λίγο το χρήμα μου παίρνουν. Με μένα έχασαν πάντως , συνήθως στο πεντάλεπτο ντύνομαι για να φύγω.
Αυτό το ποστ έγινε για να μειωθεί το φαινόμενο του χρονομέτρου γενικά , δεν αφορά το συγκεκριμένο σπίτι μόνο.