Επίσκεψη χθες στα TGIFriday's και λουκούλειο γεύμα το οποίο είχε από Nachos και Onion Rings, Ribs με σάλτσα Jack Daniels και Rib Eye, μέχρι Death by Chocolate με πολλά λίτρα μπύρας.
Υπ όψιν ότι ενώ η αφοδεύσεις μου είναι σε κατάσταση ρουτίνας καθημερινά δις, χθες δεν επισκέφτηκα το οβάλ κόσμημα που δέχεται τα πιο βρωμικά βιολογικά μας υλικά.
Επιστροφή στο σπίτι, ντουζάκι, πλύσιμο δοντιών, σεξάκι (χωρίς πολλά πολλά μιας και ήμασταν να σκάσουμε από το φάι) με την smartTV να δείχνει Danika Mori στο PornHub
Σκούπισμα πουτσοκέφαλου με μωρομάντηλα, σχολαστικό καθάρισμα μουνόχειλων επίσης με μωρομάντηλα, πίνουμε λίγο νεράκι και ξαπλώνουμε.
Ξάφνου μέσα στην ησυχία της νυχτιάς, και ενώ σίγουρα ροχάλιζα σαν ιπποπόταμος σε αφρικανική σαβάνα, το ένα μου μάτι ανοίγει δειλά.
Κάνω μια περισκοπική ματιά (στο μεταξύ είχε μισοανοίξει και το δεύτερο) να συνειδητοποιήσω που βρίσκομαι, βεβαιώνομαι ότι σωματικά είμαι ακόμα στην αγκαλιά του Μορφέα, αλλά νοητικά έχω ξυπνήσει από ένα κοπάδι μικρούς τυμπανιστές που έχουν κάνει κατάληψη στο άνω μέρος του στομάχου μου, με τις υπόκωφες μελωδίες τους να φτάνουν μέχρι τα κατώτερα τμήματα του εντέρου.
Λέω ο δύσμοιρος, "άλλαξε πλευρό θα περάσει", ενώ όλοι ξέρουμε τι κατάληξη έχουν αυτές οι συναυλίες των μικρών τυμπανιστών...
Επειδή είμαι τολμηρός όμως, και ταυτόχρονα δεν μου αρέσει να ξυπνάω στη μέση της νυχτιάς, αλλάζω στάση ύπνου, περνάω το χέρι κάτω από το μαξιλάρι και ξανακλείνω τα μάτια μου.
Ούτε 5 λεπτά δεν πέρασαν...
Πετάγομαι όρθιος, λες και η μπαγκέτα κάποιου από αυτούς τους μικρούς τυμπανιστές να είχε εισχωρήσει στο ορθό μου με βια.
Τόση ήταν η ένταση!
Για να ψάξω να βρω τις παντούφλες μου ούτε λόγος (με διχάλα παρακαλώ από τα Jumbo με 1,99€)
Τρέχω προς το "μέρος" (έτσι το αποκαλούσε ο παππούς μου, θεός σχωρέστον), και μέχρι να ανοίξω το φως, έχω σιγουρέψει (σε πιο μεγάλο βαθμό απ ότι ο μπουκ δίνει 1,05 τη Ρεαλ σε αγώνα με την Αλμπινολέθε) ότι το ράμφος αυτού που πρόκειται να βγάλω από μέσα μου έχει ήδη κάνει την εμφάνισή του στο κωλοτρυπίδι.
Κάθομαι και ένας ποταμός λάβας ξεχύνεται, με ρυμό τέτοιο που οι θεατές στους καταρράκτες του Νιαγάρα θα έλεγαν ότι αυτό που είδαν στη Β. Αμερική ήταν ρυάκι σε κάποια πλαγιά του Κισσάβου.
Οι κράμπες στο στομάχι αρχίζουν μετά την πρώτη ριπή.
Ανοίγω ντουλάπι και ψάχνω αγωνιωδώς μπουκάλια κρεμοσάπουνου Dove, Pantene Prov (με προβιταμίνη Β5), μαντηλάκια ντεμακιγιάζ, βαμβάκι ΜΕΓΑ, μπατονέτες Τζονσον & Τζονσον και αποσμητικά χωρίς parabens, ώστε να έχω ετικέτες να διαβάζω μιας και δεν είχα προλάβει να πάρω το κινητό από την πολύ σκατοπλημμύρα.
Η ροή συνεχίστηκε με αμείωτους ρυθμούς, σαν μποτιλιαρισμένη Κηφησίας, δευτέρα πρωί μετά από διακοπές και με τα σχολικά στους δρόμους.
Ενώσω διαβάζω ετικέτες μπουκαλιών, έρχεται το δεύτερο κύμα, που ήταν και το πιο επίπονο.
Αύξηση της έντασης από τους μικρούς τυμπανιστές, και το ράμφος πλέον θα έδινα όρκο ότι είναι από πτερόσαυρο τρικεράτωψ, όχι love bird που ήτο στο ξεκίνημα.
Ωπ λέω εδώ τα πράγματα θα αγριέψουν.
Και πράγματι αγρίεψαν καθότι και το κορίτσι ξύπνησε και ήθελε να με εκθρονίσει ώστε να στεφθεί εκείνη βασίλισσα.
Της λέω:
Εγώ δεν κουνιέμαι ούτε με διαβολάκι bobcat.
Αν θες να χέσεις πάρε μια σακούλα από την κουζίνα και κάτσε σαν να είσαι σε τούρκικη.
Ειδάλλως χώσου στη μπανιέρα, έτσι κ αλλιώς υγρά θα βγάλεις, δεν πρόκειται να στουμπώσουμε το αποχετευτικό σύστημα της πολυκατοικίας.
Άκουσα μερικά μπινελίκια, μεταξύ πορδών και τυμπάνων, γιατί ξέχασα να αναφέρω ότι οι μικροί τυμπανιστές της δικιάς μου ανταγωνίζονταν επάξια τους δικούς μου σε ντεσιμπέλ.
Στο τέλος, για να μην τα πολυλογώ, αφού βρωμίσαμε τουαλέτα και μπανιέρα, καθαρίσαμε τα πάντα με χλωρίνη, πλυθήκαμε και ξαπλώσαμε ξανά στην αγκαλιά του Μορφέα.
Συμπέρασμα.
Όταν ψάχνεις σπίτι, να έχει οπωσδήποτε 2 μπανια...
