Ρε παπάρα αμολάς μεγάλες μπαορύφες.
Τρομερή επαγωγική σκέψη, αφού διάβασα ΕΝΑ βιβλίο με μικρές αστυνομικές ιστορίες γραμμένο από Έλληνες συγγραφείς έβγαλες τα τρομερά συμπεράσματα:
1) Οι γυναίκες είναι άσχετες με την αστυνομική λογοτεχνία
2) Οι γυναίκες είναι άσχετες γενικώς.
Το αστείο (ή τραγικό γιατί δείχνει το επίπεδο της Ελληνικής παιδείας) είναι ότι διαλέγεις ένα λογοτεχνικό κλάδο όπου οι γυναίκες έχουν ιδιαίτερες επιδόσεις και διακρίσεις.
Προφανώς αρχίζει κάποιος από την Agatha Christie που είναι ιδιαίτερα αγαπητή στην Ελλάδα, έχει πουλήσει και πουλάει πολλά βιβλία σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, πολλά βιβλία της έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Αυτή, ας πούμε, είναι η πλέον γνωστή γυναίκα αστυνομική συγγραφέας.
Μαζί της και της εποχής της είναι άλλες τρεις γυναίκες συγγραφείς που αποκαλούνται συλλογικά ως οι "Βασίλισσες της Αστυνομικής Λογοτεχνίας": Dorothy L. Sayers, Ngaio Marsh και Margery Allingham.
Άλλες γνωστές γυναίκες συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων ήταν: Mary Roberts Rinehart, Anna Katharine Green, Margaret Millar.
Σύγχρονες: Ruth Rendell, Patricia Cornwell, Val McDermid, PD James, Janet Evanovich, Sue Grafton, Sara Paretsky.
Έχω αφήσει για το τέλος αυτή που θεωρώ την καλλίτερη και ως μία από τις καλλίτερες γυναίκες συγγραφείς γενικά.
Φυσικά πρόκειται για την Patricia Highsmith.
Πολλοί την κατάσουν δίπλα σε μεγάλα ονόματα της λογοτεχνίας. Σίγουρα όμως είναι μία συγγραφέας που μας έχει δώσει βαθύτατα ψυχολογικές ιστορίες με πολύπλοκους χαρακτήρες όπως τον Ρίπλεϋ.
Μυθιστορήματα της έχουν μεταφερθεί στον Κινημτογράφο από τον Χίτσκοκ, τον Βέντερς και άλλους. Ως Ρίπλεϋ έχουν εμφανιστεί ο Ματ Ντέϊμον, ο Μάλκοβιτς και βέβαια ο Αλλαίν Ντελόν στο "Γυμνοί στον Ήλιο":
Για μένα η καλλίτερη μεταφορά βιβλίου της στην οθόνη είναι "Ο Αμερικάνος φίλος του Βέντερς":
Τώρα βέβαια εσύ έβγαλες τα συμπεράσματα σου από την εγχώρια αστυνομική λογοτεχνία ένα είδος που γενικότερα δεν γνωρίζει ιδιαίτερη ανάπτυξη στην Ελλάδα αν εξαιρέσεις τον Γιάννη Μαρή και τον Μάρκαρη.
Το γιατί είναι άλλη ιστορία.
Ρε βλακα, δεν εκανα "επαγωγη"
Εκανα, ομως, ευθεια συγκριση, διοτι διαβασα 19 ιστοριες που εναλλασσονταν. Τα (κοινα) γυναικεια μειονεκτηματα μπορουσαν να βγουν πολυ πιο ευκολα στην επιφανεια, ερχομενα σε αμεση αντιπαραβολη με αναλογα κειμενα ανδρων.
Οσο γι' αυτες τις συγγραφεις που αναφερεις, εγραψα και παραπανω οτι δεν εχω ασχοληθει επισταμενως με την παρτη τους.
Δεν το παιζω ξερολας - ειμαι 25 και θα ηταν πρακτικα αδυνατο να εχω εξαντλησει τη διεθνη βιβλιογραφια.
Ωστοσο, με την ιδια λογικη που επικαλεισαι θα μπορουσαμε καταληξουμε οτι "οι γυναικες ειναι ισαξιες με τους αντρες, στο σκακι", λογω της Πολγκαρ κι αλλων 2-3.
Αμ δε!
Θελω να πω, ξερεις πολυ καλα τι εννοω, και τι περιγραφω ως "γυναικεια γραφη"
Οποτε, το να μου αναφερεις 5 αντιπαραδειγματα (ολα απο το εξωτερικο, κι απο διαφορες εποχες), δεν ειναι ακριβως η τελεια... τεκμηριωση