Σπινθάρου θα εννοείτε βεβαίως τον Αχιλλέα, ίσως σας είχε μουτζουρωθεί η σελίδα του φρι πρες που συμβουλεύεστε για τις εξόδους σας και μπερδευτήκατε (υποχθόνιο γελάκι αλά ντίρλα Πούσυς). Πράγματι, άξιο αναφοράς μαγαζί. Ο γύρος σχεδόν άριστος, τα συνοδευτικά αποδεκτής ποιότητος.
(πχ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ, δεν θα επισκεφτώ δεύτερη φορά, μαγαζί που έχει πάπρικα, χωρίς γεύση χρωματιστή σκόνη, μπαγιάτικη). Αν δεν μπορείς να πετύχεις αυτό το απλό, κύριε, τι το θες το μαγαζί;)
η πίτα σχεδόν ένα ποίημα. Ξέρετε, όλοι εστιάζουν στο να έχει μια μερίδα πατάτες μέσα να ναι φουσκωτό φουσκωτό, οι λίγο σοφότεροι στην ποιότητα του κρέατος, αλλά η ουσία του καλού σουβλακίου (η ουσία, όχι τα στοιχειώδη, δηλαδή να είναι χειροποίητο) είναι στην ανταλλαγή υγρών μεταξύ πίτας και κρέατος, στο να είναι ώριμη η ντομάτα αλλά αρκετά δροσερή πριν εναγκαλιστεί με τα υπόλοιπα υλικά, ώστε να προσδίδει μια συγκρατημένη νότα δροσιάς στον ουρανίσκο, να είναι γλυκά τα κρομμύδια, σωστή η αναλογία υλικών και η πίτα να αφήνει μια εσάνς καρβουνίλας τόσο-όσο. Τι να το κάνω το καλό κρέας, το σωστά ψημένο, το φρεσκοψημένο αν μου πετάς μια πίτα σε μια επιφάνεια γκριλ, αλάδωτη και ανέραστη;
εάν θέλω ένα σουβλακοειδές, δηλαδή μίνι πλήρες γεύμα χωρίς καρβουνοηδονισμένη πίτα, για τούτο τον σκοπό υπάρχει ο Ζανούμπια στην Πλ. Βάθης, που υπάρχει πάντα και η πιθανότητα να πέσεις πάνω στην δίδα Δώρα
καργιολης.
