Εγώ έχω την ακόλουθη φαντασίωση:
Ένα ηλιόλουστο πρωινό στα μέσα Ιουνίου. Θερμοκρασία 33 βαθμοί. Βρίσκομαι Αθήνα με άδεια για 20 ημέρες. Λέω στους γονείς μου ότι πάω μπουρδελότσαρκα και βγαίνω από το σπίτι στις 10:30 πμ.
Βολτάρω στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα για να τσαρκάρω στη Φυλής. Εκεί βλέπω μια 75άχρονη χήρα με χρυσά ριγκάκια και φούστα να κάθεται μόνη της σε ένα παγκάκι.
Με πιάνει απίστευτη ταχυκαρδία. Χέρια και πόδια τρέμουν από ερωτική συγκίνηση. Επειδή "τη στιγμή που σταματάει η λογική, αρχίζει η καύλα", κάνω ανάληψη 40 ευρώ από το λογαριασμό μισθοδοσίας στο πλησιέστερο ΑΤΜ. Κάθομαι δίπλα στην α-καπέλο και την κοιτάζω με ένα βλέμμα γεμάτο αγάπη. Τα χέρια μου έχουν ιδρώσει από την υπερένταση, ενώ η στύση αρχίζει να πέρνει ανεξέλεγχτες διαστάσεις.
Προτού προλάβει να φύγει, της λέω "Επειδή η κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ κάνει συνεχώς περικοπές στις συντάξεις, σας προσφέρω ένα 20άευρω, γιατί μου αρέσει να βοηθάω ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Εγώ δουλεύω στο Βρετανικό δημόσιο και ο καθαρός μισθός μου είναι £ 1,796.93 μηνιαίως, οπότε δεν έχω οικονομικά προβλήματα".
Η α-καπέλο δέχεται την προσφορά μου και μου λέει "Σε ευχαριστώ παλικάρι μου, να είσαι καλά. Γιατί όμως είναι ιδρωμένα τα χεράκια σου;".
Τότε, την αγκαλιάζω, της κάνω stamp στα τρικ-τρικ, και ψελίζω συγκινημένος "Σας ευχαριστώ για την αγάπη σας". Στη συνέχεια, της δίνω άλλα 5 ευρώ σε κέρματα, κουβεντιάζουμε, και της θωπεύω τα ριγκάκια για μισή ώρα. Χαζό ε;
Κάτι παρόμοιο έγινε στις 14/07/2016 το βράδυ στη στάση του τρόλεϊ "Άγαλμα Βύρωνος". Τότε, είχα δώσει 5 ευρώ στη διπλανή μου (90+ ετών) και της έκανα αλλεπάλληλα διευθυντικά sandwich. Η μαγεία όμως κράτησε μόνο για 5 λεπτά, γιατί ήρθε το τρόλεϊ και κάθησε μπροστά μόνη της.