Όπως σαφώς θα καταλάβατε, η συγκέντρωσή μου για το διδακτορικό 0 (στις 10/01/2013 ώρα 15:00 θα τα πω ένα χεράκι με το supervisor και αν χρειαστεί, θα υποβάλλω την παραίτησή μου). Για μια περίπου ώρα κοιμόμουν όρθιος. Κατόπιν, σέρφαρα στο internet και καθάρισα την κουζίνα.
Στις 15:50 πήρα τηλέφωνο το πρόσωπο στο σπίτι. Απάντηση καμία.
Ζέστανα το φαγητό (είχα φτιάξει από την προηγούμενη μέρα τηγανιτούς κεφτέδες με ρύζι) και στις 15:56 επανέλαβα το πείραμα. Δυστυχώς δεν είχε χρόνο να μιλήσει, επειδή θα πήγαινε στον κτηνίατρο. Μου είπε "Αγάπη μου, δεν μπορώ να μιλήσω τώρα, αν θες πάρε με μετά τις 20:00".
Κακές σκέψεις έζωσαν το μυαλό μου. "Μήπως σκόπευε να βγει καμία βόλτα, να γυρίσει αργά to βράδυ σπίτι και ήθελε να με αποφύγει;".
Ενώ γευμάτιζα, είχα ταχυπαλμία. Κατόπιν, έπεσα για τη μεσημεριανή μου σιέστα, αλλά η διάθεσή μου ήταν στενάχωρη.
Στις 17:51 ενημερώθηκα μέσω e-mail για το πρόγραμμά μου. Τελικά θα κάνω επιτήρηση, τις ακόλουθες μέρες και ώρες:
1) 16/01/2013, 09:30 - 11:30.
2) 18/01/2013, 09:30 - 11:30.
3) 24/01/2013, 09:30 - 11:30.
Μίλησα στα γρήγορα με τους γονείς μου (για να μη με πάρουν την επίμαχη ώρα) και στις 18:30 την ξαναπήρα τηλέφωνο (είχα έντονο αίσθημα παλμών και κρατούσα την εικόνα της Παναγίας, για να μην πάθω κανένα έμφραγμα από την αγωνία).