Συνοπτικώς λοιπον έχουμε:
Τα αισθητικά στανταρτς των ανδρών εξαιρετικά ψηλα.
Τα αισθητικά ( και όχι μόνον ) στάνταρτς των γυναικών επίσης πολύ ψηλά.
Τα ΜΜΕ και το σινεμα βοηθούν πολύ στο παραπάνω.
Οι άντρες θέλουν απλά σεξ.
Οι γυναίκες συνήθως δεν ξερουν τι θέλουν. Ενα γαμημενο ρούχο για να πάρουν πρέπει να δουν και να δοκιμάσουν 500. Αντε να διαλέξουν άντρα. Οι άντρες όντας πρακτικοί καταλάβαίνουν ότι οι γυναίκες θέλουν δυο πράγματα. Πρώτον επιβεβαίωση της θηλυκότητας τους, δεύτερον οικονομική αρχικά, και γενικότερη τελικά, εξασφάλιση.
Πολλοι άντρες ( παντρεμένοι και μη ) βρίσκουν αυτό που θέλουν ( το σεξ ) στη πορνεία βολευονται, και απαξιώνουν ( πολλές φορές οχι αδίκως ) τις μη πουτάνες. Ξεκινάνε απο τη βάση του ''όσο γράφει το κοντέρ της πούτσας, τόσο καλυτερα΄΄, not bad θα έλεγαν οι φίλοι μας οι Αγγλοι. Καταλήγουν αφού δοκιμάσουν όλες τις σεξουαλικές παραλλαγές που υπάρχουν στο '' I can get no satisfaction'' των ( πάλι Αγγλων ) Stones και σε οσα αυτό υπονοεί και συνεπάγεται. Κάποιοι το παίρνουν απόφαση επαναπαύονται και δεν ελπίζουν σε τίποτα. Κάποιοι άλλοι ( ολοένα αυξανόμενοι τελευταία ) αναζητούν εν μέσω του παραπάνω κορεσμού άλλους σεξουαλικούς ''προσανατολισμούς''.
Το ''ωμό '' σεξ όμως δεν φθάνει. Οι άνθρωποι έχουν και άλλες συναισθηματικής βάσης ανάγκες.
Ετσι κάποιοι άντρες ( στις περισσότερες περιπτώσεις ''καμμένοι'') ερωτεύονται πουτάνες οι οποίες ( επίσης στις περισσότερες περιπτώσεις ) τους δουλεύουν και τους αρμέγουν.
Κάποιοι άλλοι σίγουρα εντελώς καμένοι καταφεύγουν στη ζοφερή πραγματικότητα των κωλόμπαρων αναζητώντας κάποια ψευδαίσθηση ικανοποίησης συναισθηματικών αναγκών, ψάχνοντας για διαμάντια στα σκατά, και καταλήγοντας να τρώνε στο τέλος σκατά.
Καποιοι τέλος που τους αρέσει η διαδικασία ''κυνηγάνε'' γκόμενες όχι τόσο για το γαμήσι, που πολυ ποιο εύκολα και φθηνά θα το βρουν στις πουτάνες, αλλά για να τεστάρουν κυρίως αν περνάει η μπογιά τους και να ντοπαριστούν με αυτοπεποίθηση. Απο όλα έχει ο αντρικός μπαξές.
Οι περισσότερες γυναίκες μένουν ''απότιστες'' για μήνες κάποιες και για χρόνια. Βολεύονται με δονητές και απαξιώνουν με τη σειρά τους, τους άντρες. Στις περισσότερες περιπτώσεις ''κουνιούνται'' όχι για να βρούν άντρα, αλλά για να δούν αν εξακολουθεί να περνάει η μπογιά τους, γιατί απλά κανείς δεν είναι αρκετός για την ''μεγαλειότητά'' τους.
Παραλήλως διαπιστώνουν ότι ''Δεν υπάρχουν πια άντρες'' Ερχεται και κολάει και το σύνδρομο της σταχτοπούτας και ελπίζουν στο καλό πρίγκηπα που θα έρθει να τις πάρει κάποτε θα τους λύσει αυτόματα όλα τους τα προβλήματα ξεκινώντας απο το οικονομικό, στη συνέχεια θα τους καλύψει όλες τους τις ψυχικές ανεπάρκειες, και θα ζήσουν απο εκεί και πέρα ένα διαρκές όνειρο. Είναι ωραίο σε μικρή ηλικία να ακούς παραμυθια αλλά είναι πολύ χρήσιμο κάποτε να συνειδητοποιείς ότι μεγάλωσες και τα παραμύθια ( όπως η σταχτοπούτα ) είναι για τα παιδάκια.
Και αυτό διότι οι περισσότεροι άντρες που πληρούν τις προδιαγραφές του ''πρίγκηπα'' που οι γυναικες έχουν στο κεφάλι τους, το τελευταίο πράγμα που τους απασχολεί είναι οι γυναίκες, μια και τις πολύ όμορφες απο αυτές τις έχουν δεδομένες και μπόλικες. Πολλοί απο αυτούς κορεσμενοι απο τι όμορφες γυναίκες το γυρίζουν σε δροσερά αγόρια, η ''δροσίζονται'' και οι ίδιοι, η φτιάχνονται με κοκταίηλ απο ντρόγκες και ντόπες. Οταν δε σε κάποιους απο αυτούς η ''αβάσταχτη ελαφρότητα της ύπαρξής τους'' γίνεται αφόρητη ''λύνουν'' το πρόβλημα με prozac, lexotanin, triptisol, παράγωγα λιθίου, και διάφορες άλλα ''υποκατάσταστα΄΄ λήθης και ευτυχίας.
Ολα όμορφα και αγγελικά !!!
Αλλά όχι χωρίς εξήγηση, αρκεί πέρα απο το να κοιτάς να προσπαθείς επιπλέον και να δείς. Για να δείς όμως χρειάζεται και να σκεφτείς δεν αρκεί απλά να κοιτάζεις.
( ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ )
