Κάποιες παρατηρήσεις που (θα έπρεπε να) είναι αυτονόητες:
1. Το έμβρυο ΔΕΝ είναι κομμάτι του σώματος της γυναίκας. Είναι διαφορετικός οργανισμός με ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ DNA. Επομένως, η έκτρωση ΕΙΝΑΙ φόνος ενός ανυπεράσπιστου πλάσματος.
2. Προσωπικά δεν είμαι εναντίον της έκτρωσης, αν μέσω αυτής διαφυλάσσονται τα συμφέροντά μου (πχ ξεφορτώνομαι ένα καθυστερημένο παιδί ή γλιτώνω τα μπερδέματα με μια γυναίκα που δεν θέλω).
Αλλά εγώ έχω τ' αρχίδια να παραδεχτώ ανοιχτά και κυνικά ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα είμαι συνεργός στον νόμιμο φόνο του παιδιού μου, επειδή, με το να το ξεφορτωθώ, διαφυλάσσω τα συμφέροντά μου.
Πόσες κότες έχουν το μουνί να παραδεχτούν το ίδιο, αντί να αρχίζουν τα μελό;
3. Αν ακούσω κάποια γυναίκα ή κάποιον άντρα να υποστηρίζει την έκτρωση κι από την άλλη να το παίζει ανθρωπιστής/ανθρωπίστρια θα του/της καταστρέψω το πρόσωπο και θα του/της κλέψω το πορτοφόλι, γιατί απεχθάνομαι τους υποκριτές.
4. Παρά τα όσα είπα παραπάνω, κι ενώ είμαι ερωτικά ενεργός εδώ και δώδεκα χρόνια με πάρα πολλές περιστασιακές συντρόφους στην πλάτη μου... ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ δεν χρειάστηκε να κάνει έκτρωση κάποια δικιά μου. Γιατί; Διότι πολύ απλά ΦΟΡΑΩ ΚΑΠΟΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΥΝΩ ΜΕΣΑ. Τόσο απλό.
4. Όποιος δεν θέλει παιδάκια, φοράει καπότα και χύνει έξω. Όποια δεν θέλει παιδάκια απαιτεί καπότα από τον δικό της ή παίρνει το χάπι. Τα υπόλοιπα είναι μαλακίες.
7. Αυτό το περί βιασμού ή καθυστερημένου παιδιού είναι επίσης μαλακία. Τι εννοώ; Εννοώ ότι οι εγκυμοσύνες από βιασμό μετριούνται στα δάχτυλα, το ίδιο και οι εγκυμοσύνες ΑΜΕΑ.
Οι 100.000 εκτρώσεις κάθε χρόνο μόνο στην Ελλάδα είναι στη συντριπτική πλειονότητά τους δολοφονίες παιδιών, επειδή οι γονείς τους θέλουν να έχουν φράγκα για να πάρουν καλό αμάξι ή δεν καταδέχονται τον μπετατζή για γαμπρό.
8. Επαναλαμβάνω: ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΤΑ, αλλά ούτε κοροϊδεύω τον εαυτό μου με φεμινιστικές μαλακίες. Η έκτρωση είναι εν ψυχρώ δολοφονία ενός παιδιού. Θα την έκανα, αν έκρινα ότι με συμφέρει και η Πολιτεία θα την άφηνε ατιμώρητη.
9. ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΒΑΣΙΚΟ: Εφόσον η γέννηση ενός παιδιού είναι ένα γεγονός που επηρεάζει τις ζωές ΔΥΟ ανθρώπων (και της μητέρας, αλλά και του πατέρα) και εφόσον η γέννηση ενός παιδιού συνεπάγεται οικονομικές και άλλες υποχρεώσεις ΚΑΙ του πατέρα, τότε στο πλαίσιο της ισότητας των δύο φύλων, ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ πρέπει να έχει λόγο στο θέμα της έκτρωσης.
Και, αν η γυναίκα αποφασίζει να κρατήσει το παιδί, ενώ ο άντρας επιθυμεί έκτρωση, τότε η γυναίκα πρέπει να υφίσταται τις συνέπειες της επιλογής της.
Επομένως, σε μια τέτοια περίπτωση, εάν ο άντρας έχει ζητήσει έκτρωση και η γυναίκα την αρνηθεί, τότε όλα τα γονεϊκά δικαιώματα και οι αντίστοιχες υποχρεώσεις θα πρέπει να επιβαρύνουν ΜΟΝΟ τη γυναίκα που επέλεξε να κρατήσει το παιδί, παρά την αντίθετη επιθυμία του άντρα.
Διότι είναι ηθικά και νομικά απαράδεκτο στο πλαίσιο μιας φιλελεύθερης καπιταλιστικής κοινωνίας με ισότητα των δύο φύλων να εξαρτάται η διαχείριση της δικής μου περιουσίας από την μονομερή απόφαση ενός άλλου ατόμου που δεν έχει σχέση με την περιουσία μου.
(Ισότητα δεν θέλανε; Ισότητα ας έχουν.)
