Γνώμη για μαύρες;

[james tiberius kirk]

Σωστός
Η τζαμαϊκανή μου τόπε μόλις την απέφυγα δυο τρεις φορές
Δεν με θες λέει ασχολ γιατί δεν είμαι ξανθιά
Πήγαινε τότε να γλυψεις κάνα χανθο μουνι και μ έβρισε κ μετά
Δεν της είπα τίποτα γιατί ακριβώς έτσι ήταν και την συμπαθούσα, αλλά είχα βρει μια αγγλίδα ξανθιά με Μπουτάρες από το Πόρτσμουθ και όντως της έκανα κ γλυφομουνι κάργα ενώ στις μαύρες δεν έκανα

Σοβαρά προβλήματα είχες τύπε μου ...
Μακριά από μας!

 

[TasterGuy]

Προσωπική εμπειρία με μαύρη είχα το καλοκαίρι του 2024, ένα μεσημέρι. Ήταν και αυτή πολύ νεαρή, αλλά λίγο μεγαλύτερη μου στην ηλικία. Την γνώρισα και μου είπε ότι ήταν από την Τανζανία, ωστόσο δεν έμενε εκεί. Στην Ελλάδα ήρθε ως τουρίστρια στο νησί. Ήταν πραγματικά όμορφη γυναίκα με πολύ όμορφα χαρακτηριστικά, ωραία μαλλιά, όμορφα μάτια και μαγευτικό μικρό κορμί. Οι καμπύλες και τα πιασίματα της με τρέλαναν από την πρώτη στιγμή. Το στήθος ήταν πολύ μικρό και αυτό ήταν από τις ελάχιστες φορές που δεν με πείραξε, καθώς το φετίχ μου είναι τα τεράστια βυζιά.

Στο σεξ ήταν πολύ δυνατή, σε σημείο που ένιωθα λες και τα είχαμε. Έκανε βαθύ στοματικό και στην συνέχεια δεν σταμάταγα να παιδεύω το μουνάκι της. Κάναμε ιεραποστολικό, doggy, πισωκολλητό με εμένα από επάνω να την καβαλάω και κουταλάκι (στάση ανεκτίμητη). Όταν ένιωσα ότι ο αγώνας άρχιζε να φθάνει στο τέλος (καθώς δεν άντεχα άλλο να τα κρατάω) έκανα ισπανικό στο μικρό στήθος της που την ενθουσίασε πολύ, όπως και εμένα. Από εκεί σηκώθηκα και όταν στήθηκε στα γόνατα της τότε ολοκλήρωσα πάνω στο μικρό της στήθος.

Ήταν απίστευτη εμπειρία, βέβαια δύσκολο να κρατήσεις επικοινωνία στην περίπτωση μας (ευνόητοι οι λόγοι). Ήταν πολύ χαμογελαστή στο σεξ και είχαμε άψογη επικοινωνία. Οι μαύρες για ανεκτίμητη αξία!

 

[Περπάτημα κάνει καλό]

Αδέρφια, φίλοι και άτυχοι ρομαντικοί που μεγαλώσατε βλέποντας 50-50,
είναι ώρα να μιλήσουμε για εκείνο το σκίρτημα που νιώσαμε όλοι, όταν εμφανίστηκε στην οθόνη η Νεχάντε. Γιατί εκείνη δεν ήταν απλά μια γυναίκα. Ήταν το όνειρο, το εξωτικό φρούτο που δεν ήξερες ότι έλειπε από το τραπέζι σου. Σαν άλλος Νικηφόρος, ένιωσα ένα πρωτόγνωρο σκίρτημα, μια εσωτερική αναταραχή – και όχι, δεν ήταν απλώς το πουλάκι μου που σκιρτούσε, ήταν η ψυχή μου που αναγνώριζε τον δρόμο προς το πεπρωμένο της. Και, το κυριότερο, ήταν η αιτία που ένας αθώος, ανυποψίαστος άνδρας κατέληξε να γίνει… ΚΑΠΑΣΟΥΡΗΣ.

Από εκείνη τη στιγμή, κάθε μαύρη γυναίκα απέκτησε για μένα μια σχεδόν μυθική διάσταση. Ήταν η υπόσχεση του αγνώστου, η φωτιά που δεν σε καίει αλλά σε κάνει να παρακαλάς για λίγο ακόμα. Και κάθε φορά που προσπαθούσα να κρατήσω την ψυχραιμία μου μπροστά σε μια τέτοια θέα, ένιωθα τον Νικηφόρο μέσα μου να ουρλιάζει: "Μην το κάνεις, θα γίνεις ΚΑΠΑΣΟΥΡΗΣ!"
Από εκείνη τη στιγμή, κάθε άλλη γυναίκα ήταν απλά μια εναλλακτική, μια σκιά στο φως που η Νεχάντε έφερε στη ζωή μου.

Εγώ πάλι από μικρός μου άρεσαν οι λίγο πιο σκούρες (Ελληνίδες και μη), δε μ' άρεσε ποτέ το αρκετά λευκό δέρμα.. Αλλά σιγά σιγά και μέσω socials και έξω, βλέποντας μαύρες θεές κόλλησα αρκετά, σε σημείο που να θέλω ακόμα και η γυναίκα μου κάποτε στο μέλλον να είναι μαύρη, γνήσια Αφρικανή.. Έχουν χαρακτηριστικά απίστευτα στο πρόσωπο, ματάρες, χειλάρες, τη μύτη τους τη θεωρώ cute, και φυσικά για το σώμα δε θα πω τίποτα..! Όσες είναι αδύνατες ή φυσιολογικές, είναι φουλ καύλα το κορμί και ο κώλος. Επίσης προτιμώ μουνί μαύρης, συνήθως είναι αλλιώς οπτικά/εξωτερικά, και σε πολλές είναι σφιχτό (ακόμα και σε πουτάνες). Επίσης από μικρός το αγαπημένο μου μαλλί στο αντίθετο φύλο ήταν το σγουρό, afro, μπούκλα, αφάνα, το λατρεύω, και ακόμα περισσότερο στις μαυρούλες.
Επίσης βλέποντάς τες από μικρός σε διάφορα κλιπ τραγουδιών τις γούσταρα, είναι άλλη φάση...

Μην παρεξηγήσει όμως κανείς το πως τα είπα, προφανώς και τις σέβομαι και γουστάρω να έχω σεβασμό κλπ προς αυτές.

 

[DON7]

εχουν λιγο κομπλεξ με τουσ λευκουσ ενω με τουσ σκουρουσ πουτσα αβερτα

 

[Περπάτημα κάνει καλό]

εχουν λιγο κομπλεξ με τουσ λευκουσ ενω με τουσ σκουρουσ πουτσα αβερτα

Όχι όλες φίλε.. Αυτό πιο πολύ ανήκει στα στερεότυπα παρά στην πραγματικότητα εκεί έξω..
Φυσικά είναι γούστα αυτά, τόσο για εμάς όσο και γι αυτές, αλλά δεν είναι όλες ίδιες. Υπάρχουν και δεκτικές. Όσες φορές βολτάρω Μοναστηράκι κλπ (κυκλοφορούν πολλές) και είτε απλά χαμογελάσω σε κάποια είτε της πω κάτι όμορφο, το 70-80% αυτών έχει χαμογελάσει και απαντήσει. Το ίδιο και κάποιες που δουλεύουν εκεί γύρω.
Επίσης, δε θέλουν όλες μαύρη πούτσα και μέγεθος.. Υπάρχουν πολλές που δε θέλουν μαύρους ακριβώς γι αυτό το λόγο.. Κι αυτό ισχύει ακόμα και στις ιερόδουλες.

Συνήθως οι ξινές κομπλεξικές ξεχωρίζουν όμως, οπότε με λίγη εξάσκηση θα τις καταλαβαίνεις από πριν.. Ακριβώς όπως γίνεται και με τις Ελλεηνίδες, αλλά οι μαύρες είναι πολύ καλύτερες

 

[DON7]

Όχι όλες φίλε.. Αυτό πιο πολύ ανήκει στα στερεότυπα παρά στην πραγματικότητα εκεί έξω..
Φυσικά είναι γούστα αυτά, τόσο για εμάς όσο και γι αυτές, αλλά δεν είναι όλες ίδιες. Υπάρχουν και δεκτικές. Όσες φορές βολτάρω Μοναστηράκι κλπ (κυκλοφορούν πολλές) και είτε απλά χαμογελάσω σε κάποια είτε της πω κάτι όμορφο, το 70-80% αυτών έχει χαμογελάσει και απαντήσει. Το ίδιο και κάποιες που δουλεύουν εκεί γύρω.
Επίσης, δε θέλουν όλες μαύρη πούτσα και μέγεθος.. Υπάρχουν πολλές που δε θέλουν μαύρους ακριβώς γι αυτό το λόγο.. Κι αυτό ισχύει ακόμα και στις ιερόδουλες.

Συνήθως οι ξινές κομπλεξικές ξεχωρίζουν όμως, οπότε με λίγη εξάσκηση θα τις καταλαβαίνεις από πριν.. Ακριβώς όπως γίνεται και με τις Ελλεηνίδες, αλλά οι μαύρες είναι πολύ καλύτερες

στα μπουρελα

 

[Ξένος]

Πώς θα μπορούσα να ξεχάσω τη Τσίλα;

Η Τσίλα δεν είναι απλώς μια τραγουδίστρια. Είναι μια εποχή, μια αύρα, μια ατμόσφαιρα που ακόμα πλανιέται στα ραδιοκύματα του εγκεφάλου μας, εκεί που οι μεγάλες μορφές της trash-κουλτούρας δεν ξεχνιούνται, αλλά γίνονται θρύλοι.

Τι να πρωτοπεί κανείς για εκείνη την αέρινη φιγούρα που στάθηκε μπροστά στην Αννίτα και άφησε την ψυχή της να ξεχυθεί στους στίχους του ανυπέρβλητου έπους:

"Μαύρη, η ζωή μου όλη μαύρη..."

Απέναντι σε μια Αννίτα Πάνια που ισορροπούσε πάντα επικίνδυνα μεταξύ ειρωνείας και αυθεντικής αφοσίωσης στον cult τηλεοπτικό σουρεαλισμό, η Τσίλα στάθηκε αλώβητη, στιβαρή, με βλέμμα που μαρτυρούσε πως είχε ζήσει, είχε πονέσει, είχε βιώσει τη "μαυρίλα" στο μεδούλι της.

Δεν ήταν μια απλή εμφάνιση. Ήταν μυσταγωγία. Ήταν η στιγμή που το trash άγγιξε το υπερβατικό και η cult αισθητική μετατράπηκε σε μια μεταμοντέρνα αρχαία τραγωδία, όπου η Τσίλα δεν τραγουδούσε απλώς—θρηνούσε.

Τη θυμόμαστε, γιατί πώς να ξεχάσεις κάτι τόσο αυθεντικό; Η Τσίλα δεν ξεχνιέται, γιατί δεν ήταν μια στιγμή. Ήταν ένα σύμπαν ολόκληρο, ντυμένο στα μαύρα.

Έγραψε το όνομά της με ανεξίτηλο μαύρο (όπως και το τραγούδι της) στις καρδιές μας.


Αννίτα, σ' ευχαριστούμε. Τσίλα, δεν σε ξεχάσαμε ποτέ. Je t'aime.

 

[Easy Rider]

Μια φορά πήγα, απλά για να έχω και μια μαύρη στο ενεργητικό μου. Μία ήταν αρκετή, ευχαριστώ δεν θα πάρω, δεν προτιμώ αυτούς τους σωματότυπους, είμαι λάτρης της σλαβικής σχολής και χαρακτηριστικών.

 

[fatasstits]

Μαυρες του χώρου, με έξαιρεση Μπιουτι, αδιάφορες. Μαύρες εκτός χώρου, μια χαρά νορμαλ αλλά λίγο άγριες στο σεξ.