Εκδιδόμενες και θρησκεία

[demosmet]

όταν ήμουν μικρός παρακαλούσα κάθε μέρα το θεό να μου χαρίσει ένα ποδήλατο. ύστερα κατάλαβα οτι δεν γίνεται έτσι η δουλειά οπότε έκλεψα ένα και τον παρακάλεσα να με συγχωρέσει. ΜΠΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

 

[demosmet]

http://www.enallaktikos.gr/ar39336e...keytikoy-pseydoys-grafei-o-kwstas-lampos.html

 

[Διαγραμμένο μέλος 184505]

Ποιός σύγχρονος του ιστορικός αναφέρει την ύπαρξη ενός τέτοιου προφήτη και τα θαύματα; ΚΑΝΕΝΑΣ. Πλαστές εμβόλιμες παράγραφοι υπάρχουν, αιώνες μετά. Είναι μια καρικατούρα που έφτιαξαν οι Ρωμαίοι για να ενώσουν την Αυτοκρατορία τους

Δεδομένου ότι στην εποχή του υπήρχαν μυριάδες άλλοι που έκαναν ακριβώς το ίδιο, θα μου έκανε εντύπωση να τον αναφέρει οποιοσδήποτε ιστορικός. Η μη αναφορά όμως δεν αναιρεί την ύπαρξή του.
Τα θαύματα είναι εξαιρετικό marketing. Της εποχής βεβαίως βεβαίως. Μην πω και της δικής μας, αφού ακόμα έχουν εξαιρετική πέραση.
Είχα διαβάσει μια εξαιρετική ανάλυση για το μέλλον των θρησκειών. Σε έναν βαθμιαία αποστρεφόμενο τις θρησκείες δυτικό κόσμο, το ορθόδοξο δόγμα είναι είναι το πιθανότερο να επικρατήσει μεταξύ των χριστιανικών γιατί είναι "οπτικοποιημένο". Δε χρειάζεται να ξέρεις και πολλά πολλά, αρκεί να ακολουθείς το τυπικό που βρίθει εικόνων, συμβόλων και τελετουργικών. Οι υπόλοιποι πιάστηκαν κορόιδα και επέμεναν στο ιδεολογικό-θεολογικό μέρος, που μπορεί σε εποχές ακραίας φτώχειας και αναλφαβητισμού να εξυπηρετούσε τη θρησκευτική κάστα αλλά σε έναν διαρκώς μορφωνόμενο κόσμο αποδεικνύεται κινούμενη άμμος που ρουφάει την ίδια πρωτίστως.

 

[το πουλί]

μην παιρνετε ως δεδομενα τα ψεμματα που σας σερβιρει σκοπιμως ο υπουλος χριστιανομαχος μποκολης

ο ιησους χριστος υπηρξε ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ ως ιστορικο προσωπο

εκτος απο τις χριατιανικες πηγες που περιγραφουν σε μεγαλο βαθμο τη ζωη και τη διδασκαλια του (4 ευαγγελια, επιστολες αποστολων κλπ) υπαρχουν και 3 ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ εξωχριστιανικες πηγες που βεβαιωνουν την υπαρξη του

1) Ιωσηπος Φλαβιος: εβραιος ιστορικος της ρωμαικης εποχης που γεννηθηκε λιγα χρονια μετα τον "θανατο" του Ιησου. Στο εργο του Ιουδαϊκη Αρχαιολογια εχει 2 αναφορες στο προσωπο του Ιησου. Η μια, η πιο αναλυτικη, που ονομαζεται Φλαβιανη Μαρτυρια, αμφισβητειται απο καποιους ιστορικους ως πλαστη η τροποποιημενη. Ωστοσο η κρατουσα γνωμη ειναι οτι ο Ιωσηπος πραγματι ειχε γραψει μια παραγραφο για τον Ιησου την οποια αργοτερα χριστιανοι αντιγραφεις διανθησαν με διαφορα στοιχεια προσδιδοντας θεικη υποσταση στο προσωπο του. Ελαχιστοι αμφισβητουν πληρως την υπαρξη της παραγραφου. Ως προς τη δευτερη αναφορα στο εργο ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΟΒΑΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΟΤΙ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΩΣΗΠΟ και αφορα τη δικη του ιακωβου του αδελφοθεου.

2) Πομπλιος Κορνηλιος Τακιτος: ρωμαιος ιστορικος του 1ου μ.χ αιωνα ο οποιος στο εργο του Annales γραφει για του χριστιανους μαρτυρες της Ρωμης οτι πηραν το ονομα τους απο ενα προσωπο που οι ιδιοι ονομαζαν "Christus" και εζησε στην Ιουδαια επι βασιλειας τιβεριου και προκουρατου ποντιου πιλατου.

3) Γαιος Σουητωνιος Τρανκιλλιος: ρωμαιος ιστορικος του 2ου μ.Χ αιωνα ο οποιος εγραψε τους βιους των 12 πρωτων καισαρων. στον βιο του κλαυδιου (αυτοκρατωρ αμεσως μετα τον "θανατο" του Ιησου) αναφερει οτι βγηκε αυτοκρατορικο διαταγμα για να εξοριζονται απο την ρωμη οι ιουδαιοι που υποκινουνται απο τον Χριστο και δημιουργουσαν προβληματα (εννοει τους πρωτους χριστιανους)

ο γνωστος χριστιανομαχος και επιστημονας του πεους μποκολης θα σας παρουσιασει τωρα αποψεις ΜΕΜΟΝΟΜΕΝΩΝ ιστορικων που βγαζουν πλαστα, πειραγμενα, νοθευμενα κλπ ολα τα παραπανω κειμενα απο μεταγενεστερους χριστιανους. η απολυτως κρατουσα αποψη στην ιστοριογραφια ειναι οτι το προσωπο του Ιησου ηταν ιστορικο, δηλ. υπηρξε στην πραγματικοτητα, φυσικα αλλο ζητημα το εαν αναγνωριζεται και ως θεος η οχι

 

[kappa_fi]

Ακόμα κι επινοημένος να 'ναι ο Ιησούς απ' τους ευαγγελιστές, η επιρροή του, δηλαδή η επίδραση που είχαν διαμέσου της ιστορίας ο εξιστορημένος βίος κι η διδασκαλία του, τον καθιστά πιο πραγματικό απ' ό,τι αν είχε όντως υπάρξει και δεν είχε γραφτεί τίποτα γι' αυτόν.

Αληθινό είναι ό,τι είναι πραγματικό.

 

[Διαγραμμένο μέλος 184505]

ο γνωστος χριστιανομαχος και επιστημονας του πεους μποκολης θα σας παρουσιασει τωρα αποψεις ΜΕΜΟΝΟΜΕΝΩΝ ιστορικων που βγαζουν πλαστα, πειραγμενα, νοθευμενα κλπ ολα τα παραπανω κειμενα απο μεταγενεστερους χριστιανους. η απολυτως κρατουσα αποψη στην ιστοριογραφια ειναι οτι το προσωπο του Ιησου ηταν ιστορικο, δηλ. υπηρξε στην πραγματικοτητα, φυσικα αλλο ζητημα το εαν αναγνωριζεται και ως θεος η οχι

Ένα δίκιο το έχει ο Μπόκολης. Κι εσύ μεταγενέστερες αναφορές παραθέτεις, που σχετίζονται με τις παρενέργειες της δράσης κάποιου Ιησού που πιθανώς προϋπήρξε. Καμία ακλόνητη αναφορά σύγχρονού του.

 

[kachaplias]

Ένα δίκιο το έχει ο Μπόκολης. Κι εσύ μεταγενέστερες αναφορές παραθέτεις, που σχετίζονται με τις παρενέργειες της δράσης κάποιου Ιησού που πιθανώς προϋπήρξε. Καμία ακλόνητη αναφορά σύγχρονού του.

συν οτι ειδικα για αυτες τις εποχες ποιος μας ορισε οτι οι πηγες ηταν ολες αντικειμενικες και δεν ακουμε μεροληπτικα τις οποιες ιστοριες ακουμε για το οτιδηποτε? η ιστορια γραφεται παντα απο το νικητη...

περαν τουτου θα θελα να ρωτησω τον αλεξ που ειναι πιστος κατα δηλωση του. εισαι νομικος. οι γνωσεις που εχεις πανω στους νομους δεν εχουν να κανουν ουτε με τα συμφεροντα σου ουτε με το χαρακτηρα σου. αφου λοιπον οποιος παραβαινει το συνταγμα ειναι παρανομος γιατι οποιος παραβαινει το συνταγμα της θρησκειας δεν ειναι? επειδη ετσι πιστευεις εσυ?

αν λοιπον αμφισβητεις καποια πραγματα επειδη σε συμφερει να πεις ως δικαιολογια οτι δε το ειπε ο χριστος να μην παμε με πουτανες αλλα το παπαδαριο η ο φουφουτος  η ο διαβολος που εγραψε επιτηδες εκεινα τα εδαφια στην παλια και καινη διαθηκη, τοτε αν ειναι και εγω αν κανω παρανομια θα πω α οχι καριολακια μπορει ο νομος να λεει ετσι αλλα το συγκεκριμενο νομο τον ψηφισαν και τον εγραψαν οι ταδε διεφθαρμενοι αρα ειμαι αθωος !

 

[alex71]

συν οτι ειδικα για αυτες τις εποχες ποιος μας ορισε οτι οι πηγες ηταν ολες αντικειμενικες και δεν ακουμε μεροληπτικα τις οποιες ιστοριες ακουμε για το οτιδηποτε? η ιστορια γραφεται παντα απο το νικητη...

περαν τουτου θα θελα να ρωτησω τον αλεξ που ειναι πιστος κατα δηλωση του. εισαι νομικος. οι γνωσεις που εχεις πανω στους νομους δεν εχουν να κανουν ουτε με τα συμφεροντα σου ουτε με το χαρακτηρα σου. αφου λοιπον οποιος παραβαινει το συνταγμα ειναι παρανομος γιατι οποιος παραβαινει το συνταγμα της θρησκειας δεν ειναι? επειδη ετσι πιστευεις εσυ?

αν λοιπον αμφισβητεις καποια πραγματα επειδη σε συμφερει να πεις ως δικαιολογια οτι δε το ειπε ο χριστος να μην παμε με πουτανες αλλα το παπαδαριο η ο φουφουτος  η ο διαβολος που εγραψε επιτηδες εκεινα τα εδαφια στην παλια και καινη διαθηκη, τοτε αν ειναι και εγω αν κανω παρανομια θα πω α οχι καριολακια μπορει ο νομος να λεει ετσι αλλα το συγκεκριμενο νομο τον ψηφισαν και τον εγραψαν οι ταδε διεφθαρμενοι αρα ειμαι αθωος !

Σορυ αλλά δεν καταλαβαινω τι θελεις να πεις τυπε

 

[alex71]

Βασικα εσεις δεν ζειτε, μονο εγω ζω, εσεις ειστε απλα agents στο simulation μου.

Σολιψισμός λεγεται αυτο τύπε (απο το λατινικο solo ipse) και ειναι μια πολυ ενδιαφερουσα διασκεδαστικη θεωρια

 

[kachaplias]

Σορυ αλλά δεν καταλαβαινω τι θελεις να πεις τυπε

εννοω οτι οι Χ.Ο. οφειλουν να ζουν οπως ακριβως γραφει η παλια και η καινη διαθηκη!

αν δε τα εφαρμοζουν τοτε δεν ειναι σωστοι Χ.Ο. και ας ανηκουν τυπικα σε αυτη την ομαδα για αλλους λογους (θρησκεια=μπιζνα).

οι αρχες των Χ.Ο. δεν επιτρεπουν προγαμιαιο σεξ και τελος θεματος. ουτε το παπαδαριο φταιει ουτε οι αποστολοι ουτε τιποτα. αυτο ηταν γραμμενο εξ αρχης εδω και 2000 χρονια. το τι λενε για να δικαιολογησουν τις ακολασιες τους με αφηνει αδιαφορο. οπως ειχα αναφερει by the book Χ.Ο. δεν ειναι.

για να μη γυρισουμε το θεμα στην ομοφυλοφιλια να δω αν εχουμε εδω μεσα φανατικους  gay Χ.Ο. ποσο οξυμωρο θα ειναι.

με βαση αυτη τη λογικη εγω ειμαι βιγκαν αλλα τρωω κρεας! και εσυ εισαι ο βρεγμενος στεγνος!

 

[το πουλί]

Ένα δίκιο το έχει ο Μπόκολης. Κι εσύ μεταγενέστερες αναφορές παραθέτεις, που σχετίζονται με τις παρενέργειες της δράσης κάποιου Ιησού που πιθανώς προϋπήρξε. Καμία ακλόνητη αναφορά σύγχρονού του.

η ιστορια εχει την εννοια της συγγραφης παλαιοτερων γεγονοτων με βαση πηγες και ερευνα
ελαχιστοι ιστορικοι εχουν γραψει τη συγχρονη ιστορια τους
η μεγαλη πλειοψηφια ιστορικων εχει γραψει για γεγονοτα πριν απο τη γεννηση τους
δηλαδη δεν μπορεις να πας στην αρβελερ και να της πεις οτι δεν εχει γραψει σωστη ιστορια για το βυζαντιο επειδη δεν εζησε τα γεγονοτα, ουτε στον παπαρρηγοπουλο οτι δεν εγραψε σωστη ιστορια του ελληνικου εθνους επειδη εζησε στον 20ο αιωνα

το ρεζουμε ειναι οτι η ΚΡΑΤΟΥΣΑ στην ιστοριογραφια αποψη, δηλ. αυτη που εκφραζουν οι περισσοτεροι και εγκυροτεροι ιστορικοι των εβραικων και ρωμαικων χρονων της κρισιμης περιοδου, ειναι οτι ο Ιησους ΥΠΗΡΞΕ ΩΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

τωρα το οτι πολλοι δεν θα το πιστευουν και θα λενε το μακρυ τους και το κοντο τους εχει γραφτει ηδη στο ευαγγελιο, οταν ο συμεων ελαβε τον ιησου μωρο στην αγκαλια του και προφητευσε οτι θα ειναι εις τους αιωνες σημειον αντιλεγομενον

 

[το πουλί]

εννοω οτι οι Χ.Ο. οφειλουν να ζουν οπως ακριβως γραφει η παλια και η καινη διαθηκη!

αν δε τα εφαρμοζουν τοτε δεν ειναι σωστοι Χ.Ο. και ας ανηκουν τυπικα σε αυτη την ομαδα για αλλους λογους (θρησκεια=μπιζνα).

οι αρχες των Χ.Ο. δεν επιτρεπουν προγαμιαιο σεξ και τελος θεματος. ουτε το παπαδαριο φταιει ουτε οι αποστολοι ουτε τιποτα. αυτο ηταν γραμμενο εξ αρχης εδω και 2000 χρονια. το τι λενε για να δικαιολογησουν τις ακολασιες τους με αφηνει αδιαφορο. οπως ειχα αναφερει by the book Χ.Ο. δεν ειναι.

για να μη γυρισουμε το θεμα στην ομοφυλοφιλια να δω αν εχουμε εδω μεσα φανατικους  gay Χ.Ο. ποσο οξυμωρο θα ειναι.

με βαση αυτη τη λογικη εγω ειμαι βιγκαν αλλα τρωω κρεας! και εσυ εισαι ο βρεγμενος στεγνος!

χριστιανοι που κανουν προγαμιαιο σεξ θα υπαρχουν οσο υπαρχουν κομμουνιστες πλουσιοι, καπνιστες πνευμονολογοι, χοντροι παθολογοι, τζογαδοροι μαθηματικοι και φυλακισμενοι δικηγοροι

ειναι αλλο πραγμα το πιστευω η η γνωση ενος ανθρωπου και αλλο πραγμα η αδυναμια και το παθος που δεν του επιτρεπει να ζει 100% συμφωνα με τα παραπανω

 

[Διαγραμμένο μέλος 184505]

η ιστορια εχει την εννοια της συγγραφης παλαιοτερων γεγονοτων με βαση πηγες και ερευνα
ελαχιστοι ιστορικοι εχουν γραψει τη συγχρονη ιστορια τους
η μεγαλη πλειοψηφια ιστορικων εχει γραψει για γεγονοτα πριν απο τη γεννηση τους
δηλαδη δεν μπορεις να πας στην αρβελερ και να της πεις οτι δεν εχει γραψει σωστη ιστορια για το βυζαντιο επειδη δεν εζησε τα γεγονοτα, ουτε στον παπαρρηγοπουλο οτι δεν εγραψε σωστη ιστορια του ελληνικου εθνους επειδη εζησε στον 20ο αιωνα

το ρεζουμε ειναι οτι η ΚΡΑΤΟΥΣΑ στην ιστοριογραφια αποψη, δηλ. αυτη που εκφραζουν οι περισσοτεροι και εγκυροτεροι ιστορικοι των εβραικων και ρωμαικων χρονων της κρισιμης περιοδου, ειναι οτι ο Ιησους ΥΠΗΡΞΕ ΩΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

τωρα το οτι πολλοι δεν θα το πιστευουν και θα λενε το μακρυ τους και το κοντο τους εχει γραφτει ηδη στο ευαγγελιο, οταν ο συμεων ελαβε τον ιησου μωρο στην αγκαλια του και προφητευσε οτι θα ειναι εις τους αιωνες σημειον αντιλεγομενον

Η διαφωνία μας είναι αυτή που σου μπολντάρισα. Δεν υπάρχουν σύγχρονες με τον Ιησού πηγές.
Η Αρβελέρ, που είναι από τις πολυδιαβασμένες μου συγγραφείς, παραθέτει πάντα πηγές τις οποίες ερμηνεύει συχνά πυκνά. Αλλά πηγές των χρόνων που πραγματεύεται. Δύο αιώνες μετά δε λέγομαι πηγή. Ούτε απόδειξη. Ούτε καν αξιόπιστη μαρτυρία. Για το ίδιο γεγονός μπορώ να σου παραθέσω διαφορετικές ιστορικές απόψεις. Ανάλογα που πατά ο ιστορικός.
Για μένα το πιο πιθανό είναι ότι ο Ιησούς υπήρξε. Αν δεν υπήρξε, οι "μαθητές" του ήταν Αλάνια με Α κεφαλαίο. Τα περί θεϊκής υπόστασης και τα συμπαρομαρτούντα είναι κουβέντα να γίνεται, να γεμίζουν σελίδες υπέρ και κατά.

 

[ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΚΟΛΟΣ]

http://www.enallaktikos.gr/ar39336e...keytikoy-pseydoys-grafei-o-kwstas-lampos.html

Εξαίσια δουλειά. Ποιός πιστός θέλει την αλήθεια; η αλήθεια δεν μπορεί να ανακουφίσει την γεμάτη κόπους, βάσανα, αρρώστιες και φτωχιά ζωή των ανθρώπων στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας

 

[ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΚΟΛΟΣ]

Δεδομένου ότι στην εποχή του υπήρχαν μυριάδες άλλοι που έκαναν ακριβώς το ίδιο, θα μου έκανε εντύπωση να τον αναφέρει οποιοσδήποτε ιστορικός. Η μη αναφορά όμως δεν αναιρεί την ύπαρξή του.
Τα θαύματα είναι εξαιρετικό marketing. Της εποχής βεβαίως βεβαίως. Μην πω και της δικής μας, αφού ακόμα έχουν εξαιρετική πέραση.
Είχα διαβάσει μια εξαιρετική ανάλυση για το μέλλον των θρησκειών. Σε έναν βαθμιαία αποστρεφόμενο τις θρησκείες δυτικό κόσμο, το ορθόδοξο δόγμα είναι είναι το πιθανότερο να επικρατήσει μεταξύ των χριστιανικών γιατί είναι "οπτικοποιημένο". Δε χρειάζεται να ξέρεις και πολλά πολλά, αρκεί να ακολουθείς το τυπικό που βρίθει εικόνων, συμβόλων και τελετουργικών. Οι υπόλοιποι πιάστηκαν κορόιδα και επέμεναν στο ιδεολογικό-θεολογικό μέρος, που μπορεί σε εποχές ακραίας φτώχειας και αναλφαβητισμού να εξυπηρετούσε τη θρησκευτική κάστα αλλά σε έναν διαρκώς μορφωνόμενο κόσμο αποδεικνύεται κινούμενη άμμος που ρουφάει την ίδια πρωτίστως.

Αν υπήρχαν μυριάδες άλλοι Ιουδαίοι Δάσκαλοι που έκαναν τα ίδια θαύματα με τον Ιησού, γιατί υποστηρίζεις ότι ήταν ξεχωριστός; ΦΥΣΙΚΑ και η μη αναφορά σε άνθρωπο που έκανε όλα αυτά τα φοβερά και τρομερά πράγματα, που τον ακολουθούσαν χιλιάδες, που περπάταγε πάνω στα νερά, που ανάστησε νεκρό είναι απόδειξη ότι δεν υπήρξε. Και η αναφορά σου στο ότι το Ορθόδοξο Δόγμα θα επικρατήσει, σου δίνει ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΑ το βραβείο του μεγαλύτερου φανατικού που έχω διαβάσει, εδώ μέσα τουλάχιστον. Η Ορθοδοξία φθίνει συνεχώς και (Νομοτελειακά) θα σβήσει. Η Ορθόδοξη εκδοχή του Χριστιανισμού επιβλήθηκε με όλα τα μέσα και φυσικά με τρομερή βία σε ολόκληρη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Στη συνέχεια σπαράχθηκε από διαφορετικές εκδοχές του χριστιανισμού που τις αποκαλεί αιρέσεις. Με αυτή διαφωνεί ΣΥΝΟΛΙΚΑ το 97% των επτά δισεκατομμυρίων του πληθυσμού της Γης, αφού στην Ορθόδοξη Εκκλησία ανήκει ΙΣΩΣ το 3% του πληθυσμού της. Όσο για τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Ορθόδοξο λαό (εδώ θα πέσει το μεγάλο γέλιο), είναι σχεδόν αμελητέο το ποσοστό αυτών που εφαρμόζουν τη θρησκεία που υποτίθεται ότι ακολουθούν. Γεμάτες οι Ελληνικές και Ρωσικές φυλακές με ανθρώπους βαφτισμένους ως Χριστιανούς, χώρια αυτοί που είναι έξω επειδή δεν τους έπιασαν. Ανυπολόγιστος ο αριθμός των στρατευμένων στο οργανωμένο έγκλημα. Και το αγκάθι του σχίσματος με τους Παλαιοημερολογίτες, για το οποίο προσποιούνται ελαφριά αμνησία. Με δεδομένη λοιπόν την συνεχή αριθμητική (και πραγματική) συρρίκνωσή της μέσα στους αιώνες θα σβήσει

 

[ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΚΟΛΟΣ]

μην παιρνετε ως δεδομενα τα ψεμματα που σας σερβιρει σκοπιμως ο υπουλος χριστιανομαχος μποκολης

ο ιησους χριστος υπηρξε ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ ως ιστορικο προσωπο

εκτος απο τις χριατιανικες πηγες που περιγραφουν σε μεγαλο βαθμο τη ζωη και τη διδασκαλια του (4 ευαγγελια, επιστολες αποστολων κλπ) υπαρχουν και 3 ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ εξωχριστιανικες πηγες που βεβαιωνουν την υπαρξη του

1) Ιωσηπος Φλαβιος: εβραιος ιστορικος της ρωμαικης εποχης που γεννηθηκε λιγα χρονια μετα τον "θανατο" του Ιησου. Στο εργο του Ιουδαϊκη Αρχαιολογια εχει 2 αναφορες στο προσωπο του Ιησου. Η μια, η πιο αναλυτικη, που ονομαζεται Φλαβιανη Μαρτυρια, αμφισβητειται απο καποιους ιστορικους ως πλαστη η τροποποιημενη. Ωστοσο η κρατουσα γνωμη ειναι οτι ο Ιωσηπος πραγματι ειχε γραψει μια παραγραφο για τον Ιησου την οποια αργοτερα χριστιανοι αντιγραφεις διανθησαν με διαφορα στοιχεια προσδιδοντας θεικη υποσταση στο προσωπο του. Ελαχιστοι αμφισβητουν πληρως την υπαρξη της παραγραφου. Ως προς τη δευτερη αναφορα στο εργο ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΟΒΑΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΟΤΙ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΩΣΗΠΟ και αφορα τη δικη του ιακωβου του αδελφοθεου.

2) Πομπλιος Κορνηλιος Τακιτος: ρωμαιος ιστορικος του 1ου μ.χ αιωνα ο οποιος στο εργο του Annales γραφει για του χριστιανους μαρτυρες της Ρωμης οτι πηραν το ονομα τους απο ενα προσωπο που οι ιδιοι ονομαζαν "Christus" και εζησε στην Ιουδαια επι βασιλειας τιβεριου και προκουρατου ποντιου πιλατου.

3) Γαιος Σουητωνιος Τρανκιλλιος: ρωμαιος ιστορικος του 2ου μ.Χ αιωνα ο οποιος εγραψε τους βιους των 12 πρωτων καισαρων. στον βιο του κλαυδιου (αυτοκρατωρ αμεσως μετα τον "θανατο" του Ιησου) αναφερει οτι βγηκε αυτοκρατορικο διαταγμα για να εξοριζονται απο την ρωμη οι ιουδαιοι που υποκινουνται απο τον Χριστο και δημιουργουσαν προβληματα (εννοει τους πρωτους χριστιανους)

ο γνωστος χριστιανομαχος και επιστημονας του πεους μποκολης θα σας παρουσιασει τωρα αποψεις ΜΕΜΟΝΟΜΕΝΩΝ ιστορικων που βγαζουν πλαστα, πειραγμενα, νοθευμενα κλπ ολα τα παραπανω κειμενα απο μεταγενεστερους χριστιανους. η απολυτως κρατουσα αποψη στην ιστοριογραφια ειναι οτι το προσωπο του Ιησου ηταν ιστορικο, δηλ. υπηρξε στην πραγματικοτητα, φυσικα αλλο ζητημα το εαν αναγνωριζεται και ως θεος η οχι

Ο Ίδιος, αυτοδιαψεύστηκες για άλλη μια φορά. Δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ σύγχρονη αναφορά για τα απίθανα θαύματα του Ιησού. Μόνο μεταγενέστερες πλαστογραφημένες προσθήκες.
Αρχίζω λοιπόν.
Ιώσηπος
Η γνησιότητα του κειμένου αμφισβητείται από μεγάλο μέρος των σύγχρονων ιστορικών. Σύμφωνα με έρευνες, μέρος του κειμένου, ή ολόκληρο το κείμενο, πιστεύεται πως έχει εσκεμμένα αλλοιωθεί από χριστιανούς θεολόγους. Η πλέον όμως κοινή άποψη θεωρεί πως το μεγαλύτερο μέρος του ανήκει στον Ιώσηπο, με χριστιανικές μετατροπές. Τα επιχειρήματα που εκφράστηκαν κατά της αυθεντικότητας του κειμένου, αφορούν κυρίως το διαφορετικό ύφος γραφής (συγκριτικά με το συντηρητικό ύφος των κειμένων του Ιώσηπου), τους διάφορους σολοικισμούς και την ασυμφωνία μεταξύ μεταγενέστερων αντιγραφών του ίδιου έργου από άλλους αρχαίους ιστορικούς. Η παράγραφος επίσης, σύμφωνα με τους αμφισβητίες της αυθεντικότητος του κειμένου, είναι ξένη νοηματικώς, καθώς δεν σχετίζεται ούτε με τα προηγούμενα ούτε με τα επόμενα σημεία του κειμένου. Αντιθέτως, ο Α. Bell κρίνει πως στο κείμενο αυτό περιέχονται μερικά στυλιστικά χαρακτηριστικά του Ιώσηπου. Ο αρχαίος θεολόγος και ιστορικός Ωριγένης αναφέρει πως ο Ιώσηπος δεν πίστευε πως ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, συνεπώς θεωρείται απίθανο να τον εγκωμίαζε έτσι στο κείμενο του. Ο σύγχρονος ιστορικός Κεν Όλσον, υποστηρίζει ότι η παράγραφος συμφωνεί καθ’ όλα με τον τρόπο γραφής του Ευσέβιου της Καισάρειας, που έζησε τον 3ο και 4ο αιώνα μ.Χ. Ο ιστορικός Γκέζα Βέρμες, ανακατασκεύασε τη "Φλαβιανή Μαρτυρία", αφαιρώντας τα στοιχεία που θεώρησε προσθήκες και παρεμβολές των χριστιανών και αντικαθιστώντας τα με αποσιωπητικά ("…"). ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ, όχι μόνο για τα παραπάνω, αλλά γιατί δεν αναφέρει τον Ιωάννη τον Βαπτιστή ως προφήτη, αλλά ως Επαναστάτη, τον οποίο φυλάκισε και εκτέλεσε ο Ηρώδης στο φρούριο του Μαχαιρώντα, όχι επειδή χόρεψε η Σαλώμη με 7 πέπλα.
Τάκιτος
Είναι αμφιλεγόμενη η ιστορική αξιοπιστία και εγκυρότητα της παραπάνω παραγράφου, καθώς ο Τάκιτος δεν αποκαλύπτει τις πηγές πληροφόρησης του. Ο Τάκιτος συνέγραψε το έργο του ανατρέχοντας στα ρωμαϊκά αρχεία. Παρόλα αυτά στα ρωμαϊκά αρχεία, αν αναφερόταν ο Ιησούς, αποκλείεται να αναφερόταν ως Χριστός (Μεσσίας), τίτλο που του έδωσαν οι οπαδοί του, αλλά θα αναφερόταν με το όνομά του. Επίσης στα ρωμαϊκά αρχεία, ο Πόντιος Πιλάτος θα εμφανιζόταν με το αξίωμα που πράγματι είχε, του επάρχου (praefectus) και όχι μ’ ένα αξίωμα που δεν είχε, του προκουράτορα (procurator). Συνεπώς, πολλοί ιστορικοί ισχυρίζονται οτι ο Τάκιτος δεν έκανε χρήση αξιόπιστων πηγών, αλλά πιθανόν κατέγραψε χριστιανικές μαρτυρίες.
Ο Γάλλος ιστορικός και υποστηρικτής της ιστορικότητας του Ιησού, Σαρλ Γκινμπέρ (Charles Guignebert) γράφει: "Όσο υπάρχει η πιθανότητα ο Τάκιτος να κατέγραψε τα λεγόμενα των Χριστιανών στο έργο του ως ιστορική αλήθεια, η παράγραφος παραμένει εντελώς άχρηστη".
Σουητώνιος
Τους Ιουδαίους που δημιουργούσαν θόρυβο στη Ρώμη υποκινούμενοι από τον "Χριστό ( ; )" τους εξόρισε». Ένα ακόμα επιχείρημα που υποστηρίζει πως ο εν λόγω "Chrestus" δεν ήταν ο Χριστός, αναφέρει πως ο Σουητώνιος ονομάζει Εβραίους και όχι Χριστιανούς τους υποστηρικτές του "Chrestus", ενώ στον "Βίο του Νέρωνα", σε κάποιο άλλο περιστατικό, αναφέρει τους Χριστιανούς με το όνομα τους. Το μάθαμε κι αυτό. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΖΟΥΣΕ ΣΤΗ ΡΩΜΗ ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ Ο ΚΛΑΥΔΙΟΣ. Θα τρελαθούμε τελείως;
Συμπέρασμα. Δεν υπάρχουν σύγχρονες με τον Ιησού εξωχριστιανικές μαρτυρίες, μόνο αόριστες και πλαστογραφημένες παράγραφοι

 

[ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΚΟΛΟΣ]

Ένα δίκιο το έχει ο Μπόκολης. Κι εσύ μεταγενέστερες αναφορές παραθέτεις, που σχετίζονται με τις παρενέργειες της δράσης κάποιου Ιησού που πιθανώς προϋπήρξε. Καμία ακλόνητη αναφορά σύγχρονού του.

Να κι ένας που παραδέχεται την αλήθεια. Κανένας, ΜΑ ΚΑΝΕΝΑΣ σύγχρονος Ιστορικός δεν επιβεβαιώνει τα όσα αναφέρονται στην Καινή Διαθήκη. 1ον. (Κατά Λουκά, κεφάλαιο 2, στίχος 1 Συνέβηκε λοιπόν κατά τις ημέρες εκείνες να εξέλθει διάταγμα από τον Καίσαρα Αύγουστο, για να απογραφεί όλη η οικουμένη). Ότι ο Καίσαρας Αύγουστος διέταξε απογραφή όλης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και μάλιστα όλοι να μεταβούν με τα μέσα της εποχής στις γενέτειρές τους (Ακόμα κι αν διέταζε απογραφή, η Ιουδαία ήταν αυτόνομο Βασίλειο φόρου υποτελές στους Ρωμαίους και δεν θα ίσχυε η διαταγή της απογραφής. Οι απογραφές γίνονται στο τόπο κατοικίας για φορολογικούς λόγους, όχι στον τόπο καταγωγής, ειδικά με τα πενιχρά μέσα συγκοινωνίας της εποχής). 2ον Ότι ένα αστέρι, φώτισε σαν φακός ένα συγκεκριμένο σημείο της Γης (όπου γεννήθηκε ο Ιησούς). 3ον. Ότι ο Ηρώδης, (που πέθανε 4 χρόνια πριν γεννηθεί ο υποτιθέμενος Ιησούς), έδωσε διαταγή να σφάξουν 14.000 νήπια κάτω των δύο ετών 4ον. Ότι υπήρχε ένας ηθικός άνθρωπος που λεγόταν Ιωάννης, έλεγχε την ανηθικότητα του Ηρώδη, φυλακίστηκε και αποκεφαλίστηκε επειδή κάποια Σαλώμη χόρεψε και ζήτησε να τον αποκεφαλίσουν. 5ον. Ότι υπήρξε ένας Ιουδαίος δάσκαλος τον οποίο ακολουθούσαν χιλιάδες, ο οποίος έθρεψε με 5 ψάρια χιλιάδες ανθρώπους, θεράπευσε κουφούς, τυφλούς, κουτσούς, ανάστησε νεκρό και όταν πέθανε έγινε ταυτόχρονα σεισμός, έκλειψη Ηλίου σε όλη τη Γη και οι νεκροί της Ιερουσαλήμ βγήκαν βόλτα στους δρόμους. Δεν είναι ανάγκη να είσαι Φιλόλογος για να δεις ότι τα Ευαγγέλια διαφωνούν σχετικά με την ώρα της σταύρωσης, με το ποιες βρήκαν τον τάφο ανοικτό και τον Ιησού φευγάτο. Άλλο Ευαγγέλιο ισχυρίζεται ότι ο Ιησούς μετέφερε μόνος του τον Σταυρό του, άλλο ισχυρίζεται ότι ήταν τόσο βαριά μαστιγωμένος που τον μετέφερε ο Σίμων ο Κυρηναίος. Το χειρότερο από όλα, ο αναστημένος Χριστός εμφανίστηκε στους μαθητές του και τους διαβεβαίωσε ότι όποιοι τον πιστέψουν θα κάνουν τα εξής θαύματα. θα διώχνουν δαιμόνια, θα μιλούν ξένες γλώσσες, θα τους δαγκώνουν φίδια και θα πίνουν δηλητήρια και δεν θα παθαίνουν τίποτα. Θα βάζουν τα χέρια τους πάνω σε αρρώστους και θα τους θεραπεύουν (Μάρκος 16,στίχοι 14 – 18). Κανένας Χριστιανός δεν έμαθε ξένη γλώσσα μόνος του (τι οικονομία που θα κάναμε) και δεν τόλμησε να πιει υδροκυάνιο για να αποδείξει την αλήθεια του ισχυρισμού. Ένας ηλίθιος που τόλμησε να τον δαγκώσει φίδι για να το αποδείξει, πέθανε

 

[ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΚΟΛΟΣ]

συν οτι ειδικα για αυτες τις εποχες ποιος μας ορισε οτι οι πηγες ηταν ολες αντικειμενικες και δεν ακουμε μεροληπτικα τις οποιες ιστοριες ακουμε για το οτιδηποτε? η ιστορια γραφεται παντα απο το νικητη...

περαν τουτου θα θελα να ρωτησω τον αλεξ που ειναι πιστος κατα δηλωση του. εισαι νομικος. οι γνωσεις που εχεις πανω στους νομους δεν εχουν να κανουν ουτε με τα συμφεροντα σου ουτε με το χαρακτηρα σου. αφου λοιπον οποιος παραβαινει το συνταγμα ειναι παρανομος γιατι οποιος παραβαινει το συνταγμα της θρησκειας δεν ειναι? επειδη ετσι πιστευεις εσυ?

αν λοιπον αμφισβητεις καποια πραγματα επειδη σε συμφερει να πεις ως δικαιολογια οτι δε το ειπε ο χριστος να μην παμε με πουτανες αλλα το παπαδαριο η ο φουφουτος  η ο διαβολος που εγραψε επιτηδες εκεινα τα εδαφια στην παλια και καινη διαθηκη, τοτε αν ειναι και εγω αν κανω παρανομια θα πω α οχι καριολακια μπορει ο νομος να λεει ετσι αλλα το συγκεκριμενο νομο τον ψηφισαν και τον εγραψαν οι ταδε διεφθαρμενοι αρα ειμαι αθωος !

Μα το πρόβλημα άνθρωπέ μου δεν είναι αν οι πηγές είναι αντικειμενικές.  ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΠΗΓΕΣ. Μεταγενέστερες αόριστες αναφορές, κατασκευασμένες. Κι ο λόγος που υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες διαφορετικοί χριστιανισμοί, είναι αυτός ακριβώς.  Έγινε τρομακτική κοπτοραπτική όλους αυτούς τους αιώνες. Όσα Ευαγγέλια έχουν βρεθεί κοντινάσε κείνη την εποχή, δεν έχουν καμία σχέση με τα σημερινά. Κοίτα τους παπύρους ή τον Σιναϊτικό Κώδικα, την παλαιότερη σωζόμενη Βίβλο, οι προσθαφαιρέσεις δεν έχουν τέλος

 

[citizen(1)]

Πιστεύεις στο Θεό;



Glaubst du an Gott?







Αυτή είναι η ξακουστή Ερώτηση της Μαργαρίτας³.



Το βάρος και την αξία της, που την έκαμαν οδηγητική για τη μέθοδο έρευνας του προβλήματος του θεού από τη σκοπιά της επιστήμης, η ερώτηση τα οφείλει στην απόκριση κυρίως που έδωκε ο Φάουστ.



Με άλλα λόγια είναι, όχι η Ερώτηση της Μαργαρίτας, αλλά η απόκριση του Φάουστ που γεννά το βαθύπλουτο του προβλήματος.



Παρόμοια, όπως είναι, όχι ο έρωτας του Δία για τη Λήδα στον Ευρώτα που γέννησε την αθάνατη Ιλιάδα, αλλά η Ελένη. Η απάντηση, δηλαδή, που έδωκε η Λήδα στον έρωτα του Δία.







Ποιός τολμάει να ειπεί πιστεύω στο θεό;



Ποιός τολμάει να ειπεί δεν πιστεύω στο θεό;⁴







Έτσι αποκρίθηκε ο Φάουστ στην ερώτηση της Μαργαρίτας.



Η θέση αυτή ανθρώπινα συνιστά τη μόνη δυνατή απόκριση που μπορεί αν δοθεί στο ερώτημα. Είναι η απόκριση, σύμφωνα με τη Λογική επιστήμη, που καταργώντας την αρχή της αντίφασης δέχεται το τρίτο, καθώς αλληλοαναιρεί το πρώτο και το δεύτερο. Όπως έδειξε και στη Φυσική εντελώς πρόσφατα η αρχή της Απροσδιοριστίας. Στο tertium non datur ο Φάουστ θα απαντήσει: tertium datur, τρίτον χωρεί. Κάπου ανάμεσα σε Τρίτη και Τετάρτη πρέπει να παράπεσε η αληθινή σου μέρα, που είπε ο Ελύτης προτού γεράσει. Και τα χάσει.



Εάν είμαι άνθρωπος, κατά την έννοια οτι έχω συνείδηση των ορίων μου και επίγνωση του πόσο βαθύ είναι το πρόβλημα του όντος, δεν είναι δυνατόν να δώσω άλλη απόκριση στην ερώτηση της Μαργαρίτας.



Όταν στην ερώτηση αποκριθώ, ναι! πιστεύω στο θεό, γίνομαι αυτοστιγμεί μωρός. Γιατί δέχομαι στενόκαρδα και στενόμυαλα, κάτι που δεν το ξέρω, σαν αληθινό. Καταντώ δογματικός. Και η επιστήμη θα με πετάξει αυτόματα έξω απο τα όριά της με την παρατήρηση: διότι λες ανοησίες.



Όταν στην ερώτηση αποκριθώ, όχι! δεν πιστεύω στο θεό, γίνομαι αυτοστιγμεί μωρός. Γιατί δέχομαι στενόκαρδα και στενόμυαλα, κάτι που δεν το ξέρω, σαν αληθινό. Καταντώ δογματικός. Και η επιστήμη θα με πετάξει αυτόματα έξω απο τα όριά της με την παρατήρηση: διότι λες ανοησίες.



Τι απομένει να αποκριθώ; Αυτό ακριβώς είναι το λεπτό σημείο, που γεννά την ανεξάντλητη γονιμότητα του προβλήματος.



Το πνεύμα και το νεύμα του Γκαίτε είναι το εξής. Ο,τι σου μένει και ο,τι σου δίνεται είναι εκείνο το σημείο, το άπειρα ελάχιστο ανάμεσα στο όχι και στο ναι, να το ευρύνεις, να το πλατύνεις, να το βαθύνεις, να το εκτείνεις. Να το μεταχειριστείς μ’ έναν τέτοιο τρόπο απόπειρας, και δοκιμασίας, και βασανισμού, και αγωνίας, ώστε από το απειροελάχιστο σημείο να δημιουργήσεις διάσταση, και έκταση, και διάρκεια, χώρο και χρόνο.



Να πλάσεις, δηλαδη, από το ανάμεσα στο ναι και στο όχι, ζωή, αλήθεια και ύπαρξη.



Είναι χρεία το σημείο το ελάχιστο της αδυνατότητας και της ουτοπίας ανάμεσα στο ναι και στο όχι να το κοιτάξουμε έτσι, ώστε να απορροφήσει σε όλη τη ζωή τη ζωή μας. Τη βιοτική μας μέριμνα, δηλαδή, την πνευματική ορμή, την υπαρκτική ετοιμότητα, την ηθική πράξη.



Σ’ ένα επίπεδο σημάνσεων μυθικών, το πνεύμα και το νεύμα το Γκαίτε θα το μεταγλώττιζα ως εξής:



Είσαι μέσα στις Συμπληγάδες πέτρες της αναζήτησής σου, που ανοιγοκλείνουν ακατάπαυστα. Κάμε να μη σε συντρίψουν. Μαζί με τους Αργοναύτες.



Ανεβάζεις το βράχο της απορίας σου από τη βάση του όρους στην κορυφή και γκρεμίζεται ακατάπαυστα. Κάμε να μην παραιτηθείς. Μαζί με το Σίσυφο.



Δεμένος πιστάγκωνα σκυβεις στη λίμνη να πιείς και κάτωθέ σου το νερό υποχωρεί ακατάπαυστα. Κάμε να μην πεθάνεις από τη δίψα σου. Μαζί με τον Τάνταλο.



Και σ’ ένα πλαίσιο καταλογισμού ευθυνών αναφορικά με την ατομική μας προαίρεση, στην ερώτηση της Μαργαρίτας η απόκριση του Φάουστ θα είχε να μας πει:



Όποιος πιστεύει στο θεό, έχει μέσα του ένα νεκρό θεό. Όποιος δεν πιστεύει στο θεό, έχει μέσα του ένα νεκρό άνθρωπο.



Όποιος πιστεύει αλλά και δεν πιστεύει στο θεό έχει μέσα του ζωντανό το νόμο της φύσης. Απλά, καταληπτά, και στα μέτρα του ανθρώπου ζει το θαύμα του κόσμου.



Το κρίνω απλό και αυτονόητο, πως εκείνος ο θεός, στην αναζήτηση του οποίου μας προάγει η ερώτηση της Μαργαρίτας, δεν έχει καμια σχέση με τους θεούς φαντάσματα, που κατά καιρούς έπλασαν οι ποικίλες ιστορικές θρησκείες. Οι πολυώνυμοι, δηλαδή, όπως ο Δίας στους έλληνες και ο διάβολος στους ινδούς, εκείνοι οι Μωυσής, και Μωάμεθ, και Βούδας και Κομφούκιος, και Μαρδούκ και Κυβέλη και Μίθρας, και Βάαλ και Αστάρτη και Λούθηρος. Οι βραχμάνες, οι ραββίνοι, οι μουφτήδες, οι μουλάδες, ο πατριάρχης κι ο παπάς. Ο Πετράκης κι ο Παυλάρας, μ’ ένα λόγο. Εκείνοι οι γυρολόγοι με τη λατέρνα.



Το άρωμα του ζητούμενου θεού, που αναδίνεται από το λουλούδι της Μαργαρίτας, απευθύνεται στο δίκαιο άνθρωπο. Στο φρόνιμο, δηλαδή, το λογικό και τον πάσχοντα.

 

[το πουλί]

Ο Ίδιος, αυτοδιαψεύστηκες για άλλη μια φορά. Δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ σύγχρονη αναφορά για τα απίθανα θαύματα του Ιησού. Μόνο μεταγενέστερες πλαστογραφημένες προσθήκες.
Αρχίζω λοιπόν.
Ιώσηπος
Η γνησιότητα του κειμένου αμφισβητείται από μεγάλο μέρος των σύγχρονων ιστορικών. Σύμφωνα με έρευνες, μέρος του κειμένου, ή ολόκληρο το κείμενο, πιστεύεται πως έχει εσκεμμένα αλλοιωθεί από χριστιανούς θεολόγους. Η πλέον όμως κοινή άποψη θεωρεί πως το μεγαλύτερο μέρος του ανήκει στον Ιώσηπο, με χριστιανικές μετατροπές. Τα επιχειρήματα που εκφράστηκαν κατά της αυθεντικότητας του κειμένου, αφορούν κυρίως το διαφορετικό ύφος γραφής (συγκριτικά με το συντηρητικό ύφος των κειμένων του Ιώσηπου), τους διάφορους σολοικισμούς και την ασυμφωνία μεταξύ μεταγενέστερων αντιγραφών του ίδιου έργου από άλλους αρχαίους ιστορικούς. Η παράγραφος επίσης, σύμφωνα με τους αμφισβητίες της αυθεντικότητος του κειμένου, είναι ξένη νοηματικώς, καθώς δεν σχετίζεται ούτε με τα προηγούμενα ούτε με τα επόμενα σημεία του κειμένου. Αντιθέτως, ο Α. Bell κρίνει πως στο κείμενο αυτό περιέχονται μερικά στυλιστικά χαρακτηριστικά του Ιώσηπου. Ο αρχαίος θεολόγος και ιστορικός Ωριγένης αναφέρει πως ο Ιώσηπος δεν πίστευε πως ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, συνεπώς θεωρείται απίθανο να τον εγκωμίαζε έτσι στο κείμενο του. Ο σύγχρονος ιστορικός Κεν Όλσον, υποστηρίζει ότι η παράγραφος συμφωνεί καθ’ όλα με τον τρόπο γραφής του Ευσέβιου της Καισάρειας, που έζησε τον 3ο και 4ο αιώνα μ.Χ. Ο ιστορικός Γκέζα Βέρμες, ανακατασκεύασε τη "Φλαβιανή Μαρτυρία", αφαιρώντας τα στοιχεία που θεώρησε προσθήκες και παρεμβολές των χριστιανών και αντικαθιστώντας τα με αποσιωπητικά ("…"). ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ, όχι μόνο για τα παραπάνω, αλλά γιατί δεν αναφέρει τον Ιωάννη τον Βαπτιστή ως προφήτη, αλλά ως Επαναστάτη, τον οποίο φυλάκισε και εκτέλεσε ο Ηρώδης στο φρούριο του Μαχαιρώντα, όχι επειδή χόρεψε η Σαλώμη με 7 πέπλα.
Τάκιτος
Είναι αμφιλεγόμενη η ιστορική αξιοπιστία και εγκυρότητα της παραπάνω παραγράφου, καθώς ο Τάκιτος δεν αποκαλύπτει τις πηγές πληροφόρησης του. Ο Τάκιτος συνέγραψε το έργο του ανατρέχοντας στα ρωμαϊκά αρχεία. Παρόλα αυτά στα ρωμαϊκά αρχεία, αν αναφερόταν ο Ιησούς, αποκλείεται να αναφερόταν ως Χριστός (Μεσσίας), τίτλο που του έδωσαν οι οπαδοί του, αλλά θα αναφερόταν με το όνομά του. Επίσης στα ρωμαϊκά αρχεία, ο Πόντιος Πιλάτος θα εμφανιζόταν με το αξίωμα που πράγματι είχε, του επάρχου (praefectus) και όχι μ’ ένα αξίωμα που δεν είχε, του προκουράτορα (procurator). Συνεπώς, πολλοί ιστορικοί ισχυρίζονται οτι ο Τάκιτος δεν έκανε χρήση αξιόπιστων πηγών, αλλά πιθανόν κατέγραψε χριστιανικές μαρτυρίες.
Ο Γάλλος ιστορικός και υποστηρικτής της ιστορικότητας του Ιησού, Σαρλ Γκινμπέρ (Charles Guignebert) γράφει: "Όσο υπάρχει η πιθανότητα ο Τάκιτος να κατέγραψε τα λεγόμενα των Χριστιανών στο έργο του ως ιστορική αλήθεια, η παράγραφος παραμένει εντελώς άχρηστη".
Σουητώνιος
Τους Ιουδαίους που δημιουργούσαν θόρυβο στη Ρώμη υποκινούμενοι από τον "Χριστό ( ; )" τους εξόρισε». Ένα ακόμα επιχείρημα που υποστηρίζει πως ο εν λόγω "Chrestus" δεν ήταν ο Χριστός, αναφέρει πως ο Σουητώνιος ονομάζει Εβραίους και όχι Χριστιανούς τους υποστηρικτές του "Chrestus", ενώ στον "Βίο του Νέρωνα", σε κάποιο άλλο περιστατικό, αναφέρει τους Χριστιανούς με το όνομα τους. Το μάθαμε κι αυτό. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΖΟΥΣΕ ΣΤΗ ΡΩΜΗ ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ Ο ΚΛΑΥΔΙΟΣ. Θα τρελαθούμε τελείως;
Συμπέρασμα. Δεν υπάρχουν σύγχρονες με τον Ιησού εξωχριστιανικές μαρτυρίες, μόνο αόριστες και πλαστογραφημένες παράγραφοι

εισαι τοσο προβλεψιμος που εκανες ακριβως και κατα γραμμα αυτο που προεβλεψα στο προηγουμενο ποστ μου

μπηκες στη βικιπαιδεια και εκανες κοπυ παστε τις αποψεις της μειοψηφιας των ιστορικων που αρνουνται την ιστορικοτητα του προσωπου του ιησου εκφραζοντας επιχειρηματα υπερ της δηθεν πλαστοτητας ολων των πηγων

ολες αυτες οι ενστασεις εχουν διατυπωθει σε συνεδρια επι συνεδριων, αλλοι ιστορικοι εχουν αφιερωσει τη ζωη τους σε αυτο το θεμα
εχοντας ολες τις αντιρρησεις αυτες υποψη, σημερα που μιλαμε η κρατουσα στην ιστοριογραφια αποψη ειναι οτι ο ιησους υπηρξε ως ιστορικο προσωπο

και για να στο κανω πιο λιανα στην αγγλικη εκδοση της βικιπαιδειας που ειναι πιο αναλυτικη για το θεμα, αναφερονται τα εξης:

The historicity of Jesus is the question of whether Jesus of Nazareth can be regarded as a historical figure. Nearly all New Testament scholars and Near East historians, applying the standard criteria of historical-critical investigation, find that the historicity of Jesus is effectively certain,[1][2] although they differ about the beliefs and teachings of Jesus as well as the accuracy of the details of his life that have been described in the gospels.[3][4][5][note 1]

The question of the historicity of Jesus is part of the study of the historical Jesus as undertaken in the quest for the historical Jesus and the scholarly reconstructions of the life of Jesus, based primarily on critical analysis of the gospel texts and applying the standard criteria of critical-historical investigation,[6][7][8] and methodologies for analyzing the reliability of primary sources and other historical evidence.[9]

While scholars have criticized Jesus scholarship for religious bias and lack of methodological soundness,[10][note 2] with very few exceptions such critics generally do support the historicity of Jesus and reject the Christ myth theory that Jesus never existed.

Robert E. Van Voorst (2000). Jesus Outside the New Testament: An Introduction to the Ancient Evidence. Wm. B. Eerdmans Publishing. ISBN 978-0-8028-4368-5.

Mark Allan Powell (1998). Jesus as a Figure in History: How Modern Historians View the Man from Galilee. Westminster John Knox Press. p. 168. ISBN 978-0-664-25703-3

James L. Houlden (2003). Jesus in History, Thought, and Culture: Entries A–J. ABC-CLIO. ISBN 978-1-57607-856-3.