jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.511
- Like
- 2.738
- Πόντοι
- 1.306
Απεβίωσε την Τετάρτη, 30 Οκτωβρίου, στις 7.00 το πρωί, σε ηλικία 88 ετών, ο Έλληνας σκηνοθέτης και σεναριογράφος Νίκος Φώσκολος. Είχε πλήρη διαύγεια, ωστόσο τον τελευταίο καιρό δεν ήταν το ίδιο δραστήριος όσο παλαιότερα.
Η κηδεία του θα τελεστεί την Παρασκευή, 1 Νοεμβρίου, στις 14.30 το μεσημέρι, στο Κοιμητήριο Ηλιούπολης.
Έσβησε η λάμψη
Έφυγε σήμερα από την ζωή, ο άνθρωπος που είχε το ταλέντο να καθηλώνει εκατομμύρια ανθρώπων είτε μπροστά σε μία κινηματογραφική οθόνη είτε σε μία τηλεοπτική συσκευή.
Για τους νεότερους ίσως το όνομα Νίκος Φώσκολος να μην λέει πολλά, υπάρχουν όμως γενιές και γενιές Ελλήνων που έκλαψαν, γέλασαν, νευρίασαν και ευχαριστήθηκαν, μέσα από τα έργα του.
Ο Νίκος Φώσκολος δεν ήταν ένας απλός σκηνοθέτης – σεναριογράφος, είχε αυτήν την μοναδική ικανότητα να παρουσιάζει ιστορίες που ενώ πολλές από αυτές ήταν αποκύημα της φαντασίας του, έπιαναν πάντα τον «σφυγμό» του κοινού.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει το 92% ρεκόρ τηλεθέασης που έφτασε την δεκαετία του '70 ο «Άγνωστος πόλεμος», υπάρχει κάποιος που είχε τηλεοπτική συσκευή και δεν είχε δει ούτε ένα επεισόδιο από τα «Εν Τούτω Νίκα», «Κραυγή των λύκων», «Ρωμανός Διογένης». Μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει το ρεκόρ Γκίνες της δεκαετίας του 90 με τα 3.457 επεισόδια της «Λάμψης». Ίσως είναι από τις φορές που οι αριθμοί έχουν φωνή και μιλάνε, αποδεικνύοντας το αυτονόητο.
Υπάρχει άραγε άνθρωπος που να μην θυμάται πως «νέκρωνε» κάθε απόγευμα η χώρα στις ώρες που προβαλλόταν το «Καλημέρα Ζωή» και η «Λάμψη»; Πως το τηλεοπτικό κοινό έμπαινε «στον κόσμο» του Νίκου Φώσκολου ξεχνώντας όλες του τις έγνοιες;
Υπάρχει έλληνας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη που δεν έχει δει ταινίες όπως, «Κοντσέρτο για πολυβόλα», «Οι αδίστακτοι», «Πυρετός στην άσφαλτο», «Κοινωνία ώρα μηδέν», «Ορατότης μηδέν» και «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» την ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη, της οποίας το σενάριο έγραψε ο Νίκος Φώσκολος και που είχε προταθεί από την Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών για Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας το 1965.
Καθ’ όλη την περίοδο της ενασχόλησης του με την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, πολύ ήταν αυτοί που ασχολήθηκαν με το έργο του. Πολλές συζητήσεις έγιναν και πολύ μελάνι χύθηκε γύρω από το έργο του. Δεν ήταν λίγες οι φορές που τα τελευταία χρόνια ο Νίκος Φώσκολος «πικράθηκε» από όλους αυτούς που δεν εκτιμούσαν την τηλεοπτική δουλειά του και του ασκούσαν κριτική. Ο ίδιος όμως πάντα με ηρεμία απαντούσε στους επικριτές του, πως οι ιστορίες του είναι βγαλμένες από την ίδια την ζωή και ο λόγος της τεράστιας επιτυχίας τους ήταν αυτός ακριβώς.
Επειδή είχα την χαρά να τον γνωρίσω, για κάποιους η γνώμη μου ίσως και να θεωρηθεί θετικά «βιασμένη», ένα πάντως είναι σίγουρο, ότι ο Νίκος Φώσκολος υπήρξε ένας πολύ εργατικός, τελειομανής, άνθρωπος που υπηρέτησε με μεγάλη συνέπεια αυτό που αγαπούσε και αυτό για το οποίο αγαπήθηκε. Η ικανότητα του να πιάνει τον κοινωνικό παλμό και να εκφράζει το κοινό αίσθημα καθηλώνοντας τους θεατές ήταν μοναδική. Για μένα πάντως σήμερα δεν έφυγε από την ζωή μόνο ένας σκηνοθέτης – σεναριογράφος, για μένα σήμερα η Ελλάδα «έχασε» έναν από τους μεγάλους της «παραμυθάδες».
Η κηδεία του θα τελεστεί την Παρασκευή, 1 Νοεμβρίου, στις 14.30 το μεσημέρι, στο Κοιμητήριο Ηλιούπολης.
Έσβησε η λάμψη
Έφυγε σήμερα από την ζωή, ο άνθρωπος που είχε το ταλέντο να καθηλώνει εκατομμύρια ανθρώπων είτε μπροστά σε μία κινηματογραφική οθόνη είτε σε μία τηλεοπτική συσκευή.
Για τους νεότερους ίσως το όνομα Νίκος Φώσκολος να μην λέει πολλά, υπάρχουν όμως γενιές και γενιές Ελλήνων που έκλαψαν, γέλασαν, νευρίασαν και ευχαριστήθηκαν, μέσα από τα έργα του.
Ο Νίκος Φώσκολος δεν ήταν ένας απλός σκηνοθέτης – σεναριογράφος, είχε αυτήν την μοναδική ικανότητα να παρουσιάζει ιστορίες που ενώ πολλές από αυτές ήταν αποκύημα της φαντασίας του, έπιαναν πάντα τον «σφυγμό» του κοινού.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει το 92% ρεκόρ τηλεθέασης που έφτασε την δεκαετία του '70 ο «Άγνωστος πόλεμος», υπάρχει κάποιος που είχε τηλεοπτική συσκευή και δεν είχε δει ούτε ένα επεισόδιο από τα «Εν Τούτω Νίκα», «Κραυγή των λύκων», «Ρωμανός Διογένης». Μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει το ρεκόρ Γκίνες της δεκαετίας του 90 με τα 3.457 επεισόδια της «Λάμψης». Ίσως είναι από τις φορές που οι αριθμοί έχουν φωνή και μιλάνε, αποδεικνύοντας το αυτονόητο.
Υπάρχει άραγε άνθρωπος που να μην θυμάται πως «νέκρωνε» κάθε απόγευμα η χώρα στις ώρες που προβαλλόταν το «Καλημέρα Ζωή» και η «Λάμψη»; Πως το τηλεοπτικό κοινό έμπαινε «στον κόσμο» του Νίκου Φώσκολου ξεχνώντας όλες του τις έγνοιες;
Υπάρχει έλληνας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη που δεν έχει δει ταινίες όπως, «Κοντσέρτο για πολυβόλα», «Οι αδίστακτοι», «Πυρετός στην άσφαλτο», «Κοινωνία ώρα μηδέν», «Ορατότης μηδέν» και «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» την ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη, της οποίας το σενάριο έγραψε ο Νίκος Φώσκολος και που είχε προταθεί από την Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών για Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας το 1965.
Καθ’ όλη την περίοδο της ενασχόλησης του με την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, πολύ ήταν αυτοί που ασχολήθηκαν με το έργο του. Πολλές συζητήσεις έγιναν και πολύ μελάνι χύθηκε γύρω από το έργο του. Δεν ήταν λίγες οι φορές που τα τελευταία χρόνια ο Νίκος Φώσκολος «πικράθηκε» από όλους αυτούς που δεν εκτιμούσαν την τηλεοπτική δουλειά του και του ασκούσαν κριτική. Ο ίδιος όμως πάντα με ηρεμία απαντούσε στους επικριτές του, πως οι ιστορίες του είναι βγαλμένες από την ίδια την ζωή και ο λόγος της τεράστιας επιτυχίας τους ήταν αυτός ακριβώς.
Επειδή είχα την χαρά να τον γνωρίσω, για κάποιους η γνώμη μου ίσως και να θεωρηθεί θετικά «βιασμένη», ένα πάντως είναι σίγουρο, ότι ο Νίκος Φώσκολος υπήρξε ένας πολύ εργατικός, τελειομανής, άνθρωπος που υπηρέτησε με μεγάλη συνέπεια αυτό που αγαπούσε και αυτό για το οποίο αγαπήθηκε. Η ικανότητα του να πιάνει τον κοινωνικό παλμό και να εκφράζει το κοινό αίσθημα καθηλώνοντας τους θεατές ήταν μοναδική. Για μένα πάντως σήμερα δεν έφυγε από την ζωή μόνο ένας σκηνοθέτης – σεναριογράφος, για μένα σήμερα η Ελλάδα «έχασε» έναν από τους μεγάλους της «παραμυθάδες».
