ΠΕΡΙΞ, ΕΝΤΟΣ-ΕΚΤΟΣ ...και επί τα αυτά:
Ρε παιδιά, σκεφτείτε για λίγο ότι την χώρα την κυβερνούσαν στρατιωτικοί και με στρατιωτική μεθοδολογία, σκεφτόντουσαν.
Δεν αντιμετώπισαν το Πολυτεχνείο ως κατάληψη. Τι θα προκαλούσε ένα πλήθος κλεισμένο πίσω από κάγκελα και περικυκλωμένο ασφυκτικά; Πρακτικά, οι καταληψίες ήταν ακίνδυνοι.
Αντιθέτως, αντιμετώπισαν το όλο συμβάν ως επικείμενο πρόλογο μίας γενικευμένης εξέγερσης. Αυτό ήταν το μόνο που τους απασχολούσε. Οπότε, όλη η δράση των ένοπλων (είτε ένστολων ή μη) αφορούσε τα πέριξ του Πολυτεχνείου, αλλά και ευρύτερα την Αθήνα, με σκοπό και την τρομοκράτηση όλου του πληθυσμού και την άμεση παρεμπόδιση όσων ήθελαν να πλησιάσουν προς τα εκεί.
Κάποιες δολοφονίες φαντάζουν εντελώς αδικαιολόγητες ή απλά, ανεξήγητες, αλλά και αυτό γινόταν σκόπιμα, ως προβοκάτσια φυσικά.
Η χούντα ήθελε να παρουσιάσει την επόμενη ημέρα, ένα σύνολο αθώων πολιτών που εκτελέστηκαν από τα πυρά των αναρχικών, όπως χαρακτηρίζονταν οι εξεγερμένοι. Μη σας φαίνεται ανήκουστο και παράδοξο αυτό. Το 1973, όλοι οι άνω των 40 Αθηναίοι είχαν ζήσει τον Εμφύλιο, οπότε η "ανάδειξη" μίας νέας εμφύλιας σύρραξης δεν ήταν και τόσο απόμακρο γεγονός, όσο φαντάζει σήμερα. Έτσι η Χούντα προβοκάριζε συνέχεια την εξέγερση (μέχρι και όπλα προσπάθησαν να περάσουν ΜΕΣΑ στο Πολυτεχνείο), ώστε να αναδειχτούν οι ίδιοι ως φύλακες της εθνικής ειρήνης και οι αντίπαλοι "αναρχικοί", ως φορείς ενός νέου εμφυλίου.
Μία τελευταία λεπτομέρεια: την κατάληψη μπορούσαν να τη διαλύσουν αμέσως. Δεν το έκαναν, γιατί ήθελαν να παίξουν ένα επικοινωνιακό παιχνίδι. Ότι δήθεν, οι αναρχικοί καταληψίες ήταν απομονωμένοι πολιτικά από το σύνολο του λαού. Ήθελαν δηλαδή, την κατάληψη να ξεφουσκώσει από μόνη της. Δεν τους βγήκε έτσι ακριβώς. Οπότε μετά, πέρασαν στο σχέδιο Β΄, που περιλάμβανε τις προαναφερθείσες εγκληματικές και προβοκατόρικες ενέργειες.
