barock
Ανώτερος
- Εγγρ.
- 15 Μαρ 2016
- Μηνύματα
- 64.640
- Like
- 23.335
- Πόντοι
- 5.506
Ετεροφυλική Έχω περάσει πολλά στη ζωή μου!!!
- Μέλος που άνοιξε το νήμα podhlaths
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 641
- Εμφανίσεις 226K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
Ετεροφυλικές ερωτικές ιστορίες.
OP
OP
podhlaths
Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 207
- Like
- 240
- Πόντοι
- 21
Barock λέγανε μια μαγαζαρα στη Μπρατισλάβα. Θα έχω πιο κάτω ιστορίες από εκεί.
Αυτόν τον αιώνα ή τον έπόμενο;
OP
OP
podhlaths
Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 207
- Like
- 240
- Πόντοι
- 21
Σημερα 22 30 η συνεχεια με τον μητσαρα τον "softy"
Eraser..
Σπουδαίος
- Εγγρ.
- 25 Δεκ 2016
- Μηνύματα
- 28.428
- Like
- 10.995
- Πόντοι
- 2.606
OP
OP
podhlaths
Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 207
- Like
- 240
- Πόντοι
- 21
Σε ενα δυο επεισοδια θα μαθεις!!!
OP
OP
podhlaths
Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 207
- Like
- 240
- Πόντοι
- 21
=======================72=====================
Από μικρά παιδιά μαθαίνουμε για τα συναισθήματα. Ολοι μαθαίνουμε για το φοβο την αγάπη το αγχος τον θαυμασμό,την εκπληξη, την τρυφερότητα την λύπη,τον θυμό το μίσος και το αγχος. Τόσο η οικογενεια μας, το σχολείο αλλά και η εκκλησία εκθειάζουν κάποια απο αυτά ενώ ταυτοχρονα δαιμονοποιούν κάποια άλλα αδιαφορώντας για το ότι το συναίσθημα είναι το πως το σώμα μας θέλει να νοιώσει την κάθε στιγμή. Έτσι μας λένε πως πρέπει να αγαπαμε, να θαυμάζουμε, να δείχνουμε τρυφερότητα και να λυπούμαστε ακόμα όταν πρέπει, αλλά σε καμια περίπτωση να μισούμε, να αγχωνόμαστε και να θυμώνουμε. Επίσης ενώ μας μαθαίνουν οτι ο γενναίος βγαινει πάντα κερδισμένος ενώ παράλληλα μας μαθαίνουν να φοβομαστε τον Πατέρα στην αρχή, τον δάσκαλο στην συνέχεια και τον θεό πάντα.
Σε όλη μας την ζωή και στις διαφορες εκφάνσεις της, όλοι έχουμε βιώσει και νοιώσει διάφορα συναισθηματα και πολλές φορές το ενα συναίσθημα διαδεχτηκε το άλλο εκεί που όμως θέλω να σταθώ είναι, ότι είναι λίγες οι φορές που κάποιο συναόσθημα το βιώσαμε στον μέγιστο βαθμό.
Έτσι και εγώ εκείνο το βραδυ. Τα τερμάτισα όλα…..
Είχα ήδη ανατριχιάσει που ήμουν πάνω στην σκηνή με την Ingrid και ζούσα κατι μοναδικό. Αλλά την στιγμή που είδα τον κύριο Μήτσο να με κοιτάει δακρυσμένο κάτι ράγισε μέσα μου. Ανατρίχιασα και συνέχισα να παίζω την κιθάρα μου όπως δεν επαιξα ποτε ξανα απο εκείνη την μέρα. Απέφευγα να κοιτάω προς τα εκεί γιατί και εγω είχα συγκινηθεί και δεν ήθελα να το δείξω, Αφού τελειώσαμε και αυτό τοι τραγούδι η Ingrid έπεσε πάνω μου και με αγκαλιασε σφιχτά ενώ εγω με μια γρήγορη κίνηση γύρισα την κιθαρα μου γύρω να κρεμεται στην πλατη μου με το μπρατσο της προς τα κάτω. Αφού φιληθηκαμε στο μαγουλο η Ingrid κατέβηκε και έκατσε στο τραπέζι ενω εγω συνέχιζα να παιζω κανα 2-3 τραγουδακια ακόμα μιας και δεν υπήρχε κάποιος να τραγουδήσει στην συνέχεια.
Αφού κατέβηκε από την σκηνή και αφού είχα σιγουρευτει ότι τα δάκρυα μου στεγνωσανε πλησίασα τον κυριο Μήτσο που καθόταν ακόμα στο μπαρ. Ποτε δεν με ένοιαζε τι ποτό πίνει ο άλλος και έδινα σημασία αλλά μου εκανε εντυπωση που ο Μητσάρας έπινε Perrier.
-Μπράβο πιτσιρικο έσκισες. Και απο ότι βλέπω θα σκίσεις και σε λίγο στο δωμάτιο την Σουηδέζα… και γύρισε το κεφαλι του προς την μεριά που καθόταν η Ingrid.
-Σας άρεσε?
- ναι ρε μικρέ και σε ποιον δεν άρεσε… Είστε φοβεροι μαζί και θα είστε και ακόμα καλύτεροι ξαπλωμένοι.
-χαχαχα χαμογέλασα και τράβηξα μια τζούρα από το μπουκάλι της μπύρας μου.
-Υγεια κυριε Μήτσο
-Υγεια μικρέ.
Ο Μήτσος ανασήκωσε το ποτήρι με το Perrier και το τσουγκρισε στην μπυρα μου.
-Γιατι δεν πίνεις?
-Έμαθα έχει μπλοκα η Τροχαία και δεν θέλω να με βαλουν μέσα…
-Και απο πότε εσυ έχεις πρόβλημα? Αφού μου έλεγες ότι ξέρεις τον Διοικητή Τροχαίας και ότι του έφτιαξες τα υδραυλικά στο σπίτι του..
-Τι ψάχνεις τώρα μικρέ δεν κανει να πίνεις και να οδηγεις κατάλαβες και γύρισε το βλέμμα του αλλού.
-Αλλά άσε εμένα τωρα πήγαινε στο μωρό εμείς θα τα πούμε αύριο. Αφησε ένα 10 ευρω στο μπαρμαν και έφυγε.
Ποιος ξέρει έιπα.. Και πήγα και κάθισα στο τραπέζι με την Ingrid.
Λίγο αργότερα με πλησίασε το αφεντικό και μου λέει Μάρκο να σου πω λίγο…
Σηκώθηκα και τον ακολουθησα ενω είχε πάρει ενα θλιβερο και συναμα συνομωτικό υφος..
Αφού φτάσαμε σε μια απομερη άκρη του μαγαζιου που η μουσική απο τα ηχεια δεν ήταν τόσο ενοχλητική μου λέει..
-στα είπε ο Μητσαρας?
- Τι να μου πει…
-Σήμερα ήρθαν τα αποτελέσματα…
- Ποια αποτελεσματα ?
- Εχει καρκίνο…
-καρκίνο?????
-Ναι στα αρχίδια…
Ο κοσμος μου γκρεμίστηκε….
Τα πόδια μου δεν με κραταγανε. Ακουμπησα με το ένα χερι σε μια κολωνα και με το άλλο έπιασα το κεφαλι μου.
Εκείνη την στιγμή ένοιωθα το αψεντι να κυλαει πιο έντονα στις φλεβες μου και παρακαλούσα αυτό που άκουσα να είναι παραίσθηση απο το αψέντι…
-Δεν ξέρω τίποτα, δεν μου είπε τίποτα..
-Απο ότι έμαθα έιναι σε προχωρημένο στάδιο…….
Ότι καλό συναίσθημα είχα νοιωσει μέχρι εκείνη τη στιγμή παρέδωσε την θέση του σε όλα τα κακά. Πρώτα Φόβος, μετά λυπη και πολυ μίσος... και όλα στον μέγιστο βαθμό…...
Από μικρά παιδιά μαθαίνουμε για τα συναισθήματα. Ολοι μαθαίνουμε για το φοβο την αγάπη το αγχος τον θαυμασμό,την εκπληξη, την τρυφερότητα την λύπη,τον θυμό το μίσος και το αγχος. Τόσο η οικογενεια μας, το σχολείο αλλά και η εκκλησία εκθειάζουν κάποια απο αυτά ενώ ταυτοχρονα δαιμονοποιούν κάποια άλλα αδιαφορώντας για το ότι το συναίσθημα είναι το πως το σώμα μας θέλει να νοιώσει την κάθε στιγμή. Έτσι μας λένε πως πρέπει να αγαπαμε, να θαυμάζουμε, να δείχνουμε τρυφερότητα και να λυπούμαστε ακόμα όταν πρέπει, αλλά σε καμια περίπτωση να μισούμε, να αγχωνόμαστε και να θυμώνουμε. Επίσης ενώ μας μαθαίνουν οτι ο γενναίος βγαινει πάντα κερδισμένος ενώ παράλληλα μας μαθαίνουν να φοβομαστε τον Πατέρα στην αρχή, τον δάσκαλο στην συνέχεια και τον θεό πάντα.
Σε όλη μας την ζωή και στις διαφορες εκφάνσεις της, όλοι έχουμε βιώσει και νοιώσει διάφορα συναισθηματα και πολλές φορές το ενα συναίσθημα διαδεχτηκε το άλλο εκεί που όμως θέλω να σταθώ είναι, ότι είναι λίγες οι φορές που κάποιο συναόσθημα το βιώσαμε στον μέγιστο βαθμό.
Έτσι και εγώ εκείνο το βραδυ. Τα τερμάτισα όλα…..
Είχα ήδη ανατριχιάσει που ήμουν πάνω στην σκηνή με την Ingrid και ζούσα κατι μοναδικό. Αλλά την στιγμή που είδα τον κύριο Μήτσο να με κοιτάει δακρυσμένο κάτι ράγισε μέσα μου. Ανατρίχιασα και συνέχισα να παίζω την κιθάρα μου όπως δεν επαιξα ποτε ξανα απο εκείνη την μέρα. Απέφευγα να κοιτάω προς τα εκεί γιατί και εγω είχα συγκινηθεί και δεν ήθελα να το δείξω, Αφού τελειώσαμε και αυτό τοι τραγούδι η Ingrid έπεσε πάνω μου και με αγκαλιασε σφιχτά ενώ εγω με μια γρήγορη κίνηση γύρισα την κιθαρα μου γύρω να κρεμεται στην πλατη μου με το μπρατσο της προς τα κάτω. Αφού φιληθηκαμε στο μαγουλο η Ingrid κατέβηκε και έκατσε στο τραπέζι ενω εγω συνέχιζα να παιζω κανα 2-3 τραγουδακια ακόμα μιας και δεν υπήρχε κάποιος να τραγουδήσει στην συνέχεια.
Αφού κατέβηκε από την σκηνή και αφού είχα σιγουρευτει ότι τα δάκρυα μου στεγνωσανε πλησίασα τον κυριο Μήτσο που καθόταν ακόμα στο μπαρ. Ποτε δεν με ένοιαζε τι ποτό πίνει ο άλλος και έδινα σημασία αλλά μου εκανε εντυπωση που ο Μητσάρας έπινε Perrier.
-Μπράβο πιτσιρικο έσκισες. Και απο ότι βλέπω θα σκίσεις και σε λίγο στο δωμάτιο την Σουηδέζα… και γύρισε το κεφαλι του προς την μεριά που καθόταν η Ingrid.
-Σας άρεσε?
- ναι ρε μικρέ και σε ποιον δεν άρεσε… Είστε φοβεροι μαζί και θα είστε και ακόμα καλύτεροι ξαπλωμένοι.
-χαχαχα χαμογέλασα και τράβηξα μια τζούρα από το μπουκάλι της μπύρας μου.
-Υγεια κυριε Μήτσο
-Υγεια μικρέ.
Ο Μήτσος ανασήκωσε το ποτήρι με το Perrier και το τσουγκρισε στην μπυρα μου.
-Γιατι δεν πίνεις?
-Έμαθα έχει μπλοκα η Τροχαία και δεν θέλω να με βαλουν μέσα…
-Και απο πότε εσυ έχεις πρόβλημα? Αφού μου έλεγες ότι ξέρεις τον Διοικητή Τροχαίας και ότι του έφτιαξες τα υδραυλικά στο σπίτι του..
-Τι ψάχνεις τώρα μικρέ δεν κανει να πίνεις και να οδηγεις κατάλαβες και γύρισε το βλέμμα του αλλού.
-Αλλά άσε εμένα τωρα πήγαινε στο μωρό εμείς θα τα πούμε αύριο. Αφησε ένα 10 ευρω στο μπαρμαν και έφυγε.
Ποιος ξέρει έιπα.. Και πήγα και κάθισα στο τραπέζι με την Ingrid.
Λίγο αργότερα με πλησίασε το αφεντικό και μου λέει Μάρκο να σου πω λίγο…
Σηκώθηκα και τον ακολουθησα ενω είχε πάρει ενα θλιβερο και συναμα συνομωτικό υφος..
Αφού φτάσαμε σε μια απομερη άκρη του μαγαζιου που η μουσική απο τα ηχεια δεν ήταν τόσο ενοχλητική μου λέει..
-στα είπε ο Μητσαρας?
- Τι να μου πει…
-Σήμερα ήρθαν τα αποτελέσματα…
- Ποια αποτελεσματα ?
- Εχει καρκίνο…
-καρκίνο?????
-Ναι στα αρχίδια…
Ο κοσμος μου γκρεμίστηκε….
Τα πόδια μου δεν με κραταγανε. Ακουμπησα με το ένα χερι σε μια κολωνα και με το άλλο έπιασα το κεφαλι μου.
Εκείνη την στιγμή ένοιωθα το αψεντι να κυλαει πιο έντονα στις φλεβες μου και παρακαλούσα αυτό που άκουσα να είναι παραίσθηση απο το αψέντι…
-Δεν ξέρω τίποτα, δεν μου είπε τίποτα..
-Απο ότι έμαθα έιναι σε προχωρημένο στάδιο…….
Ότι καλό συναίσθημα είχα νοιωσει μέχρι εκείνη τη στιγμή παρέδωσε την θέση του σε όλα τα κακά. Πρώτα Φόβος, μετά λυπη και πολυ μίσος... και όλα στον μέγιστο βαθμό…...
tomahok
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 12 Δεκ 2007
- Μηνύματα
- 19.034
- Κριτικές
- 1
- Like
- 2.857
- Πόντοι
- 606
και μονο που διαβαζεις αυτα τα σεντονια,σου αξιζει μια λεβεμπρου
Eraser..
Σπουδαίος
- Εγγρ.
- 25 Δεκ 2016
- Μηνύματα
- 28.428
- Like
- 10.995
- Πόντοι
- 2.606
και μονο που διαβαζεις αυτα τα σεντονια,σου αξιζει μια λεβεμπρου
μου φάνηκε εύκολο σχετικά...
tomahok
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 12 Δεκ 2007
- Μηνύματα
- 19.034
- Κριτικές
- 1
- Like
- 2.857
- Πόντοι
- 606
εγω θελω μεροκαματο για να το διαβασω
OP
OP
podhlaths
Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 207
- Like
- 240
- Πόντοι
- 21
==============73=============
Άφησα τον ιδιοκτητη και επέστρεψα στο τραπέζι με την Ingrid. Και όταν λέω επέστρεψα εννοώ σωματικά…
-Τι έχεις Μάρκο? Με ρώτησε η Ingrid..
-Τίποτα… Έγω δεν εχω τίποτα…
-ποιος έχει?
- ΚΑΝΕΝΑΣ!!! {φώναξα} Συγγνωμη Ingrid απλά δεν είμαι σε φάση… Πρέπει να φύγω..
-Θες να πάμε κάπου πιο ήσυχα να μου μιλήσουμε??
Δεν απάντησα απλά κοιταζα κάτω.. Η Ingrid σηκώθηκε και πλησίασε τον ιδιοκτήτη και κάτι συζητησανε.. Στη συνέχεια με πλησιάσανε και οι δυο και το αφεντικό μου λέει.
Μάρκο πάρε την Ingrid και πήγαινε μια βολτα να χαλαρωσεις…. Εγω δεν σε θέλω κάτι αλλο. Σε λίγο θα το κλεισουμε ούτως η άλλως.
Το μυαλό μου ήταν τελέιως αλλού. Σηκώθηκα μάζεψα την κιθαρα μου την έβαλα στην θηκη της και την φόρτωσα στην πλάτη μου. Χαιρέτησα το αφεντικό και τα παιδιά απο το μπαρ και αποχώρησα με την Ingrid. Μπροστά αυτή και πίσω εγώ με άνετο περπάτημα πατώντας με τα παπούτσια μου το λίγο φθαρμένο τζιν που περισσευε στο πίσω μερος απο τα σταρακια. Η κιθαρα κρεμόταν και αυτή αλητικα απο το δεξί μου ώμο και τίποτα στη συμπεριφορα μου δεν μαρτυρούσε ότι το μέσα μου είχε διαλυθεί. 15 λεπτά νωρίτερα αυτή η έξοδος θα ήταν ότι είχα ονειρευτεί και το ιδανικό σεναριο μα τώρα ήταν κατι περιττό.
Βγήκαμε στο δρόμο η Ingrid πάτησε το κουμπί στο κλειδι της και ενα μικρό ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο που ήταν παρακαρισμένο έξω απο το μαγαζί αναψε τα φώτα του και μας περίμενε.
Η Ingrid ανοιξε το πορτ παγκαζ και εγώ έβαλα προσεχτικά την κιθαρα μου μέσα. Ανοιξα την πόρτα του συνοδηγού και έκλεισα την πόρτα απαλά τόσο απαλά που δεν έκλεισε , τόσο απαλά που προσπάθησα 3 φορές για να την κλείσω. Αυτό γίνεται πάντα στους ανθρωπους. Όταν μάθουν για κάποιο πρόβλημα Υγείας ή για κάποια απώλεια αμέσως γίνονται υπερπροστατευτικοί με τα άψυχα αντικείμενα.
Η Ingrid δεν με ρώτησε που πάμε απλά έβαλε τέρμα το ράδιο και οδηγούσε. Φτάσαμε στο Ξενοδοχείο που μένει παρατησε το αυτοκινητο σε μια γωνία και κατεβηκε.
-Τι είναι εδω?
-Έδώ μένω….
-Και τι ήρθαμε να κάνουμε έδω?
-όλο και κάτι θα βρούμε. Και η Ingrid κάνοντας τον κύκλο ήρθε από την μεριά μου και μου ανοιξε την πόρτα…
Βγήκα έξω και πριν προλάβω να αντιδράσω βρεθήκαμε αγκαλιά. Η Ingrid άρχισε να με φιλάει στο στόμα παθιασμένα. Λίγο το αλκοολ λίγο η πεσμένη ψυχολογία δεν αντεδρασα.
-Μικρέ πάμε πάνω και πιάνοντας μου το χέρι άρχισε να με τραβαει. Αυτή προχωρούσε λίγο πιο μπροστά και το δεξί της χέρι τραβούσε εμένα που ερχομουν απο πίσω. Αφού απομακρυνθηκαμε η Ingrid πάτησε το κουμπί και το αυτοκίνητο κλείδωσε. Μόλις άκουσα τον ήχο συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν ωραια εικόνα μια γυναίκα να με σέρνει και κανοντας 2 βιαστικά μεγάλα βήματα την έφτασα και την πήρα αγκαλιά με το αριστερο μου χέρι.
Η Ingrid δεν με πήγε κατευθείαν στο δωμάτιο αλλά σε ένα υποτυπώδες μπαρ που λειτουργουσε στο ξενοδοχείο. Τόσο υποτυπώδες που περιμέναμε το παιδί απο την ρεσεψιον να μας σερβίρει. Τόσο υποτυπώδες που ο ρεσεψιονιστ μπαρμαν δεν ήξερε να φτιαξει το cocktail της Ingrid και η δικη μου μεζουρα στο Jack daniels ήταν τέσσερα ποτά σε ένα.
Ο θεος τον έστειλε σκεφτηκα να με βοηθήσει να ξεχάσω.
Αφού ήπιαμε, αφού συζητησαμε, αφού χαμουρευτηκαμε, αφού μεθύσαμε και αφού εγω ξεχαστηκα τελείως η Ingrid με τραβηξε στο δωματιο της.
Ξεκινησαμε να ανεβαινουμε τα σκαλοπάτια μιας και το δωματιο της ήταν στον πρωτο όροφο και η ξενοδοχειακή μονάδα δεν είχε ασανσερ. Οι δυο μας περπατούσαμε έχοντας τα χερια γυρω απο τον λαιμό ο ένας του αλλου, πιο πολύ υποβασταζόμενοι παρά αγκαλιασμένοι.
Φτάσαμε στο δωμάτιο 122, η Ingrid ανοιξε με το κλειδί που μόλις μας είχε δώσει ο μπαρμαν- ρεσεψιονιστ και μόλις μπηκαμε μέσα στο δωματιο και πριν αναψει το φως ξεκουμπωσε το παντελονι και αφού πέταξε τα παπουτσια της προσπάθησε να το βγάλει. Κάτω απο το τζιν της δεν φορούσε εσωρουχο ενω με μια κίνηση πέταξε και το μπλουζάκι.
Χωρίς να το καταλαβω έμεινε ολόγυμνη μπροστά μου. Εγω προσπάθησα να δω στο δωματιο που έχει ενα σκαμπό να ακούμπησω γιατί δεν υπήρχε περιπτωση να βγαλω όρθιος τα σταρακια μου αφού ήταν στυλ μποτακι και ήθελε να λύσω όλα τα κορδόνια.
Στο βαθος και μεσα στο ημιφως βλέπω το κρεβατι καθομαι στην άκρη του διπλού κρεβατιού και ξεκιναω να γδύνομαι. Εκείνη την στιγμή είδα ότι στο δωματιο στο βάθος διπλα απο την μπαλκονοπορτα υπήρχε και δευτερο κρεβατι μονό.
Με πλησιάζει η Ingrid και στέκεται μπροστά μου ολογυμνη κοιτώντας με, με ένα ανυπομονο λαγνο βλέμμα. Σιγά σιγά τα ματια μου είχαν αρχισει να συνηθιζουν στο σκοτάδι και έβλεπά όλο και πιο πολλές λεπτομερειες.
Ερχεται πέφτει πάνω μου και ψιθυρίζει στο αυτι μου, ησυχα όμως μικρέ μην ξυπνησουμε τον αντρα μου….
Γυρισα ξαφνικά το κεφαλι μου και είδα ότι στο μονο κρεβατι κοιμόταν κάποιος…..
Άφησα τον ιδιοκτητη και επέστρεψα στο τραπέζι με την Ingrid. Και όταν λέω επέστρεψα εννοώ σωματικά…
-Τι έχεις Μάρκο? Με ρώτησε η Ingrid..
-Τίποτα… Έγω δεν εχω τίποτα…
-ποιος έχει?
- ΚΑΝΕΝΑΣ!!! {φώναξα} Συγγνωμη Ingrid απλά δεν είμαι σε φάση… Πρέπει να φύγω..
-Θες να πάμε κάπου πιο ήσυχα να μου μιλήσουμε??
Δεν απάντησα απλά κοιταζα κάτω.. Η Ingrid σηκώθηκε και πλησίασε τον ιδιοκτήτη και κάτι συζητησανε.. Στη συνέχεια με πλησιάσανε και οι δυο και το αφεντικό μου λέει.
Μάρκο πάρε την Ingrid και πήγαινε μια βολτα να χαλαρωσεις…. Εγω δεν σε θέλω κάτι αλλο. Σε λίγο θα το κλεισουμε ούτως η άλλως.
Το μυαλό μου ήταν τελέιως αλλού. Σηκώθηκα μάζεψα την κιθαρα μου την έβαλα στην θηκη της και την φόρτωσα στην πλάτη μου. Χαιρέτησα το αφεντικό και τα παιδιά απο το μπαρ και αποχώρησα με την Ingrid. Μπροστά αυτή και πίσω εγώ με άνετο περπάτημα πατώντας με τα παπούτσια μου το λίγο φθαρμένο τζιν που περισσευε στο πίσω μερος απο τα σταρακια. Η κιθαρα κρεμόταν και αυτή αλητικα απο το δεξί μου ώμο και τίποτα στη συμπεριφορα μου δεν μαρτυρούσε ότι το μέσα μου είχε διαλυθεί. 15 λεπτά νωρίτερα αυτή η έξοδος θα ήταν ότι είχα ονειρευτεί και το ιδανικό σεναριο μα τώρα ήταν κατι περιττό.
Βγήκαμε στο δρόμο η Ingrid πάτησε το κουμπί στο κλειδι της και ενα μικρό ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο που ήταν παρακαρισμένο έξω απο το μαγαζί αναψε τα φώτα του και μας περίμενε.
Η Ingrid ανοιξε το πορτ παγκαζ και εγώ έβαλα προσεχτικά την κιθαρα μου μέσα. Ανοιξα την πόρτα του συνοδηγού και έκλεισα την πόρτα απαλά τόσο απαλά που δεν έκλεισε , τόσο απαλά που προσπάθησα 3 φορές για να την κλείσω. Αυτό γίνεται πάντα στους ανθρωπους. Όταν μάθουν για κάποιο πρόβλημα Υγείας ή για κάποια απώλεια αμέσως γίνονται υπερπροστατευτικοί με τα άψυχα αντικείμενα.
Η Ingrid δεν με ρώτησε που πάμε απλά έβαλε τέρμα το ράδιο και οδηγούσε. Φτάσαμε στο Ξενοδοχείο που μένει παρατησε το αυτοκινητο σε μια γωνία και κατεβηκε.
-Τι είναι εδω?
-Έδώ μένω….
-Και τι ήρθαμε να κάνουμε έδω?
-όλο και κάτι θα βρούμε. Και η Ingrid κάνοντας τον κύκλο ήρθε από την μεριά μου και μου ανοιξε την πόρτα…
Βγήκα έξω και πριν προλάβω να αντιδράσω βρεθήκαμε αγκαλιά. Η Ingrid άρχισε να με φιλάει στο στόμα παθιασμένα. Λίγο το αλκοολ λίγο η πεσμένη ψυχολογία δεν αντεδρασα.
-Μικρέ πάμε πάνω και πιάνοντας μου το χέρι άρχισε να με τραβαει. Αυτή προχωρούσε λίγο πιο μπροστά και το δεξί της χέρι τραβούσε εμένα που ερχομουν απο πίσω. Αφού απομακρυνθηκαμε η Ingrid πάτησε το κουμπί και το αυτοκίνητο κλείδωσε. Μόλις άκουσα τον ήχο συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν ωραια εικόνα μια γυναίκα να με σέρνει και κανοντας 2 βιαστικά μεγάλα βήματα την έφτασα και την πήρα αγκαλιά με το αριστερο μου χέρι.
Η Ingrid δεν με πήγε κατευθείαν στο δωμάτιο αλλά σε ένα υποτυπώδες μπαρ που λειτουργουσε στο ξενοδοχείο. Τόσο υποτυπώδες που περιμέναμε το παιδί απο την ρεσεψιον να μας σερβίρει. Τόσο υποτυπώδες που ο ρεσεψιονιστ μπαρμαν δεν ήξερε να φτιαξει το cocktail της Ingrid και η δικη μου μεζουρα στο Jack daniels ήταν τέσσερα ποτά σε ένα.
Ο θεος τον έστειλε σκεφτηκα να με βοηθήσει να ξεχάσω.
Αφού ήπιαμε, αφού συζητησαμε, αφού χαμουρευτηκαμε, αφού μεθύσαμε και αφού εγω ξεχαστηκα τελείως η Ingrid με τραβηξε στο δωματιο της.
Ξεκινησαμε να ανεβαινουμε τα σκαλοπάτια μιας και το δωματιο της ήταν στον πρωτο όροφο και η ξενοδοχειακή μονάδα δεν είχε ασανσερ. Οι δυο μας περπατούσαμε έχοντας τα χερια γυρω απο τον λαιμό ο ένας του αλλου, πιο πολύ υποβασταζόμενοι παρά αγκαλιασμένοι.
Φτάσαμε στο δωμάτιο 122, η Ingrid ανοιξε με το κλειδί που μόλις μας είχε δώσει ο μπαρμαν- ρεσεψιονιστ και μόλις μπηκαμε μέσα στο δωματιο και πριν αναψει το φως ξεκουμπωσε το παντελονι και αφού πέταξε τα παπουτσια της προσπάθησε να το βγάλει. Κάτω απο το τζιν της δεν φορούσε εσωρουχο ενω με μια κίνηση πέταξε και το μπλουζάκι.
Χωρίς να το καταλαβω έμεινε ολόγυμνη μπροστά μου. Εγω προσπάθησα να δω στο δωματιο που έχει ενα σκαμπό να ακούμπησω γιατί δεν υπήρχε περιπτωση να βγαλω όρθιος τα σταρακια μου αφού ήταν στυλ μποτακι και ήθελε να λύσω όλα τα κορδόνια.
Στο βαθος και μεσα στο ημιφως βλέπω το κρεβατι καθομαι στην άκρη του διπλού κρεβατιού και ξεκιναω να γδύνομαι. Εκείνη την στιγμή είδα ότι στο δωματιο στο βάθος διπλα απο την μπαλκονοπορτα υπήρχε και δευτερο κρεβατι μονό.
Με πλησιάζει η Ingrid και στέκεται μπροστά μου ολογυμνη κοιτώντας με, με ένα ανυπομονο λαγνο βλέμμα. Σιγά σιγά τα ματια μου είχαν αρχισει να συνηθιζουν στο σκοτάδι και έβλεπά όλο και πιο πολλές λεπτομερειες.
Ερχεται πέφτει πάνω μου και ψιθυρίζει στο αυτι μου, ησυχα όμως μικρέ μην ξυπνησουμε τον αντρα μου….
Γυρισα ξαφνικά το κεφαλι μου και είδα ότι στο μονο κρεβατι κοιμόταν κάποιος…..
topscorer
Ανώτερος
- Εγγρ.
- 9 Νοε 2014
- Μηνύματα
- 1.733
- Κριτικές
- 30
- Like
- 5.051
- Πόντοι
- 5.646
Σε θέλω τολμηρό!Η Ingrid θέλει πουτσα!Μην κοτισεις!
Καθαρός μπουρδελιάρης! Έγραψες RespectΠαιζει να εχεις τηλεφωνακι για τη Μυριαμ;;
OP
OP
podhlaths
Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 207
- Like
- 240
- Πόντοι
- 21
οχι ρε!!! ουτε καν!!! σε λιγο ανεβαινει
