Φυλετικός Σοσιαλισμός: από την θεωρία στην πράξη (μέρος β΄)
του Σπάρτακου.
Τραπεζικό σύστημα - Πίστωση
Καταρχήν θα επιστρέψουμε στο εθνικό μας νόμισμα, ανεξαρτήτως της «κρίσης» για όσους την θεωρούν κρίση κι όχι νέα καπιταλιστική πολιτική, καθώς το εθνικό νόμισμα είναι το βασικό χρηματοοικονομικό εργαλείο για την άσκηση οικονομικής πολιτικής.
Επίσης θα επαναφέρουμε το εκδοτικό δικαίωμα (το δικαίωμα να τυπώνει κάποιος χρήμα) στην πολιτεία καθώς μόνο αυτή έχει τη λαϊκή νομιμοποίηση να κάνει κάτι τέτοιο. Αυτό θα γίνει με την πλήρη εθνικοποίηση της τράπεζας της Ελλάδος η οποία για όσους δε το γνωρίζουν είναι πολυμετοχικό σχήμα ιδιωτικού δικαίου όπως κάθε άλλη ιδιωτική τράπεζα με τη διαφορά οτι το υπουργείο οικονομικών ορίζει τον διευθυντή της.
Δεν θα υπάρχει καμία αντιστοιχία μεταξύ δραχμής και χρυσού ή οποιουδήποτε άλλου αγαθού όπως δεν υπάρχει και σήμερα στο ευρώ και στο δολάριο και τυπώνονται κατά τη κρίση των καπιταλιστών ώστε να κατευθύνουν την οικονομία στα συμφέροντα τους.
Η πολιτεία θα τυπώνει το απαραίτητο χρήμα για να ασκεί εθνική σοσιαλιστική πολιτική και θα κατευθύνει τις χρηματοροές κατά τη θέληση της όπως κάνουν στο καπιταλισμό οι τραπεζίτες.
Είναι τόσο σημαντική η δυνατότητα της πολιτείας να τυπώνει χρήμα που ο Ροτσιλντ (εβραίος μεγαλοτραπεζίτης ίσως και ο μεγαλύτερος) έλεγε :
δώστε μου τη δυνατότητα να τυπώσω χρήμα και κάντε όσους νόμους θέλετε !
Το χρήμα λοιπόν θα τυπώνεται από κεντρική τράπεζα και θα διατίθεται στην αγορά μέσω 2 - 3 τραπεζών οι οποίες θα ελέγχονται (γιατί όχι και με ιδιώτες μετόχους) καθώς και μέσω ιδιωτικών τραπεζών οι οποίες θα τηρούν αυστηρά τους κανόνες ανταγωνισμού που θέτει η πολιτεία.
Το χρηματιστήριο θα πάψει να υφίσταται στη σημερινή κερδοσκοπική του μορφή και θα αντικατασταθεί με ένα χώρο αγοραπωλησίας και ανταλλαγής μετοχών μόνο με αναπτυξιακό στόχο όπου οι συναλλαγές θα πραγματοποιούνται μεταξύ θεσμικών επενδυτών δηλαδή μεγάλων εταιρειών. Οι όροι και οι προυποθέσεις πίστωσης θα καθορίζονται με βάση τον γενικό οικονομικό σχεδιασμό που θα γίνεται προς όφελος του λαού και της διασφάλισης των μελλοντικών γενεών.
Βιομηχανία - Επιχειρήσεις - Κατασκευές - Εργασιακές σχέσεις.
Είναι αυτονόητο οτι στη βιομηχανία και στις επιχειρήσεις γενικά δεν γίνεται να εφαρμόσουμε τη μικρή ιδιοκτησία σε καθολική έκταση. Αναγκαστικά θα πρέπει να υπάρχουν μεγάλα βιομηχανικά συγκροτήματα με εγκαταστάσεις αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ τα οποία θα έχουν κεντρική διεύθυνση που να ασκεί την εταιρική πολιτική.
Όπως προανέφερα θα γινει μερική ή ολική εθνικοποίηση της μεγάλης βιομηχανίας κατά περίπτωση. Σε όσες εταιρείες μείνουν αμιγώς ιδιωτικές οι μεγαλομέτοχοι θα πρέπει να επανεπενδύουν υποχρεωτικά το ποσό που υπερβαίνει το άθροισμα των ανώτατων ποσών κατοχής κεφαλαίου ή να το τοποθετήσουν ως αποθεματικό σε πιστωτικό ίδρυμα το οποίο θα αντλεί από εκεί κεφάλαια για την ενίσχυση της ρευστότητας της αγοράς. (απαλλοτρίωση υπέρ της ανάπτυξης).
Για παράδειγμα μπορούν από εκεί να χρηματοδοτηθούν μεγάλα κατασκευαστικά έργα που απαιτούν συσσώρευση κεφαλαίων. Τα αντίστοιχα θα ισχύσουν και για παντώς είδους εταιρείες κατασκευαστικές, πληροφορικής, φαρμακευτικές κλπ σεβόμενοι πάντα τις ιδιαιτερότητες του κάθε κλάδου.
Δεν θέλουμε να πνίξουμε τις εταιρείες αλλά να τις θέσουμε στην υπηρεσία του λαού.
Το καθεστώς εργασίας είναι για εμάς η πρώτη μας μέριμνα. Κανείς δεν θα εργάζεται εκτός συλλογικών συμβάσεων εργασίας οι οποίες θα υπογράφονται μόνο εφόσον αυτά που συμφωνούνται μεταξύ εργοδότη και εργαζομένων έχουν τη σύμφωνη γνώμη της πολιτείας το οποίο πρέπει να λαμβάνει υπόψη του όλο τον οικονομικό σχεδιασμό και να κρίνει αναλόγως.
Προστασία των εργαζομένων από την απόλυση και κάθε είδους εργοδοτική αυθαιρεσία στον ιδιωτικό τομέα και γενικά όπου η πολιτεία δεν εμπλέκεται στην εργοδοσία. Η μονιμότητα στον στενό δημόσιο τομέα είναι απαραίτητη εφόσον οι προσλήψεις γίνονται μετά από επιμελή αξιολόγηση και συνεχίζεται η αξιολόγηση των υπαλλήλων με αντικειμενικά κριτήρια.
Στις επιχειρήσεις της πολιτείας θα υπάρξει μια υβριδική κατάσταση εργασίας αφού και αυτές είναι υβρίδια μεταξύ επιχείρησης και πολιτείας. Οι μισθοί πρέπει να καθορίζονται ώστε συνεκτιμούμενοι με τις συνολικές παροχές της πολιτείας να προσφέρουν εργασιακή ανταπόδωση, ευημερία και αξιοπρέπεια. (σε σημερινά δεδομένα 1200 ευρώ ο κατώτατος μισθός παντού για να δώσω μια τάξη μεγέθους με τις σημερινές τιμές αγαθών).
Η εφαρμογή του εξάωρου αντί για το εφτάωρο πρέπει να αποτελέσει στόχο καθώς ο εργαζόμενος πρέπει να έχει ελευθερο χρόνο για αυτομόρφωση, σωματική ασκηση, ψυχαγωγία και οικογενειακές στιγμές καθώς για μας η οικογένεια είναι ο θεμέλιος λίθος του έθνους.
Για μας οι αποδοχές δε πρέπει να συνδέονται απαραίτητα με τις σπουδές αφού οι χειρώνακτες κάνουν μια πιο βαρειά δουλειά ενώ όσοι σπουδάζουν ανταμοίβονται με μια λιγότερο κοπιαστική εργασία. Είμαστε όλοι εργάτες του σώματος και του πνεύματος. Οι ώρες εργασίας και οι συνθήκες εργασίας πρέπει να καθορίζουν την αμοιβή. Η διάκριση στην εργασία θα πρέπει να προσφέρει πρώτιστα ηθική αμοιβή και μετά υλική.
Οι θέσεις ευθύνης πρέπει να αμοίβονται κάπως παραπάνω ώστε να υπάρχει κίνητρο για ανέλιξη, αλλά όχι πολύ παραπάνω γιατί μετά γεννούν τη διαφθορά !
Θα υπάρξει προστασία της μητρότητος εξίσου σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα απαγορεύοντας οχι μόνο την απόλυση αλλά και την υπερκόπωση της μητέρας. Στον ιδιωτικό τομέα αν πρόκειται για μικρές επιχειρήσεις το κράτος μπορεί να αναλάβει το κόστος στις μεγάλες υπάρχει για όλα το αποθεματικό που έχουμε προαναφέρει με το οποίο θα υποχρεωθούν οι εταιρείες να καλύψουν οποιεσδήποτε ανάγκες των εργαζομένων προκύψουν αν χρειαστεί.
Γενικά οι πιο αδύναμες επιχειρήσεις θα έχουν μια πολιτειακή στήριξη αφού είναι εκτεθειμένες πολύ περισσότερο στον ανταγωνισμό σε σχέση με τις μεγάλες (π.χ. χάλυβας, τσιμέντα, διυλιστήρια) οι οποίες αναγκαστικά λόγω της δομής οποιουδήποτε οικονομικού συστήματος σχηματίζουν ολιγοπώλεια αρα έχουν τη δυνατότητα σε υψηλά κέρδη.
Εμπορικό Ισοζύγιο - Τιμές αγοράς
Να αναφέρουμε οτι οι εισαγωγές θα καθορίζονται από την πολιτεία ως προς το είδος και τις ποσότητες. Αφου γίνει σχεδιασμός και αρχική εκτίμηση για τα παραπάνω οι εισαγωγικές εταιρείες θα μπορούν να εισάγουν τα προβλεπόμενα και να τα διαθέσουν στην εσωτερική αγορά.
Όμοια και με τις εξαγωγές θα εκτιμάται τι θα εξαχθεί από τα παραγόμενα προϊόντα και τι θα διατεθεί στην εσωτερική αγορά κατά προσέγγιση. Με αυτό το τρόπο ενισχύεται η αυτάρκεια και οι θέσεις εργασίας ενώ αποφεύγονται οι μεγάλες διακυμάνσεις στις τιμές καθως και τα υπερκέρδη των μεσαζόντων (εισαγωγή ενός προϊόντος του οποίου το κόστος π.χ. στη Βουλγαρία ήταν 5 - 8 φορές πιο χαμηλό να πωλείται στη χώρα μας μόνο 30% πιο φθηνά και να σαρώνει την αγορά).
Βέβαια ο περιορισμός στο ελεύθερο εμπόριο προς όφελος της εθνικής οικονομίας θα επιτευχθεί και με δασμούς εισαγωγής όχι μόνο με τη μη εισαγωγή προϊόντων όμως το μίγμα πολιτικής δε μας αφορά αυτή τη στιγμή.
Αξίζει να αναφέρουμε οτι ακόμα και ο γνωστός βιομήχανος ιδιοκτήτης της χαρτοβιομηχανίας Θράκης παραδέχθηκε οτι η κατάργηση των δασμών κατέστρεψε την εθνική οικονομία !
Με αυτό το τρόπο θα ελέγξουμε κατά το δυνατόν το εμπορικό μας ισοζύγιο το οποίο είναι μάστιγα για την Ελληνική οικονομία.
Οι τιμές αγοράς σε μεγάλο πλήθος βασικών προϊόντων θα μπούν στη διατίμηση. Θέλουμε οι Έλληνες να τρέφονται όλοι σωστά με γεύματα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά και αυτό θα το εξασφαλίσουμε με τη δια ροπάλου συγκράτηση των τιμών σε μεγάλη ποικιλία ειδών διατροφής δίνοντας χαμηλές τιμές πρώτα πρώτα στα εγχώρια προϊόντα. Επίσης θα σπάσουμε κάθε μονοπωλιακή πολιτική των σούπερ μάρκετ και θα ενισχύσουμε τα μικρά ποιοτικά μαγαζιά μη επιτρέποντας στα σούπερ μάρκετ να πουλάνε αρχικά εξευτελιστικά τα προϊόντα και μετά να δημιουργούν τραστ.
Βέβαια θέλουμε και τα μικρά μαγαζιά να σέβονται τον Έλληνα και αυτό θα το πετύχουμε με ένα σύστημα ποιοτικής αξιολόγησης από υπηρεσίες και φορείς της πολιτείας όπου υψηλή αξιολόγηση θα σημαίνει και ευνοϊκή μεταχείριση σε διαφόρους τομείς π.χ. δάνεια από τράπεζες κ.λ.π. και βέβαια ο πολίτης θα κάνει και αυτός την αξιολόγησή του πριν αγοράσει.
Επίλογος
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες αυτές είναι κάποιες βασικές μου σκέψεις πάνω σε ένα οικονομικό πρόγραμμα βασισμένο στην εθνικοκοινωνική σκέψη με σύγχρονους οικονομικούς όρους.
Υπάρχουν και άλλοι τομείς όπως το περιβάλλον, ο τουρισμός, η κοινωνική ασφάλιση που άπτονται της οικονομίας αλλά αυτούς ίσως τους αναπτύξουμε κάποια άλλη στιγμή αφού θέσουμε τις αδρές γραμμές σε αυτή τη προσπάθεια.
Εννοείται ότι η παρούσα εργασία έχει και λάθη και παραλείψεις αλλά το θεωρώ μια πολύ καλή πρώτη προσέγγιση ένα «σκαρίφημα» θα έλεγα για να είμαι ακριβής σε ένα θέμα που σπανίως απασχολεί συντρόφους αφού δεν υπάρχει προοπτική για καθορισμό της πορείας της χώρας μας άμεσα τουλάχιστον.
Όμως εγώ πιστεύω ότι πρέπει να προβάλλουμε μια πρόταση στη κοινωνία όταν συνδιαλεγόμαστε στους χώρους εργασίας, στα σωματεία ή ακόμα και στο διαδίκτυο, ενάντια στην σύγχρονη εξουσία που καταστέλλει κάθε μη καπιταλιστική σκέψη με την κατασυκοφάντηση του ανέφικτου.
Ελπίζω οτι άνοιξα ένα δρόμο που θα τον βελτιώσουν και θα τον επανασχεδιάσουν και άλλοι συναγωνιστές και φίλοι.
