Ετσι απλα ξυπνησε ενα πρωι η αλλη και του πεταει ενα "δε μου αρεσεις πια, θελω διαζυγιο" και του γαμαει τη ζωη απο τη μια στιγμη στην αλλη. Ακομα και αν ητανε ο καλυτερος πατερας του κοσμου για τα παιδια του. Ο 100/100 ή 10.000/10.000 πατερας.
Πλεον επειδη εκεινη ετσι απλα γουσταρει, θα βλεπει τα παιδια του 1-2 φορες τη βδομαδα. Και αυτο γινεται καθημερινα απ ακρη σε ακρη στις δυτικες τουλαχιστον χωρες, σε βαθμο μαστιγας.
Και ο αλλος τωρα κλειστηκε στο δωματιο φιλοξενουμενων και κλαιει ολη μερα, και η αλλη τριγυρναει στο σπιτι χαρωπη και τραγουδωντας και του εστειλε μηνυμα να φυγει απο το σπιτι γιατι με την κλαψα του προκαλει εξτρα στρες στο σπιτι...Σουρεαλ...Θριλερ....Παρανοια...Δραμα...Τραγωδια...
Βαζω και τη μεταφραση στα ελληνικα:
Γιατί είναι τόσο άκαρδη
Vent/Rant/FML
Πριν από 2 εβδομάδες η 10χρονη γυναίκα μου είπε ότι δεν με αγαπάει, έχουμε 2 παιδιά και ένα σπίτι.
Ήταν η αληθινή μου αγάπη, και είμαι ραγισμένη, είπε ότι δεν την εκτίμησα αρκετά, δεν έδειξα αρκετά αγάπη και ένιωσε ότι δεν την αγαπούσαν και "έκλεισε" την καρδιά της και σταδιακά ξέφυγε από την αγάπη για 12 μήνες. Ομολογώ, μπήκα στον αυτόματο πιλότο και δεν έδειξα αγάπη όπως πριν, γύρισα σπίτι γκρινιάρης από τη δουλειά κ.λπ., αλλά ήμουν καλός σύζυγος, αφιέρωσα τη ζωή μου σε αυτήν και δεν είχα φίλους να βγω για να βοηθήσω παιδιά στο σπίτι, είμαι τόσο θυμωμένος μαζί της που δεν με κάθισε και δεν μου είπε τα συναισθήματά της πριν φτάσει τόσο μακριά, αλλά μου λείπει τόσο πολύ. Ξέρω ότι έκανα λάθος και της υποσχέθηκα ότι θα προσκυνούσα το έδαφος στο οποίο περπάτησε αν προσπαθήσουμε ξανά, αλλά λέει επανειλημμένα ότι δεν με αγαπάει, δεν έχει συναισθήματα, σε σημείο που περπατάει στο σπίτι τραγουδώντας και χαρούμενη , όσο είμαι στην κρεβατοκάμαρα, (μετακόμισα στο δωμάτιο των επισκεπτών) κοιτάζοντας παλιές φωτογραφίες της και εγώ, γνωρίζοντας ότι τα παιδιά και το μέλλον μου θα είναι χάος. Γιατί έφυγε τόσο άκαρδη; Το άλλο βράδυ έκλαιγα και μου στέλνει μήνυμα ότι πρέπει να φύγω καθώς της προκαλώ επιπλέον άγχος ότι σκουπίζω και κλαίω στο σπίτι, νιώθει απαίσια που μου ράγισε την καρδιά, πάντως της είπα ότι είμαι δεν πρόκειται να φύγω από τα παιδιά και τη ζωή μου.
Αυτή τη στιγμή μένω στο ξενώνα, και είμαι ερειπωμένο, κλαίω όλη μέρα, την ονειρεύομαι τη νύχτα, τα πρωινά είναι τα χειρότερα, προσπαθώ να της στείλω μήνυμα, αλλά επαναλαμβάνει ότι δεν έχει συναισθήματα και πρέπει να σταματήσω και να κινηθώ. επί. Είμαι σίγουρη ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος, λέει ότι πρέπει να τακτοποιήσει τον εαυτό της και να κάνει το κεφάλι της σωστά και να γίνει πιο ευτυχισμένη, ώστε να γίνει καλύτερη μητέρα. Είναι σύνηθες για κάποιον να χάνει τα συναισθήματα τόσο πολύ που ουσιαστικά έχει φτάσει στο σημείο της άκαρδος;;;
Δεν ξέρω πώς να ενεργήσω, να είμαι χαρούμενος για να ξέρει ότι δεν πονάω;;