Ο λυκος κι αν εγερασε κι ασπρισε το μαλλι του, μητε τυην γνωμη αλλαξε, μητε τυην κεφαλη του!
Δεν εχει σημασια, ομως. Στο προκειμενο. Δεν θυμαμαι τον εαυτο μου, χωρις καποια σχεση και μεχρι να ψοφισω, δεν σκοπευω. Ακομα κι αν δεν μπορω να πηδιξω, θα γλυφω! (ειναι νοστιμο τ'ατιμο). Με την εν λογω κυρια, σχεση καμια 25αρια χρονια. Εχω κανει μερικες αρπαχτες, μπορει κι εκεινη, δεν αποκλειεται, ουτε και με απασχολει. Της φερομαι οσο μπορω καλυτερα, το ανταποδιδει, μηλαμε σαν καλα φιλαρακια, χωρισμενη με 2 παιδια μεγαλα, οπως εγω, ιδιαιτερες απαιτησεις ο ενας απο τον αλλο δεν εχουμε, γαμο δεν θελουμε, γιατι αλλωστε? Ο γαμος σκοτωνει τον ερωτα κι εμεις θελουμε να τον κρατησουμε ζωντανο. Περναω καλα και θελω να πιστευω κι εκεινη.
Το να μεινω μονος, οχι δεν θα μου κακοφανει. Δεν χρειαζομαι καποια να με φροντιζει να μου μαγειρευει και να με γεροκομισει. Δεν γουσταρω να γινομαι βαρος σε καποιον, αλλα ουτε να σηκωνω τα βαρη αλλου.
Αν φτασω σε σημειο που να μην μπορω να ξεσκατιζομαι μονος η να κρατιεμαι στη ζωη με σωληνακια (μια ζωη που δεν θαχω επιλλεξει), ενα χαπακι ειναι και απλλασω (μετα χαρας μου) τον κοσμο τουτο απο την απρουσια μου