Βασικά σκεφτόμουν πως ο γάμος ίσως προσφέρει την ψευαίσθηση ότι 'θα αράξουμε' και θα 'χαλαρώσουμε' με μια γυναίκα που 'μας αρέσει και εγκρίνουμε', μάλλον. Σενάριο που φαντάζει ουτοπικό.
Για να μην χάνουμε την μπάλα όμως, είναι πολλοί κι αυτοί που δεν έχουν ούτε το κέφι/όρεξη ούτε και τη δυνατότητα να παίζουν μπάλα με γκόμενες συνεχώς.
Όσο παίκτουρας κι αν είσαι, λογικό κάπου μέσα σου να κουραστείς στην πορεία, όσο κι αν καλοπερνάς. Είσαι σε επαγρύπνηση μονίμως να εντοπίζεις την επόμενη, έχεις να ανακαλύπτεις τι κουμάσι είναι η κάθε βλαμμένη, πρέπει να είσαι πάντα σε ετοιμότητα για τα πάντα!
Αυτά όμως είναι μέσα στο παιχνίδι της ζωής, το θέμα είναι να απολαμβάνεις το παιχνίδι καθαυτό, κι όχι να το βλέπεις ως τζόγο ώσπου να βρεις την 'κατάλληλη'.
Γιατί, μάγκες μου, αν βρεθείς κουρασμένος και πεσμένος, ΟΛΕΣ 'κατάλληλες' θα σου φανούν, κι εκεί θα κάνεις τη χειρότερη επιλογή. Κι έτσι συμβαίνει συχνά!
Λέμε συνεχώς πως οι 35άρες δεν παλεύονται, και είναι γεγονός-προκειται για ληγμένο προιόν στην ουσία, γάλα που ξίνισε είναι.
Αλλά κι εμείς εδώ που τα λέμε, δεν παλευόμαστε και πολύ από ένα σημείο και μετά. Απλά πλέον οι συνθήκες είναι τέτοιες που διευκολύνουν πολύ τη γυναίκα να φύγει από έναν γάμο με το 'καλημέρα'. lose-lose όπως προείπε ο φίλος παραπανω.
Όσο αντέχεις και μπορείς να φροντίζεις τον εαυτό σου και να καλοπερνάς, θα περνάει μια χαρά και η μπογιά σου όσο μεγαλώνεις (όπως και να το κάνουμε, ένας υγιής 45άρης μπορεί να έχει περισσότερες επιλογές απ όσες είχε στα 30 του), και θα λαμβάνεις εμπειρίες-δε θα βαριέσαι.
Όσο για τον φόβο της μοναξιάς, καλό είναι να καταλάβουμε επιτέλους πως χειρότερη μοναξία απο αυτή του εγκλωβισμού σε μια μίζερη κατάσταση, δεν υπάρχει!
Ας επενδύσουμε όσο μπορούμε στους εαυτόυς μας, (δουλειά, υγιεινή διατροφή, άσκηση, ταξίδια κλπ) με ό,τι έχουμε, και τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους, μάγκες!