1ον. Το ότι τα περισσότερα διαζύγια εκδόθηκαν συναινετικά, δεν σημαίνει ότι αποφάσισαν και οι δύο να διαλύσουν το γάμο τους. Και το δικό μου διαζύγιο εκδόθηκε συναινετικά, κι όχι κατ΄αντιδικία, αλλά η πρώην σύζυγος είχε καταθέσει Αίτηση Ασφαλιστικών Μέτρων εναντίον μου, ισχυριζόμενη ότι δεν της φέρομαι καλά, ότι φοβάται για την ασφάλειά της και με έδιωξε από το σπίτι που είχαμε αγοράσει και οι δύο..
2ον. Το έτος 2017 υπήρχαν 4,7 γάμοι και 1,8 διαζύγια ανά 1000 κατοίκους. Αυτό με μια απλή διαίρεση σημαίνει πως 1 στους 2,6 γάμους διαλύεται, σχεδόν 1 στους 3 δηλαδή αποτυχαίνει. Το σημαντικότερο όμως είναι πως το έτος 2017 οι εκδοθείσες αποφάσεις διαζυγίων ανέρχονται σε 19.190 έναντι 11.013 το 2016, αύξηση κατά 74,2% (Πίνακας 1). Στην ανάλυση των στοιχείων θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η αποχή των δικηγόρων κατά το Α’ εξάμηνο του 2016, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του αριθμού των αποφάσεων που εκδόθηκαν κατά το συγκεκριμένο έτος και την αύξηση του αντίστοιχου αριθμού κατά το 2017. Με λίγα λόγια, το ποσοστό των διαζυγίων αυξήθηκε κατακόρυφα, και το πιθανότερο είναι πως το ίδιο θα γίνεται και στο μέλλον, δεν είμαι μάντης βέβαια, αλλά αυτό φαίνεται και από τον πίνακα που έχει το Στατιστικογράφημα που παράθεσες. Το 2005 υπήρχαν 5,5 γάμοι και 1,2 διαζύγια ανά 1000 κατοίκους. Αυτό με μια απλή διαίρεση σημαίνει πως 1 στους 4,58 γάμους διαλύθηκαν, η αύξηση της αναλογίας είναι φανερή.
3ον. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΥΠΟΥΛΑ, δεν αναφέρει το ποσοστό της επιμέλειας των παιδιών, που έκριναν τα Δικαστήρια. ΓΙΑΤΙ; Μήπως επειδή θα φαινόταν πως η επιμέλεια δίνεται κατά 99% στις γυναίκες, με αποτέλεσμα να μπορούν να ξεζουμίζουν τον πάλαι ποτέ αγαπημένο τους Σύζυγο για δεκαετίες;
Τελικά, γράψε μας τι συμπεράσματα βγάζεις εσύ, από το έγγραφο που παράθεσες, για να δούμε που διαφωνούμε
