η κυρά μου λόγω του ότι εδώ και ένα χρόνο είναι συνταξιούχος μετά από 35 έτη εργασίας ... επειδή βαριέται να κάθεται σπίτι έχει βρεί διάφορα χόμπυ...
γυμναστήριο επί δίωρον καθημερινώς...
άλλες δύο ώρες περπάτημα με δύο φίλες...
και τρέις φορές την βδομάδα πάει σε ένα μικρο-ίδρυμα που έχει το φιλόπτωχο ταμείο του Αγίου Δημητρίου στην γειτονιά μου (στην εκκλησία δεν πάει) το οποίο φιλοξενεί 10 γριές πολυ χαμηλού εισοδήματος σε ένα παλιό σπίτι που κάποιος παραχώρησε την χρήση του για τον σκοπό αυτό, για να βοηθήσει μία φίλη μας η οποία εργάζεται εκεί ...
στην κουζίνα του ιδρύματος παρασκευάζεται και το φαγητό για το συσσίτιο της εκκλησίας (γύρω στις 80 μερίδες καθημερινά)... το οίκημα απέχει από την εκκλησία γύρω στα 800-1000 μέτρα..
μια φορά την βδομάδα που τυχάινει να βρίσκομαι στο σπίτι με αγγαρεύει να πάρω το αμάξι να πάω στο ίδρυμα να φορτώσω τις μερίδες και να τις πάω στην εκκλησία για να μοιραστούν στους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας...
δύο πράγματα που μου έκαναν εντύπωση...
Πρίν από δύο περίπου μήνες χρειαστηκε το αμάξι να το παρει η κόρη μου και δεν είχα αυτοκίνητο να πάω να μεταφέρω τα φαγητά... τελικά πήρα ένα ταξί πήγα τα φορτωσα και τα πήγα... ρωτάω τον παπά.. "Καλά ρε παπά, βλεπω αυτούς που έρχονται και μεταξύ τους είναι καμμιά εικοσιπενταριά νοματαίοι, κωλογόμαρα να πιάσουνε την πέτρα και να βγαλουνε λάδι. Γιατί δεν τους στέλνεις να πάνε με τα ποδαράκια, δεκα λεπτά δρόμος είναι, να κουβαλήσουνε τα φαγητα δώδεκα τσάντες είναι αντε να πάνε τρία ατομα".. και μου απαντάει ο παπάς... "Τι λες ρε παλληκάρι μου (τέλος πάντων τον δικαιολογώ δεν βλέπει και καλά) ... Εδώ δεν μαζεύουνε τα πλαστικά να τα πετάξουνε στα σκουπίδια και δεν βοηθάνε και στο μοίρασμα και θα τους στείλω να τα κουβαλήσουν.. Θα με φάνε... Την προηγούμενη βδομάδα που άργησες να έρθεις (καθυστέρησα να φτάσω κανένα μισάωρο γιατί είχα μπλεξει με κάτι δουλειές) κόντεψε να γίνει επανάσταση .. με βρίζανε ότι τους δουλεύω"...
Πρίν από δεκαπέντε περίπου μέρες πηγα τα φαγητά και επειδή βρήκα να παρκάρω κάθησα να βοηθήσω στην διανομή για να παώ μετά γι ακανε΄να τσιπουράκι στην πλατεία... Το επόμενο βράδυ πήρα την κυρά και πήγαμε για κανενα ποτάκι στο Σόχο της Πανόρμου.. καθήσαμε σε ένα από τα μπαράκια πήραμε τα ποτά μας .. σε κανενα εικοσάλεπτο βλέπω να σκάει μύτη ένας από τους "αναξιοπαθούντες" που παίρνουν φαγητό από το συσσίτιο... αράξει ο τύπος με έναν φίλο του σε ένα τραπέζι και παραγγέλνει Dimple... η κυρά μου με κράτησε με δυσκολία να μην τον πλακώσω στις φάπες...
Μετά από αυτό έκοψα να πηγαίνω για βοήθεια.. αν θέλουν να φάνε και έχουν ανάγκη πραγματικά θα πάνε να τα κουβαλήσουνε...
Και στην Αμερική υπάρχουν παρασιτικοί τύποι που ζουν απ την πρόνοια και στη Γαλλία. Και υπάρχουν αγγλίδες που γαμιούνται αβέρτα στα νησιά μας και στο τέλος καταγγέλουν και ένα βιασμό για να πάρουν και ένα επίδομα βιασθείσας στο Λονδίνο. Δε νομίζω όμως κανένας σοβαρός άνθρωπος να υποστηρίζει ξήλωμα του κοινωνικού κράτους για αυτό το λόγο.