Ότι να'ναι.
Άκου μάστορη πως έχουν τα πράγματα. Όταν μία κατάσταση δε μου αρέσει κατεβαίνω στο δρόμο. Τότε μόνο μπορώ να κρίνω τον άλλον που δεν κατεβαίνει. Από τον καναπέ μου δε μπορώ να κρίνω ΚΑΝΕΝΑΝ επειδή έκανε το ίδιο με μένα, είτε είναι άνεργος είτε όχι.
Και ναι, πάει κάποιος καιρός που έχω σταματήσει να κατεβαίνω για εντελώς διαφορετικούς λόγους από τους δικούς σου (άλλωστε κι όταν κατέβαινα,άνεργος ΔΕΝ ήμουν). Από τη στιγμή που σταμάτησε όμως έχασα και κάθε δικαίωμα κριτικής προς τους υπόλοιπους.
Εσύ πάλι που δεν έχεις κατέβει ποτέ γιατί είχες τις 2 δουλειές σου και θεώρησες πως δεν υπάρχει λόγος δεν είχες ΠΟΤΕ το δικαίωμα να κρίνεις τους άλλους.
Αυτά τα ολίγα και συνέχισε τώρα τις γραφικές προτροπές σου για λιντσαρίσματα, κλεισίματα βουλής και λοιπές πίπες κι ας μην έχεις μυρίσει ποτέ σου ανθρακόθειο..
παπαριές καμαρωτές
και στο Σύνταγμα κατέβηκα και τις συζητήσεις άκουσα.
και σε πορεία κατέβηκα (όχι σε όλες, άλλωστε είμαι ελάχιστα Ελλάδα)
Και στο χαμό είχα κατέβει και τα βιντεάκια τα έστειλα σε διάφορους ανθρώπους εκτός συνόρων.
ο καθένας κάνει αυτό που μπορεί και του υπαγορεύει η λογική του.
Προσωπικά δεν πρόκειται να κατέβω σε καμία κινητοποίηση συνδικαλιστική. Ακούω ΓΕΣΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και μου σηκώνεται η τρίχα.
Σε καμία κομματικά φίλα προσκείμενη συγκ΄λεντρωση. Θα κατέβω όταν θεωρώ πως είναι αμέτοχη κομματικά.
και έτσι έχω κάνει μέχρι στιγμής.
Από κει και πέρα, εξακολουθώ να λέω πως αυτοί που δεν έχουνε ΚΑΜΙΑ δικαιολογια να μην είναι ΚΑΘΕ μέρα στο δρόμο και να γαμάνε ασάλιωτα τον κάθε πολιτικό είναι αυτοί που είναι άνεργοι. Και δεν το λέω εδώ αυτό. Τους το λέω στα μούτρα τους. Σε όσους έχω στον περίγυρό μου. Σε αυτούς που όταν εγώ κατέβηκα στο Σύνταγμα ενώ ΔΕΝ ήμουνα άνεργος, ενώ έχω οικογένεια, ενώ ΔΕΝ έχω (ευτυχώς ακόμα) πρόβλημα σοβαρό βιοποριστικο, αυτοί μου λέγανε πως δεν κατεβαίνουνε γιατί θα γίνουνε επεισόδια.
Και όταν η δικιά μου μου έλεγε να μην πάω γιατί δεν έχω λόγο, εγώ της έλεγα πως πάω γιατί και να γίνει κάτι τα παιδιά μου θα είναι περήφανα που αγωνίστηκα για αυτά.
Αλλά θα με συγχωρέσεις που θα στο πω. Κάποια στιγμή σκέφτηκα πως όλα έχουνε ένα όριο. Κατέβηκα όταν θεωρούσα πως θα γινόταν κάτι. Όχι για να κρατήσω τα δίκια σε συμφέροντα όπως είναι ΟΛΕΣ οι τελευταίες κινητοποιήσεις.
Γιαυτό και είμαι σαφής. Μίλησα για ανέργους. Όχι για ομάδες συμφερόντων. Μίλησα για αυτούς που έχουνε υποτίθεται φτάσει στο αμήν. Το αμήν θέλω να δω.
Κι όσο δεν το βλέπω εγώ, άλλο τόσο δεν το βλέπουνε και οι πουστάρες της εκάστοτε κυβέρνησης. Και συνεχίζουνε ακάθεκτα.
κατά τα άλλα συνέχισε να λες. Δεν έχω πρόβλημα.
άλλωστε όπως είπα, είναι εύκολο να τη λες σε κάποιον που δεν ξέρεις και να είσαι διαρκώς στην επίθεση.