Ναι τώρα. Κοίτα να κρύψεις το κεφάλι στην άμμο δε γίνεται. Είτε τον Οκτώβριο, είτε το Δεκέμβριο ή το Μάιο ή τώρα ή το 2000 ή το 1992, η λύση ήταν πως έπρεπε να αλλάξει η ρότα. Όσο πιο νωρίς γινόταν, τόσο πιο ανώδυνο θα ήταν για την κοινωνία.
Περικοπές έπρεπε να γίνουν. Δημοσιονομική εξυγίανση. Ε τι να κάνουμε, οι μισθοί και οι συντάξεις, το μεγαλύτερο έξοδο δε γινόταν να μείνει άθικτο. Και σε άλλους τομείς δεν έγιναν περικοπές? Δημόσιες επενδύσεις δε μειώθηκαν? Εξοπλισμοί δε μειώθηκαν? Στις δαπάνες υγείας δεν έγινε συμμάζεμα? Παντού γίνεται. Τι άλλο να γίνει δηλαδή? Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν.
Σε λίγο πρέπει να φύγω αλλά ΟΚ.
Το γιατί κανω τη διάκριση είναι προφανές. Είμαι απόλυτα πεισμένος ότι δεν ήταν ανάγκη να πάμε στο ΔΝΤ, ΑΝ έπαιρναν κάποια μέτρα έγκαιρα.
Πάμε παρακάτω.
Το ξεχωριστό στη περίπτωση της Ελλάδας είναι ότι έχει το ευρώ. Αυτό παρόλα τα καλά που έχει, ταυτόχρονα μας απαγορεύει τη χρήση του κατεξοχήν εργαλείου σε παρόμοιες περιπτώσεις που είναι η υποτίμηση του νομίσματος.
Εφευραμε λοιπόν την "εσωτερική υποτίμηση". Και βαδίζουμε με αυτή τη συνταγή.
Και κάποια από τα μέτρα που αναφέρεις ΔΕΝ θα ήταν καθόλου "αναγκαία" αν δεν υπήρχε αυτή η συνταγή (της εσωτερικής υποτίμησης).
Η κατάληξη είναι προφανής επίσης. Με ΑΕΠ -20% μετά από 3 χρόνια δεν υπάρχει περίπτωση να εξυπηρετηθεί αυτό το χρέος. Τότε όμως η ΕΕ θα έχει δημιουργήσει το μηχανισμό για να γίνει το κουρεματάκι και η αναδιάρθρωση ;) Και θα "χρεωκοπήσουμε". Έστω ελεγχόμενα.
Και τώρα έρχεται το κρίσιμο ερώτημα:
- Αφού έτσι και αλλιώς θα χρεωκοπήσουμε, δν είναι προτιμότερο να το κάνουμε τώρα? Να δηλώσουμε αύριο στάση πληρωμών και να διαπραγματευθούμε εμείς το κούρεμα και την αναδιάρθρωση, ΤΩΡΑ που εξακολουθούν να είναι εκτεθειμένες οι εμπορικές τράπεζες?
Και να κάνουμε το ρησταρτ μας?
ΤΩΡΑ?
Αντί μετά από 3 χρόνια?