Στο λύκειο μια φορά με εχει πιάσει τρομερο χεσιμο την τελευταία ώρα και παλευω με νύχια και με δόντια να μην χεστω ή να μην με πάρουν χαμπάρι και γίνω ρεζίλι
Με είχε πιάσει κυριολεκτικά κρύος ιδρώτας, με θυμάμαι να κάθομαι πάνω στο χέρι μου για να κρατηθώ ( απελπιδα προσπάθεια)
Τελειώνει η ώρα και έχω ηρεμήσει λίγο, σκέφτομαι προλαβαίνω να πάω σπίτι. Στην πορτα του σχολείου με ξαναπιανει, δένω το φουτερ για πρωτη φορα στην ζωή μου στην μέση για να μην ξεφτιλιστω αν συμβεί το αναπόφευκτο και καλά γιατί ζεσταινομαι και τρώω τους άλλους να πάμε πιο γρήγορα επίσης για πρώτη φορά.
200 μέτρα από το σπίτι δεν αντέχω άλλο και κάθομαι σε ένα πεζουλι να ξεκούραστω και καλά από το άσθμα, και ψιλόχεστηκα λίγο. Ηρεμω λίγο, παίρνω κουράγιο και πάω σπίτι και κατευθειαν στο μπάνιο.
Η μάνα μου ακόμα μου λέει "θυμάσαι μια φορά που χεστηκες λίγο στο σχολείο" ευτυχώς όχι μπροστά σε άλλους