Αγαπητέ φίλε, όπως θα είδες, την λέξη "ελευθερία" την είχα βάλει εξαρχής σε εισαγωγικά. Και το έκανα, διότι δεν θεωρώ ότι η Ελλάδα, ελευθερώθηκε ποτέ ουσιαστικά, γι' αυτό και αναφέρω με κάποια δόση ειρωνείας, για την "ελευθερία" που μας χαρίστηκε μετά την Επανάσταση.
Επειδή όμως στην αποτίμηση ενός ιστορικού γεγονότος (ή μιας σύνθετης σειράς γεγονότων), νομίζω οτι δεν πρέπει να μπαίνουν συναισθηματισμοί, θεωρώ ότι πρέπει να κρίνουμε μόνο εκ του αποτελέσματος. Και θα συμφωνήσεις, φαντάζομαι, ότι συχνά π.χ. στο ποδόσφαιρο
δεν νικάει όποιος παίζει και καλύτερα. Στην περίπτωση της ελληνικής Επανάστασης του 1821, στα τελευταία λεπτά, η διαιτησία έπαιξε
εμφανώς υπέρ μας, καθαρίζοντας το παιχνίδι,
το οποίο αν κυλούσε κανονικά (με τη φόρα του Ιμπραήμ και τις υπονομεύσεις του Αγώνα από τους ίδιους τους Έλληνες πρωταγωνιστές και τα καπετανάτα τους, με σιγοντάρισμα των πολιτικών φατριών) δεν θα είχε καμμία τύχη (έστω και αν
οι Έλληνες παίκτες επέδειξαν ηρωισμό και αυταπάρνηση). Ασφαλώς και δεν ξεκίνησε η επανάσταση το 1827 και ασφαλώς δεν ξεκίνησε και το 1821.
Αν δείς την επαναστατική πορεία και τις προσπάθειες για απελευθέρωση, θα καταλάβεις ότι το 1821, ήταν ένα ακόμα κίνημα, με ευτυχή, όμως, κατάληξη, έπειτα από μια μακρά σειρά αποτυχημένων κινημάτων (ξεκινώντας ήδη από το 1463 με το πρώτο ένοπλο κίνημα στην Πελοπόννησο) και αν δεν έμπαιναν στο παιχνίδι οι τρείς μεγάλες δυνάμεις (για δικούς τους λόγους) ενδέχεται να είχε κι αυτό την μοίρα των υπολοίπων κινημάτων.
Διότι αγαπητέ φίλε, οι μεγάλες δυνάμεις, πάντα καθόριζαν και καθορίζουν τα πράγματα. Ανέφερες την Ιερά Συμμαχία, αλλά δεν πρόσεξες ότι
τσάκισε όσα καρμποναρικά και άλλα κινήματα στην Ιταλία, στην Ισπανία, στη Γαλλία κλπ. στόχευαν την δεδομένη Ευρωπαική Απολυταρχία (άρα το άμεσο συμφέρον). Η Ελληνική επανάσταση, όσο κι αν εμπνεύστηκε και υποστηρίχτηκε από πρωτεργάτες και παλαίμαχους των εν λόγω αποτυχημένων κινημάτων (βλ. π.χ. Σανταρόζα κλπ.) εντούτοις, είχε απέναντί της τον Σουλτάνο, όχι την Ευρωπαική Απολυταρχία. Υπάρχει σημαντική διαφορά νομίζω.