@Reznov έγινε το «καλό» απόψε. Χωρίς κλυσματα όμως. Και χωρίς καποτες.
Την αφήνω σπίτι της πριν μιάμιση ώρα. Πώς μου τα σκάει αφήνω το αμάξι και περπατάω. Προς Ινν μεριά. Παίρνω τσιγάρα από την χαρά μου (κύλησα). Πετυχαίνω μια τυπισα γύρω στα 45, μπαμ ότι είναι του χώρου, της λέω «από δουλειά;», πάει να το παίξει ιστορία ότι δεν είναι, και ξεκινάμε κουβέντα μέχρι το Λευκό, μου λέει συνέχεια δεν είναι της δουλειας κτλ. Φτάνουμε Λευκό μου λέει είσαι ωραίο παιδί κτλ της είπα τα δικά μου. Μου λέει έρχομαι εδώ να ξεσκάσω κτλ. Μου λέει παμε πίσω; Παμε λέω, έχω και το αμάξι μου εκεί. Και μου το σκάει: παμε σπίτι μου; Λέω αγάπη δεν έχω πάνω μου, δε πάω με βίζιτες (με το ζόρι κρατιόμουν να μη λυθώ). Μου λέει παμε σπίτι μάτια μου όμορφα, χωρίς.
Εκείνη την ώρα μαλακα μα το θεό ήθελα να έχω μπροστά τον Ληξίαρχο να τον κάνω καζούρα μέχρι το πρωί. Την έριξα ένα άκυρο και έφυγα.
Δηλαδή τόσο καιρό δε μπορούσε να γίνει, έπρεπε να γίνει τώρα. Νταξ μη φανταστείς Κλωντια Σιφερ, δώδεκα κλικ πιο κάτω αλλά καλό.
Στο Ινν νέκρα παρεπιπτόντως. Κάτι μπλιατ είχε στο Καπσις και κάτι μομολα παραδίπλα. Είδα και δυο τραβελια, έναν γίγαντα με μπλε φόρεμα και μια μαύρη μαλακα σα τον Ακπομ φτυστη ήταν.
Τα πάντα όλα μουνια, όχι πια μπα-κου-ρι. Θα γράψω και αύριο τα τελευταία.
Μ’ έστειλε ηχητικό για καληνύχτα... μάγκες μπήκαμε σε νέες περιπέτειες.