Αγνωστοι μεταξυ αγνωστων

[P_a_u_l_i_n_a{24}.gr]

Δε το περιμενα ποτε να γνωρισω έναν αγνωστο μεταξυ αγνωστων. Εκεινη την εποχη μολις ειχα τελειωσει μια σχεση τριων χρονων, ισως η δυνατοτερη συναισθηματικα μεχρι εκεινη τη στιγμη.  Το τελος ηταν οδυνηρο αλλα επρεπε να προχωρησω. Συναιθηματικα ημουν ρακος με καθημερινα κλαματα και αυτοκαταστροφικες τασεις.

Και καπου εκει επεσα πανω του. Ηταν ενας ανδρας απολυταρχικος μα συναμα τοσο δημοκρατικος. Αρχικα ο λογος του με απωθουσε, μεχρις οτου ελαβα το φως. Ηταν στο φως των θεοφανειων που μου φανερωθηκε. Τοτε, ηταν που μιλησαμε ουσιαστικα για πρωτη φορα. Τοτε ηταν που τον ενιωσα. Ενιωσα μια καρδια να παλλεται, ενιωσα έναν ανδρα που με αφηνει να χαιρετισω το μικρο παιδι που εχει μεσα του κι αυτό ηταν μαγικο, μαγικο και πρωτογνωρο. Περασαμε ολη τη μερα και τη νυχτα κουβεντιαζοντας, εκεινος θελησε να μου σταθει, να με συμβουλευσει και με το τροπο του να διωξει τη θλιψη απτα ματια μου. Αυτό εγινε και την επομενη μερα, και τη μεθεπομενη. Αυτή η απροσμενη συναντηση μετατραπηκε σε καθημερινοτητα. Μετατραπηκε σε κατι ομορφο. Δυο κοσμοι εκ διαμετρου αντιθετοι, ενωθηκαν και αυτό μονο κατι καλο θα μπορουσε να δημιουργησει. Με το καιρο αυτή η επαφη εγινε μια ομορφη συνηθεια και μια αναγκη που και οι δυο απολαμβαναμε. Τη μερα κρατουσαμε ο ενας στον άλλο συντροφια, και τα βραδια ακουγαμε μουσικη, γελουσαμε, βλεπαμε ταινιες και όταν πια η ωρα ειχε περασει του διαβαζα παραμυθια για να κοιμηθει. Αλλοτε παλι, καθομουν απλα και ακουγα την ανασα του, ακουγα το ροχαλητο του που μου προκαλουσε τοση ευδαιμονια. Ηξερα ότι ενιωθε ότι ειμαι κοντα του, και ηξερε ότι ενιωθα ότι αυτό με γεμιζει ομορφα συναισθηματα.  Τη σχεση αυτή κανεις δε μπορουσε να την οριοθετησει η να της δωσει ονομα. Δεν ειχε σημασια αλλωστε. Ηταν μια σχεση που ελαμψε όταν ο ενας χρειαζοταν τον αλλον. Κανεις δεν ηξερε την εκβαση της κι όμως δεν μας ενοιαζε.. σημασια ειχε αυτή η ανθρωπινη επαφη, αυτό το αγγιγμα ψυχης που ολοι μας αναζητουμε.

Μοναχα γιατι τα ματια σου με κοιταξαν..
με τη ψυχη στο βλεμμα..
περηφανα στολιστηκα το υπερτατο της υπαρξης μου στεμμα..
μονο γιατι τα ματια σου με κοιταξαν…

 

[enduro]

:S :S :S

 

[karablaxos]

Δηλαδή; Ερωτας κιετς;

 

[Νταης]

Δε το περιμενα ποτε να γνωρισω έναν αγνωστο μεταξυ αγνωστων. Εκεινη την εποχη μολις ειχα τελειωσει μια σχεση τριων χρονων, ισως η δυνατοτερη συναισθηματικα μεχρι εκεινη τη στιγμη.  Το τελος ηταν οδυνηρο αλλα επρεπε να προχωρησω. Συναιθηματικα ημουν ρακος με καθημερινα κλαματα και αυτοκαταστροφικες τασεις.

Και καπου εκει επεσα πανω του. Ηταν ενας ανδρας απολυταρχικος μα συναμα τοσο δημοκρατικος. Αρχικα ο λογος του με απωθουσε, μεχρις οτου ελαβα το φως. Ηταν στο φως των θεοφανειων που μου φανερωθηκε. Τοτε, ηταν που μιλησαμε ουσιαστικα για πρωτη φορα. Τοτε ηταν που τον ενιωσα. Ενιωσα μια καρδια να παλλεται, ενιωσα έναν ανδρα που με αφηνει να χαιρετισω το μικρο παιδι που εχει μεσα του κι αυτό ηταν μαγικο, μαγικο και πρωτογνωρο. Περασαμε ολη τη μερα και τη νυχτα κουβεντιαζοντας, εκεινος θελησε να μου σταθει, να με συμβουλευσει και με το τροπο του να διωξει τη θλιψη απτα ματια μου. Αυτό εγινε και την επομενη μερα, και τη μεθεπομενη. Αυτή η απροσμενη συναντηση μετατραπηκε σε καθημερινοτητα. Μετατραπηκε σε κατι ομορφο. Δυο κοσμοι εκ διαμετρου αντιθετοι, ενωθηκαν και αυτό μονο κατι καλο θα μπορουσε να δημιουργησει. Με το καιρο αυτή η επαφη εγινε μια ομορφη συνηθεια και μια αναγκη που και οι δυο απολαμβαναμε. Τη μερα κρατουσαμε ο ενας στον άλλο συντροφια, και τα βραδια ακουγαμε μουσικη, γελουσαμε, βλεπαμε ταινιες και όταν πια η ωρα ειχε περασει του διαβαζα παραμυθια για να κοιμηθει. Αλλοτε παλι, καθομουν απλα και ακουγα την ανασα του, ακουγα το ροχαλητο του που μου προκαλουσε τοση ευδαιμονια. Ηξερα ότι ενιωθε ότι ειμαι κοντα του, και ηξερε ότι ενιωθα ότι αυτό με γεμιζει ομορφα συναισθηματα.  Τη σχεση αυτή κανεις δε μπορουσε να την οριοθετησει η να της δωσει ονομα. Δεν ειχε σημασια αλλωστε. Ηταν μια σχεση που ελαμψε όταν ο ενας χρειαζοταν τον αλλον. Κανεις δεν ηξερε την εκβαση της κι όμως δεν μας ενοιαζε.. σημασια ειχε αυτή η ανθρωπινη επαφη, αυτό το αγγιγμα ψυχης που ολοι μας αναζητουμε.

Μοναχα γιατι τα ματια σου με κοιταξαν..
με τη ψυχη στο βλεμμα..
περηφανα στολιστηκα το υπερτατο της υπαρξης μου στεμμα..
μονο γιατι τα ματια σου με κοιταξαν…

Εκ διαμετρου αντιθετοι.. Απολυταρχικος... Συμβουλευει... Αν το συνδυασω και με την πολυημερη αποχη του απο το φορουμ... Μηπως το ονομα του αρχιζει απο Christos και τελειωνει  σε Savvidis ; 

 

[Cypriot]

Εκ διαμετρου αντιθετοι.. Απολυταρχικος... Συμβουλευει... Αν το συνδυασω και με την πολυημερη αποχη του απο το φορουμ... Μηπως το ονομα του αρχιζει απο Christos και τελειωνει  σε Savvidis ;  

αν και νεος στο φορουμ και με τα λιγα που εχω διαβασει.. μου χαρισες μοναδικες στιγμες γελιου.. να σε καλα! 

 

[Cypriot]

Δε το περιμενα ποτε να γνωρισω έναν αγνωστο μεταξυ αγνωστων. Εκεινη την εποχη μολις ειχα τελειωσει μια σχεση τριων χρονων, ισως η δυνατοτερη συναισθηματικα μεχρι εκεινη τη στιγμη.  Το τελος ηταν οδυνηρο αλλα επρεπε να προχωρησω. Συναιθηματικα ημουν ρακος με καθημερινα κλαματα και αυτοκαταστροφικες τασεις.

Και καπου εκει επεσα πανω του. Ηταν ενας ανδρας απολυταρχικος μα συναμα τοσο δημοκρατικος. Αρχικα ο λογος του με απωθουσε, μεχρις οτου ελαβα το φως. Ηταν στο φως των θεοφανειων που μου φανερωθηκε. Τοτε, ηταν που μιλησαμε ουσιαστικα για πρωτη φορα. Τοτε ηταν που τον ενιωσα. Ενιωσα μια καρδια να παλλεται, ενιωσα έναν ανδρα που με αφηνει να χαιρετισω το μικρο παιδι που εχει μεσα του κι αυτό ηταν μαγικο, μαγικο και πρωτογνωρο. Περασαμε ολη τη μερα και τη νυχτα κουβεντιαζοντας, εκεινος θελησε να μου σταθει, να με συμβουλευσει και με το τροπο του να διωξει τη θλιψη απτα ματια μου. Αυτό εγινε και την επομενη μερα, και τη μεθεπομενη. Αυτή η απροσμενη συναντηση μετατραπηκε σε καθημερινοτητα. Μετατραπηκε σε κατι ομορφο. Δυο κοσμοι εκ διαμετρου αντιθετοι, ενωθηκαν και αυτό μονο κατι καλο θα μπορουσε να δημιουργησει. Με το καιρο αυτή η επαφη εγινε μια ομορφη συνηθεια και μια αναγκη που και οι δυο απολαμβαναμε. Τη μερα κρατουσαμε ο ενας στον άλλο συντροφια, και τα βραδια ακουγαμε μουσικη, γελουσαμε, βλεπαμε ταινιες και όταν πια η ωρα ειχε περασει του διαβαζα παραμυθια για να κοιμηθει. Αλλοτε παλι, καθομουν απλα και ακουγα την ανασα του, ακουγα το ροχαλητο του που μου προκαλουσε τοση ευδαιμονια. Ηξερα ότι ενιωθε ότι ειμαι κοντα του, και ηξερε ότι ενιωθα ότι αυτό με γεμιζει ομορφα συναισθηματα.  Τη σχεση αυτή κανεις δε μπορουσε να την οριοθετησει η να της δωσει ονομα. Δεν ειχε σημασια αλλωστε. Ηταν μια σχεση που ελαμψε όταν ο ενας χρειαζοταν τον αλλον. Κανεις δεν ηξερε την εκβαση της κι όμως δεν μας ενοιαζε.. σημασια ειχε αυτή η ανθρωπινη επαφη, αυτό το αγγιγμα ψυχης που ολοι μας αναζητουμε.

Μοναχα γιατι τα ματια σου με κοιταξαν..
με τη ψυχη στο βλεμμα..
περηφανα στολιστηκα το υπερτατο της υπαρξης μου στεμμα..
μονο γιατι τα ματια σου με κοιταξαν…

απο ποιο βιβλιο το πηρες ?

 

[Νταης]

αν και νεος στο φορουμ και με τα λιγα που εχω διαβασει.. μου χαρισες μοναδικες στιγμες γελιου.. να σε καλα! 

 

[blizardeye]

Δε το περιμενα ποτε να γνωρισω έναν αγνωστο μεταξυ αγνωστων. Εκεινη την εποχη μολις ειχα τελειωσει μια σχεση τριων χρονων, ισως η δυνατοτερη συναισθηματικα μεχρι εκεινη τη στιγμη.  Το τελος ηταν οδυνηρο αλλα επρεπε να προχωρησω. Συναιθηματικα ημουν ρακος με καθημερινα κλαματα και αυτοκαταστροφικες τασεις.

Μοναχα γιατι τα ματια σου με κοιταξαν..
με τη ψυχη στο βλεμμα..
περηφανα στολιστηκα το υπερτατο της υπαρξης μου στεμμα..
μονο γιατι τα ματια σου με κοιταξαν…

 

[Διαγραμμένο μέλος 129170]

απο ποιο βιβλιο το πηρες ?

Μανίνα τύπε...

 

[kostis76]

Μανίνα τύπε...

Συλλεκτικό τεύχος;

 

[jhonny64]

και τα βραδια ακουγαμε μουσικη, γελουσαμε, βλεπαμε ταινιες και όταν πια η ωρα ειχε περασει του διαβαζα παραμυθια για να κοιμηθει. Αλλοτε παλι, καθομουν απλα και ακουγα την ανασα του, ακουγα το ροχαλητο του που μου προκαλουσε τοση ευδαιμονια.

Μονο;;

Απο φικι-φικι τιποτα;;

 

[maximilian]

ακουγα το ροχαλητο του που μου προκαλουσε τοση ευδαιμονια

Πραγματικά αυτό είναι πολύ ποιητικό και δείχνει την πραγματική αξία μιας παρεξηγημένης στο έπακρο κατάστασης.

 

[loutsos21]

Από την συγκίνηση έχασα 10 δευτερόλεπτα από τον ύπνο μου

 

[pezoporos]

Μονο;;

Απο φικι-φικι τιποτα;;

θα είναι άσπρος μάλλον

 

[P_a_u_l_i_n_a{24}.gr]

Εκ διαμετρου αντιθετοι.. Απολυταρχικος... Συμβουλευει... Αν το συνδυασω και με την πολυημερη αποχη του απο το φορουμ... Μηπως το ονομα του αρχιζει απο Christos και τελειωνει  σε Savvidis ;   

Θα στο χαλασω, γτ η ιστορια ειναι παλια, προ Μπου!
Για να βρω ενα τετοιο ανδρα εδω μεσα θα πρεπει να εχω κανει ταμα πρωτα! 

 

[P_a_u_l_i_n_a{24}.gr]

Μανίνα τύπε...

Δε τα προλαβα αυτα τυπε..
Εγω Σουπερ Κατερινα διαβαζα! λολλ

 

[P_a_u_l_i_n_a{24}.gr]

απο ποιο βιβλιο το πηρες ?

Απο του Αθλους του Ηρακλη 

 

[fylobios30]

Ρε εσύ ... πολλές σάλτσες και για το γαργαλιάτσο του τίποτε !
Πάλι κανέναν ποντικομικρούλη περιγράφεις ;;;



Κάνένας των 4.5cm είναι ;;;

το 4,5 εκατοστών πουλάκι μου.

 

[P_a_u_l_i_n_a{24}.gr]

Ρε εσύ ... πολλές σάλτσες και για το γαργαλιάτσο του τίποτε !
Πάλι κανέναν ποντικομικρούλη περιγράφεις ;;;



Κάνένας των 4.5cm είναι ;;;

Η τροφη του νου ειναι μεγαλυτερη απο της σαρκαςςς

 

[Διαγραμμένο μέλος 186072]

Πραγματικά αυτό είναι πολύ ποιητικό και δείχνει την πραγματική αξία μιας παρεξηγημένης στο έπακρο κατάστασης.

To χω παθει με ενα call girl τυπε. Ειχαμε τελειωσει και ειχα ακομα ωρα, οπότε την ειχα παρει αγκαλιτσα και τη χαϊδευα μεχρι να τελειωσει η ωρα. Σε καποια φαση ακουω ενα μικρο χρρρρ που μετα εγινε ΚΡΡΡΡΡΡ... ειχε αρχισει το ροχαλητο... αλλα παραδοξως μου αρεσε, το θεωρησα πολυ γλυκο την ολη φαση... την αφησα να κοιμαται στην αγκαλια μου μεχρι που εφθανε η ωρα για το τελος της ωρας... τη φιλησα στο κεφαλι και ξυπνησε...

Αντιδραση κολλητου οταν του περιεγραψα το σκηνικο: "Μαλακα, τωρα τις πληρωνεις και για να κοιμουνται?"