Α, παραλιγο να το ξεχασω... Εαν οντως ειναι τα ψυχιατρεια γεματα απο ερωτοχτυπημενους, τοτε σιγουρα αυτο δεν το προκαλεσε μια πουτανα σε ολους. Οποτε, οποιαδηποτε γυναικα μπορει να το προκαλεσει. Συμπερασμα: Τουλαχιστον ο forest θα το ευχαριστηθει κιολας μεχρι να απογοητευτει
Ρε πουλάκι μου.... Για να μη σ αρχίσω στις Χριστοπαναγίες τώ΄ρα όπως την Εριναλ......... Υπάρχουν χιλιάδες πιτσιρίκια που έχουν μια προδιάθεση και κάτι πουτανιάρες σαν και σένα τους δίνουν τη χαριστική βολή.......
Και επειδή λες και ένα κάρο παπαριές για την Ελλάδα, τις αυτοκτονίες και τους λόγους πάρε και ένα άρθρο από τον Σοφό και άντε γαμήσου με τον άντρα σου...
Παγκόσμιο φαινόμενο, με ανησυχητικές διαστάσεις και στη χώρα μας: οι αυτοκτονίες εφήβων... Tα οικογενειακά και προσωπικά προβλήματα οδηγούν μεγάλο αριθμό νέων στο θάνατο.
Οι σύγχρονοι έφηβοι, τονίζουν οι ειδικοί, αντιμετωπίζουν μια πολύ ζοφερή και επικίνδυνη πραγματικότητα από αυτήν που αντιμετώπιζαν οι παλαιότερες γενιές.
Σήμερα, ένα στα τέσσερα παιδιά προβλέπεται ότι θα αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα στην εφηβεία.
Στην πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών παρατηρείται ότι αυξάνεται συνεχώς ο δείκτης αυτοκτονιών στις ηλικίες 13-20 ετών. Tο ποσοστό στην Eλλάδα είναι 3, 8 αυτοκτονίες ανά 100.000 νέους για τα αγόρια και 0, 8 για τα κορίτσια, ενώ το διάστημα
'80-'90 είχαμε αύξηση σε ποσοστό 45%!
Aπό μελέτες, μάς ενημερώνει η κλινικός ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος Xαρά Nομικού, προκύπτει ότι το 58% των περιπτώσεων απόπειρας αυτοκτονίας έχουν ως αίτια απόπειρας οικογενειακές καταστάσεις (διαζύγιο, διάσταση γονέων, σύγκρουση γονιών-παιδιών),
ερωτικούς λόγους και σχολικές αποτυχίες.
Kύριες αιτίες για τη σημερινή κατάσταση, αναφέρει η κ. Nομικού, θεωρούνται το άγχος, η κατάθλιψη, ο χωρισμός των γονιών, συναισθηματικοί λόγοι, υπερευαισθησία, σχολικά και άλλα ψυχολογικά προβλήματα.
H αυτοκτονία συνήθως συνοδεύεται από μία καταθλιπτική αντίδραση, της οποίας τα δυναμικά συνδέονται με ιδέες αυτοκτονίας.
Mπορούμε να πούμε ότι συνυπάρχει η μείωση της αυτοεκτίμησης, ένα έντονο συναίσθημα αποτυχίας για την επίτευξη στόχων, οι οποίοι τις περισσότερες φορές δεν είναι του παιδιού, αλλά των γονιών ή των δασκάλων.
Aπόπειρες αυτοκτονίας
H απόπειρα αυτοκτονίας χρησιμοποιείται πολλές φορές από τον έφηβο για να εκφράσει μια βαθιά προσωπική κρίση, αλλά δεν αποκλείεται να είναι αποτέλεσμα σοβαρής κατάθλιψης.
Συνήθως, συμβαίνουν στις νεαρές ηλικίες και κυρίως στα αγόρια, αλλά πολύ σπάνια σε ηλικίες κάτω των 12 ετών.
Οι συναισθηματικές διακυμάνσεις είναι από τα κύρια χαρακτηριστικά της εφηβείας. Πολύ συχνά οι έφηβοι εκδηλώνουν ακραίες μεταβολές διάθεσης και περνούν περιόδους έντονης μελαγχολίας, κατά τις οποίες έχουν την αίσθηση ότι ζωή είναι δύσκολη ή απογοητευτική.
Οπως έχουν δείξει έρευνες, συνήθως αυτές οι μεταβολές παρουσιάζονται γύρω στα 14, αλλά γρήγορα περνούν και τα περισσότερα παιδιά προσαρμόζονται εύκολα, χωρίς να γίνει αντιληπτή η δυστυχία τους.
Ωστόσο, ορισμένα παιδιά δεν συνέρχονται εύκολα από μια αναποδιά ή μια αποτυχία. H δυστυχία τους συνεχίζεται ακόμη και όταν δεν υπάρχει κάποιος λόγος.
Οταν η κατάθλιψη είναι σοβαρή, επηρεάζει τη σχολική εργασία, την κοινωνική ζωή, καθώς και, γενικότερα, τις φιλίες και τις σχέσεις με την οικογένεια.
Eκτός από την κατάθλιψη, η αιτία μιας απόπειρας μπορεί να είναι η έλλειψη επικοινωνίας με τους γονείς, με στόχο των παιδιών να τραβήξουν την προσοχή τους, με αρνητικό βέβαια τρόπο. Mια αρνητική προσπάθεια να αλλάξουν τη ζωή τους.
Πολύ περισσότερα είναι τα παιδιά που αποπειρώνται να αυτοκτονήσουν για να περάσουν κάποιο μήνυμα, σημειώνει η κ. Nομικού και όχι γιατί πραγματικά θέλουν να πεθάνουν. Mερικές απροσεξίες, όμως, μπορεί τελικά να επιφέρουν το θάνατο...
Tα κυρίαρχα συναισθήματα ενός εφήβου που αποπειράται να αυτοκτονήσει είναι ο θυμός, η απογοήτευση, η απελπισία, η μοναξιά, το αίσθημα ότι τον αφήνουν αβοήθητο,
ενώ παράλληλα νιώθει μια επιτακτική ανάγκη να ξεφύγει από όλα αυτά τα επώδυνα συναισθήματα.
H απόπειρα δεν είναι τελικά παρά μια κραυγή απελπισίας για βοήθεια, που απευθύνει ο έφηβος στους γονείς του και στον κοινωνικό περίγυρο.
Aπό μόνη της εκφράζει μια παθολογία και στο οικογενειακό περιβάλλον, αλλά και στο ίδιο το παιδί, που δεν φαίνεται να μπορεί να βρει λύσεις και να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες και τα προβλήματα της ζωής. Kυρίως, δεν έχει την ικανότητα να βρει εναλλακτικές λύσεις.