Οδός Τζωρτζ (αριθμός νομίζω 26 ή 28 ίσως και 25, πρέπει να παω να το δω). Ίδρυμα υπόγειο με διπλή είσοδο, μια από την οδό Τζωρτζ και άλλη από την Σολωμού. Εκείνα τα χρόνια εκδιδόταν η Μαρίνα, Ελληνίδα καλλονή, με πλούσιο φυσικό στήθος και εξαιρετικές υπηρεσίες, τακτικότατος πελάτης της μέχρι το 1999. Μεταφέρθηκε όταν έκλεισε στο γειτονικό Σολωμού 32 όροφος, το οποίο λειτουργεί μέχρι σήμερα σαν studio
Α, ναι, η Μαρίνα.
Δε θα χάσει εύκολα τον τίτλο της γκόμενας, στην οποία έχω ρίξει τα περισσότερα άκυρα για ουρολαγνεία-
από τότε καμία άλλη δε μου έχει κάνει ανάλογη πρόταση, οπότε δεν έχω συχνά την ευκαιρία να ρίχνω Χ.
Η ιστορία είχε ως εξής: κάθε φορά που έμπαινε στο δωμά, με ρωτούσε σχετικά,
γιατί με περνούσε για άλλον πελάτη της, λέει, που γούσταρε τέτοια κόλπα.
Ε, αρνούμουν, καθότι δεν ήμουν ο άλλος, αλλά εγώ, και μετά γαμιόμασταν.
Δούλευε μέχρι το 2005 περίπου.
Πρέπει να ήταν μια από τις τελευταίες ιερόδουλες (αλλά και γραμματείς, μπείμπισίτερ, δικηγόρους, ταμίες σούπερ μάρκετ, νοικοκυρές κλπ), που κυκλοφορούσε με έιτις αξύριστη μασχάλη.
Στο τέλος ξυρίστηκε και πήρε σύνταξη.
Το μαγαζί παρείχε ευκαιρίες για ψυχεδελική φυσιογνωμική στους συνήθως οικογενειάρχες
πελάτες της, όσο περίμεναν κάτω απ' τα βιτρώ του σαλονιού.
Την ευχαριστώ, πάντως, για την εμπειρία να περιμένω στο δωμάτιο,
όσο η Μαρίνα έκανε απ' το τηλέφωνο ζήλειες στον γκόμενο, ότι πάει με άλλες :S
Χαρίλαου Τρικούπη και Λασκαρεως. Η πρώτη φορά που άκουσα για μασάζ σε τσαρδι. Η εργαζόμενη σε αρκετά προχωρημένη ηλικία (τότε ακόμα), τιμή 2000 με μασάζ, ενώ το απλό sex κόστιζε 1000 δραχμές.
Την έχω μνημονεύσει κάπου- α, κάτσε να δεις, το βρήκα.
Σε μια περίπτωση, πριν κανά 10ρι χρόνια, είχαμε πάει μ' έναν κολλητό σ' ένα, κατά δήλωση, στούντιο μασάζ
(τόσο αποκλειστικά αθώο μασατζίδικο, ώστε είχε και γλόμπο απ' έξω),
κάπου ψηλά στην Χ. Τρικούπη, αν δεν απατώμαι.
Στην είσοδο υπήρχε επιγραφή ότι "προσφερόταν μασάζ αυστηρώς ΑΝΔΡΙΚΟ".
Όταν, λίγο μετά μας υποδέχτηκε η εκδιδομένη (καμιά 60ρια χρονών- ούτε καν 100),
δεν άντεξα και τη ρώτησα τι εννοούσε στην ταμπέλα.
"Για να αποφύγω τις πλακομουνούδες", μου λέει, "την έβαλα".
Θυμάμαι ότι δεν είχαμε περάσει (εντάξει, μια στοιχειώδη αισθητική την είχα από τότε),
αλλά εν τω μεταξύ βρήκε την ευκαιρία να μας πει την ιστορία της ζωής της
και πώς περνάν τα 3 παιδιά της.
ΥΓ- Τίποτα δε συγκρίνεται, βέβαια, με τις ιστορίες της Σύλβιας (νυν γατόσπιτο) για την κόρη της,
που είναι, λέει, βιολόγος.
Κρίμα, θα μου πεις, κάτι πρέπει να λεν κι αυτές (στον εαυτό τους)...