τι συμπερασματα βγαζεις για τους ψηφοφορους;
Έχω συμπεράνει κάποια πράγματα και για αυτούς αλλά ΚΑΙ για τους ψηφοφόρους όμορων χώρων. Τα συμπεράσματά μου προέρχονται, κυρίως, από την εκ μέρους τους αποδοχή (με την ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ προσέγγιση να έχει το πάνω χέρι και την ΛΟΓΙΚΗ να υπολείπεται) των προταγμάτων και της θεματικής εστίασης των αντίστοιχων πολιτικών φορέων-κομμάτων, τα οποία φαίνονται να τους συγκινούν έντονα και να τους κινητοποιούν.
Μιας θεματικής, που τείνει να γίνει ΜΟΝΟΘΕΜΑΤΙΚΗ, με, κατ' αρχάς, απλουστευτική προσέγγιση πραγμάτων και καταστάσεων που είναι σύνθετα και πολύπλοκα και, ακολούθως, ΑΝΑΓΩΓΗ τους σε δυϊκά (διπολικά) και εντόνως αντιθετικά σχήματα: καλό/κακό, φως/σκοτάδι, πατριώτες/προδότες κλπ.
Σε αυτά τα εξαπλουστευμένα, αντιθετικά δίπολα, φυσικά, όλοι αυτοί βρίσκονται πάντα στο πρώτο σκέλος (οι "καλοί") και οι υπόλοιποι πάντα στο δεύτερο, νοούμενοι, εκλαμβανόμενοι ως οι "κακοί", οι "εχθροί".
Επίσης, έχω συμπεράνει ότι, ακόμα και αν δεν υφίστανται μέσα στη ζωή και στην καθημερινότητα τέτοια δίπολα, ή, αν υφίστανται και ΔΕΝ εκδηλώνονται ΕΧΘΡΙΚΑ, αυτά τα κόμματα-πολιτικοί φορείς μοιάζει να έχουν ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ανάγκη να τα εφεύρουν, γιατί μόνον έτσι αποκτούν raison d'être (λόγο ύπαρξης), δηλαδή με την εφεύρεση ή μεγέθυνση διαφορών και της ΔΑΙΜΟΝΟΠΟΙΗΣΗΣ των άλλων. Εν τέλει, αυτό που συνήθως διαχέουν, με όσα μέσα προπαγάνδας διαθέτουν, είναι ο ΦΟΒΟΣ και ο ΗΘΙΚΟΣ πανικός (που παίρνει διαστάσεις ΣΥΝΤΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ στο μυαλό των απλούστερων). Και αυτή η ψυχολογική διαδικασία είναι, επίσης, στον πυρήνα όλων αυτών των σχημάτων-φορέων-κομμάτων.
Εν τέλει, στα περισσότερα από αυτά, η προσέγγιση καταντάει ηθικολογική και όχι ΠΌΛΙΤΙΚΗ, και ελάχιστη ή καθόλου, φαίνεται, να απασχολεί όλους τους ψηφοφόρους οπαδούς τους πώς γίνεται, π.χ. να έχουν καλύτερους μισθούς, δικαιότερο φορολογικό σύστημα ή κοινωνική πολιτική στέγης, μαχόμενοι σχεδόν μετά (μονο)μανίας εναντίον, ενδεικτικώς, του "δικαιωματισμού" ή όποιου άλλου θέματος έχει βάλει ως στόχο-λόγο ύπαρξης, ο φορέας τον οποίον ακολουθούν.