Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

[aiolos.klima50]

John Eric Hexum, "Voyagers" 1982-1983
Επαιζε κάθε Τρίτη απόγευμα στην ΥΕΝΕΔ

Στην αρχή πήγε το μυαλό μου στο μπακ Ρότζερ...

 

[ΛΗΞΙΑΡΧΟΣ...]

Στην αρχή πήγε το μυαλό μου στο μπακ Ρότζερ...

Μοιαζαν, αλλά εκείνος στο Μπακ Ρότζερ είχε πιο κοντά μαλλιά (και πιθανόν να ζει ακόμη...)

 

[ΛΗΞΙΑΡΧΟΣ...]

Σουμπουτεο....10αρικο στα μπιμπλικια... Σάββατο σχολείο κανονικά .....οξιές δασιες περισπωμένη....

Τα Σάββατα πηγαίναμε σχολείο μέχρι τις 11 ή 12 αν θυμάμαι καλά, και φυσικά φορούσαμε πόδια...

 

[aiolos.klima50]

Καλοκαίρι μ σημερι με το ζόρι για ύπνο.....και τώρα που θέλω να κοιμηθώ.... δουλεύουμε....μπάνιο στο Καβούρι.....τα φορτηγά Νείλος...μας είχαν σκάσει πολλές μπάλες

 

[Maximilien]

Τα Σάββατα πηγαίναμε σχολείο μέχρι τις 11 ή 12 αν θυμάμαι καλά, και φυσικά φορούσαμε πόδια...

Πότε καταργήθηκαν οι ποδιές?
Δεν τις πρόλαβα.

 

[aiolos.klima50]

Τα Σάββατα πηγαίναμε σχολείο μέχρι τις 11 ή 12 αν θυμάμαι καλά, και φυσικά φορούσαμε πόδια...

Δεν θυμάμαι μέχρι τι ώρα ...

 

[argyrotoxos]

Διαβάστε και περιμένω σχόλια....

''Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια
γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε
να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες
μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να
μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι
περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
Κάναμε
ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε
από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα,
ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε
στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από
μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε
κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε
ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και
κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας
το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο
αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς
βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας
και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε
τίποτα.
Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή
μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός
σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε
να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως
κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν
μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν
έπαθε τίποτα.
Καμιά
φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν
πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

Δεν είχαμε Playstations , Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
βιντεοταινίες με ήχο surround , υπολογιστές ή Ι nternet . Εμείς είχαμε
φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν
κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για
να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η
τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.
Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες
ποδοσφαίρου.
Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι
έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με
αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν
ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και
τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια
από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς
κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος
έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί
μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν
ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες
ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και
χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά
κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε
τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας
κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα
αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα
σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να
μεγαλώσεις σαν παιδί...''

Είμαι κι εγώ ένας από εκεινους τους παλιούς....

 

[aiolos.klima50]

Εγώ στο δημοτικό μ χρι το ην εχτη πόδια

 

[ΛΗΞΙΑΡΧΟΣ...]

Πότε καταργήθηκαν οι ποδιές?
Δεν τις πρόλαβα.

1982, μαζί με 6μερο σχολείο κ πολυτονικό σύστημα.

 

[aiolos.klima50]

Γυμνάσιο αρρένων....θυλεων

 

[Maximilien]

Εγώ στο δημοτικό μ χρι το ην εχτη πόδια

Εσύ αντερφό από Γκιροκάστερ?

 

[aiolos.klima50]

Τηλεόραση χωρίς τηλεκοντρόλ....ολυμπιακή αγώνες στο Μόντρεαλ Μόσχα ....Μενεα...και η Φιλαδέλφεια χωρίς σκεπαστή....μια σιδερένια πόρτα και μια μάντρα υπήρχε

 

[argyrotoxos]

Ηλεκτρονικά παιχνίδια ΜΕ ΛΕΒΙΕ και δυο-τρια κουμπιά....τυρόπιτα με 60-70 δραχμές....γκοφρεττες και γλειφιτζουρι κοκκοράκι ...σάντουιτς με κουλούρι γεμιστό με γαριδάκια( εμείς το κάναμε ,όχι οι μαμάδες μας)....όταν παίζαμε μπάλα κάναμε και περιγραφή ταυτόχρονα( έστω αυτό ελπίζω να υπάρχει ακόμα).

 

[aiolos.klima50]

Ηλεκτρονικά παιχνίδια ΜΕ ΛΕΒΙΕ και δυο-τρια κουμπιά....τυρόπιτα με 60-70 δραχμές....γκοφρεττες και γλειφιτζουρι κοκκοράκι ...σάντουιτς με κουλούρι γεμιστό με γαριδάκια( εμείς το κάναμε ,όχι οι μαμάδες μας)....όταν παίζαμε μπάλα κάναμε και περιγραφή ταυτόχρονα( έστω αυτό ελπίζω να υπάρχει ακόμα).

Ναι πωπωπω

Η ανάρτηση συγχωνεύτηκε αυτόματα: 6 Απρ 2022

Ηλεκτρονικά παιχνίδια ΜΕ ΛΕΒΙΕ και δυο-τρια κουμπιά....τυρόπιτα με 60-70 δραχμές....γκοφρεττες και γλειφιτζουρι κοκκοράκι ...σάντουιτς με κουλούρι γεμιστό με γαριδάκια( εμείς το κάναμε ,όχι οι μαμάδες μας)....όταν παίζαμε μπάλα κάναμε και περιγραφή ταυτόχρονα( έστω αυτό ελπίζω να υπάρχει ακόμα).

Περιοχή σου τοτε

Η ανάρτηση συγχωνεύτηκε αυτόματα: 6 Απρ 2022

Ναι πωπωπω

Η ανάρτηση συγχωνεύτηκε αυτόματα: 6 Απρ 2022

Περιοχή σου τοτε

Εγώ Βύρωνα

 

[Reporter]

1982, μαζί με 6μερο σχολείο κ πολυτονικό σύστημα.

Τώρα πια γράφουν σε ατονικό

 

[argyrotoxos]

Ναι πωπωπω

Η ανάρτηση συγχωνεύτηκε αυτόματα: 6 Απρ 2022

Περιοχή σου τοτε

Η ανάρτηση συγχωνεύτηκε αυτόματα: 6 Απρ 2022

Εγώ Βύρωνα

Ήταν πιο ακριβής η τυρόπιτα στον Βύρωνα τότε;

 

[vangbot]

Για να θυμούνται όλοι της γενιάς μας...το παγωτό ξυλάκι 5-6 δραχμές το σουβλάκι δεν θυμάμαι...μπάλωμα στο λάστιχο του ποδηλάτου του....ποδήλατα με κόντρα όχι φρένο...όχι αντηλιακό...αλλά λάδι μαυρίσματος βάζαμε...πεπσι κόλα... λεωφορείο με εισπράκτορα....

σουβλακι διφραγκο

 

[argyrotoxos]

Τώρα πια γράφουν σε ατονικό

Το πολυτονικό είναι γυμναστική για το μυαλό γιατί πρέπει να σκεφτείς ποιο πνεύμα να βάλεις και γιατί....

 

[argyrotoxos]

σουβλακι διφραγκο

Πιτογυρο με 150 δρχ...!!!

 

[Jim85]

Πιτογυρο με 150 δρχ...!!!

Όσα δίνεις σήμερα για να πάρεις ένα το οποίο είναι και σάπιο, το 1999 με τα ίδια χρήματα έπαιρνες 3-4 και καλύτερης ποιότητας!