Ήρθε μια κοπελίτσα να δουλέψει για εμένα εδώ και λίγο καιρό, νέα και άπειρη, οπότε αρκετές φορές ερχόμενη στη δουλειά με φόρεμα, κάθεται δίπλα μου και δείχνοντας της το τι πρέπει να κάνει παίρνω μάτι και τα μποτάκια της.
Σήμερα άργησε 2 ώρες και έρθει και έφτασε κλαίγοντας, είμαστε οι 2 μας οι υπόλοιποι υπάλληλοι είναι σε άδεια.
Της είπα να πάει στη τουαλέτα να σκουπίσει τα δάκρυα της και να πιει λίγο νερό για να ηρεμήσει, αφού δεν έγινε και τίποτα σοβαρό.
Αυτή συνέχισε να κλαίει (ο λόγος ήταν απλά ότι είχε αργήσει), οπότε την πήρα αγκαλιά για να την ηρεμήσω κάπως.
Μόλις ακούμπησαν τα βυζάκια της πάνω μου και με έσφιξε κι αυτή στην αγκαλιά της, μου σηκώθηκε... Σίγουρα το ένιωσε...
Ενώ είχαμε έρθει ουσιαστικά σε απόσταση αναπνοής, κοιταχτήκαμε στα μάτια και της είπα να πάει σπίτι της να ηρεμήσει, ότι δεν έγινε τίποτα και ότι θα τα πούμε αύριο.
ΕΦΥΓΕ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ!
Πιστεύω ότι έκανα το σωστό, δεν θέλησα να εκμεταλλευτώ την αδύναμη στιγμή της, αλλά όλο μου τριγυρνάει στο μυαλό........ Τι κάνουμε τώρα συναγωνιστές; Το αφήνω απλά να περάσει;;;