Είναι λίγο γενική η απορία, αλλά πιστεύω ότι έχει να κάνει με το κατά πόσο μπορεί να δημιουργηθεί μια αληθινή "σχέση" ανάμεσα σε έναν άντρα-πελάτη και μια εργαζόμενη γυναίκα.
Καλό είναι να μη ζούμε με αυταπάτες... Για μένα, η απάντηση είναι ΚΑΜΜΙΑ σε ποσοστό 99,9%, για λόγους ανεξάρτητους από εμάς :
1. Οι περισσότερες κοπέλες που κάνουν αυτή τη δουλειά (και την κάνουν καλά) ξεκίνησαν λόγω ανυπέρβλητων οικονομικών προβλημάτων, στην πορεία τα έλυσαν και συνεχίζουν όχι για να λύσουν το οικονομικό τους πρόβλημα αλλά για να αποκτήσουν όλο και περισσότερα. Κατά συνέπεια έχουν ήδη αλλάξει την αρχική οπτική και ξέρουν ότι το κορμί τους είναι εργαλείο και εμείς οι πελάτες που θα εξασφαλίσουμε σε αυτές τα αγαθά που θέλουν. Δεν έχουν πραγματικό λόγο να το θυσιάσουν αυτό για να δεθούν με κάποιον που τις έχει ερωτευτεί.
2. Αυτές οι κοπέλες έχουν γνωρίσει εκατοντάδες (ή και χιλιάδες) άντρες στην πορεία τους, για μερικά λεπτά ή ώρες. Ποιός από εμάς πιστεύει ότι διαφέρει τόσο πολύ από τους άλλους ώστε τον καψουρεύτηκε η "πωλήτρια" μετά από ένα ωραίο πήδημα και θα αλλάξει ζωή για χάρη του; Για μένα αυτό είναι ουτοπικό.
3. Οι λόγοι για να μπλέξει μια κοπέλα με κάποιον σε "σοβαρή" σχέση, είναι να μην έχει πλέον πέραση στους πελάτες της ή να σκυλοβαρέθηκε την επαγγελματική ζωή της, οπότε λογικά θα αναζητήσει τον κατάλληλο σπόνσορα που θα της εξασφαλίσει το ευ ζην. Αναωτιέμαι ποιος άντρας θα πιστέψει ότι γυναίκα αυτή τον αγαπάει πραγματικά και δεν είναι μαζί του από συμφέρον και ότι στην πρώτη δυσκολία δε θα τον παρατήσει για να αναζητήσει αλλού προστασία...
Αυτή είναι η δική μου οπτική, που έχει προκύψει μετά από σφαλιάρες του παρελθόντος (με 2 εσκορτούδες και 1 στριπτιζού).
Φυσικά θα χαρώ αν κάποιος μου αποδείξει ότι δεν έχω δίκιο...
