Φυσικά. Κι εννοείται πως έχει να κάνει με γκόμενα. Ήξερα, το διαισθανόμουν πως έπαιζε παιχνίδι. Καταλάβαινα κάθε της ψέμμα, μόνο από τις εκφράσεις του προσώπου της, τον τρόπο που με κοίταζε στα μάτια, από κάθε της κίνηση και βλέμμα. Όμως ήθελα να πιστέψω τα ψέμματά της, ήθελα να ζήσω μέσα στο παραμύθι της, έλιωνα από την επιθυμία να ζήσω έστω και μόνο ένα όμορφο απόγευμα μαζί της, κι ας με καταπλάκωναν ατελείωτα χρόνια με πόνο, τύψεις και απωθημένα αμέσως μετά. Δεν ήξερα όμως ότι άλλοι τη βάλανε, για να με μπερδέψουν σε ιστορίες. Κι έτσι προχώρησα λίγο μαζί της, πέφτοντας στην παγίδα. Όμως, συγκράτησα την επιθυμία μου, και δεν τα έκανα όλα μαζί της. Άλλωστε, εγώ διασκεδάζω με τα ορεκτικά περισσότερο από το κυρίως πιάτο, σχεδόν με όλες. Είχα και αισθήματα για αυτήν. Μόνο που της κρατούσα το χέρι, περπατούσαμε μαζί παρέα και μιλούσαμε για άσχετα πράγματα, ή όταν μου ζητούσε να την πάρω αγκαλιά σαν να ήταν η γυναίκα μου, εγώ ήμουν ευτυχισμένος.
Προαισθανόμουν τον πόνο και τη δυστυχία που έμελλε να γευτώ, τα έβλεπα να έρχονται. Αυτή φερόταν εντελώς πρόστυχα, ως και προκλητικά (και όπως αργότερα ανακάλυψα, έτσι ήταν και δασκαλεμένη), όμως εγώ συγκράτησα τη λογική μου και τα ΛΟΓΙΚΑ μου, και αντί να τη βάλω κάτω όπως το πήγαινε, τη συμβούλεψα να βρει ένα αγόρι πιο κοντά στη δική της την ηλικία, και πως δεν είναι σωστό να είναι τόσο προκλητική και πρόστυχη με έναν άντρα της δικής μου ηλικίας, η συμπεριφορά της και ιδιαίτερα για την ηλικία της, ήταν οριακά ξετσίπωτη, του ξεκωλέ και του τσουλέ, τόσο που κι ένας χρόνια στο άθλημα θα ταρακουνιόταν για τα καλά. Αυτό στο μέλλον αποδείχτηκε σοφό, και όχι ξενέρωτο ή χαράμι από τη μεριά μου. Κατηγορήθηκα για πράγματα που δεν είπα και δεν έκανα, και στο μέλλον, τη "ζημιά" που άλλος της έκανε, πήγε να τη φορτώσει σε μένα.
Μέχρι και σκουλαρήκια μου είχε ζητήσει κάποτε να της κάνω δώρο, και ακόμη κι αυτή, το είχε ξεχάσει. Κατόπιν εορτής, και μετά την προδωσία, εγώ ακόμη το θυμόμουν, τα φύλαγα, και περίμενα να 'ρθει. Ήταν το αποχαιρετηστήριο δώρο. Τώρα τα φοράει και πάει και σαλιαρίζει με έναν φρίκουλα σκουλαρικάτο και στ' αρχίδι και στ' αυτί.
Μετανιώνω που δεν χάρηκα μια ολοκληρωμένη σχέση, έστω και με τις συνέπειες που μου προετοίμαζαν. Μετανιώνω που ήθελα να ζήσω ένα ψέμμα με δική μου βούληση. Μετανιώνω που δεν την έδιωξα από την αρχή. Μετανιώνω για το δώρο. Μετανιώνω που δεν της είπα: "Σ' αγαπώ". Μετανιώνω, που αγάπησα. Μετανιώνω που όταν το κατάλαβα πως δεν θα την ξαναδώ, την έπεσα στην αδερφή της για εκδίκηση, με την ίδια προστυχιά που μου την έπεσε και αυτή σε μένα. Μετανιώνω που όταν κατάλαβα πως δεν θα την ξαναδώ, επέστρεψα ενεργά στο άθλημα, και της έδωσα πάτημα να με κατηγορήσει και να προσποιηθεί πως εκείνη ήταν εντάξει μαζί μου. Μετανιώνω που πήρα την εκδίκησή μου μετέπειτα, κλέβοντας με τη βία το πρώτο φιλί ενός άλλου αθώου κοριτσιού, συγγενικού προσώπου των καθηκιών που χρησιμοποίησαν αυτήν για να μου κάνουν ζημιά. Μετανιώνω που της έδωσα ψυχή και πήρα πόνο, μετανιώνω... Μετανιώνω που ακόμη δεν τιμώρησα παραδειγματικά τα κτήνη που τη χρησιμοποίησαν και τη διέφθειραν (περισσότερο από ό,τι ήταν έστω). Μετανιώνω που πάντα πίστευα, γιατί επίσης ήθελα να πιστέψω άλλο ένα όμορφο ψέμμα, πως υπάρχει ακόμη αγάπη σε αυτόν τον κόσμο, σήμερα, τελικά. Μετανιώνω που είχα την αδυναμία και την ατέλεια να φτάσω να μετανιώσω για όλα αυτά, ενώ δεν έφταιγα σε τίποτε απολύτως. :-
