Judge Dred89
Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Αυγ 2014
- Μηνύματα
- 4.910
- Like
- 5
- Πόντοι
- 16
μια ασχετη με το σεξ οπτικη
.................................................................
Ανταπόκριση από Πολωνία
Μία εβδομάδα σχεδόν στην Πολωνία και τα πράγματα δεν είναι όπως ακριβώς τα περίμενα…Θα ξεκινήσω με τον καιρό, που μάλλον είναι και το μεγαλύτερο σοκ της προσαρμογής. Μέσα Αυγούστου που μοιάζει περισσότερο με Οκτώβρη. Κυριαρχεί η συννεφιά (αντί για το εκτυφλωτικό Ελληνικό γαλάζιο που μονάχα τώρα αντιλαμβάνομαι πλήρως,τί ακριβώς σημαίνει). Μία συννεφιά καταθλιπτική που απλώνει παντού αποχρώσεις του γκρι. Έτσι διαρκώς περιμένεις τη βροχή που όταν πέφτει μάλλον δε σε εκπλήσσει. Ο ήλιος είναι λιγοστός, σχεδόν εξαφανισμένος, μόνιμα κρυμμένος πίσω από αυτό το μουντό σκηνικό. Και δε φτάναν όλα αυτά…μου τελειώνει και ο καπνός…
Η ζωή εδώ φαίνεται μονότονη και πληκτική. Δεν ξέρω αν γι’αυτό ευθύνεται η «φάρμα» στην οποία ζω αλλά σε καμία περίπτωση δεν ισχύει αυτό που έλεγε ο Henry Miller για τις πουτάνες του Παρισιού που όταν έβρεχε υπήρχαν μόνο δύο πράγματα να κάνεις. Και οι πουτάνες δεν έπαιζαν χαρτιά. Οι Πολωνοί απ’ότι φαίνεται όυτε χαρτιά παίζουν, ούτε και πηδάνε. Βρέχει, δε βρέχει, δουλεύουν. Και δουλεύουν ακατάπαυστα με μικρά διαλείματα κατανάλωσης μπύρας. Φτάνουμε λοιπόν στο δέυτερο μεγαλύτερο πλήγμα που δέχομαι σε αυτό το ομολογουμένως δύσκολο ξεκίνημα που είναι …η απουσία χαλάρωσης!!! Εδώ δε χαλαρώνει κανείς. Δεν πάιζει αυτό το καφεδάκι (έστω μπυρίτσα) αγναντεύοντας τη θάλασσα , ατενίζοντας το άπειρο, κοιτάζοντας το πουθενά. Κι έτσι καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι Πολωνοί δε χαλαρώνουν ποτέ..και μαζί μ’αυτούς κι εγώ προσπαθώ να «ταξιδέψω» φουμάρωντας ένα τσιγαράκι κάτω από τα δέντρα, αλλά ρε γαμώτο μου τελειώνει και ο καπνός…
Ερχόμενος στην Πολωνία, μάλλον μπήκα κατευθείαν στα βαθειά και αναφέρομαι στην κατασκευή του σπιτιού. Εδώ το σύστημα παίζει διαφορετικά (ή τουλάχιστον όχι όπως έχω μάθει εγώ στην Ελλάδα). Βασικός προμηθευτής υλικών είναι το Leroy Merlin (ή κάτι αντίστοιχο) και όχι οι μάντρες υλικών που έχουμε συνηθίσει. Πας εκεί με τη φορτηγούμπα σου (πολύ φορτηγό λέμε) και φορτώνεις κάργα (εσύ φορτώνεις καθώς τα Πολώνια δεν πολυβοηθάνε). Τα πας στο χώρο σου όπου περιμένουν οι εργάτες για τα περαιτέρω. Τα μαστόρια ποικίλουν (όπως παντού υποθέτω) αλλά οι περισσότεροι που έχω συναντήσει είναι τελειωμένοι αλκοολικοί που προφανώς δε μπορούν να κάνουν κάτι άλλο και δηλώνουν μαστόρια. Βέβαια έχω παρατηρήσει ότι περισσότερο καπνίζουν παρά δουλεύουν και σε εμένα δυστυχώς, δε με φτάναν όλα τούτα, μου τελειώνει κι ο καπνός…
Κατά τα λοιπά, η Πολωνία είναι η χαρά του παιδιού!!! Και ο δικός μου, με έχει ξεκολιάσει στο τρέξιμο… Μιλάμε για πολλά χιλιόμετρα κάθε μέρα. Κυνηγάει ασταμάτητα το γάτο του σπιτιού (ο οποίος κυριολεκτικά τον βλέπει και κρύβεται) και όποτε βαρεθεί ένα ταλαίπωρο σκυλάκι. Το κακό είναι ότι ανακαλύψαμε και το αυτοκινητάκι του, που κάποιος πρέπει να το σπρώχνει και θέλει να τον πηγαίνω παντού με αυτό…Προβλέπω το αυτοκινητάκι σύντομα να εξαφανίζεται σε κανένα χαντάκι…Η αφθονία του χώρου είναι εντυπωσιακή. Λογικό βέβαια αν σκεφτεί κανείς ότι μένω σε κάτι σαν χωριό αλλά όχι με την Ελληνική έννοια του χωριού. Σε γενικές γραμμές το μοντέλο που παίζει είναι σπίτια διάσπαρτα παντού (το παντού κυριολεκτικά) με μεγάλες πόλεις τύπου Βαρσοβίας, επίσης διάσπαρτες παντού. Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό να αντιστοιχεί στα Ελληνικά δεδομένα για το ¨χωριό» που μένω, έιναι κάτι ανάμεσα σε Μαραθώνα, Άγιο Στέφανο και Βαρυμπόμπη (πολύ κυρίλλα έπεσε!). Σίγουρα καλύτερα από Κυψέλη, αλλά για να πάρεις τσιγάρα παίζει να οδηγήσεις κανά τέταρτο.Και ρε γαμώτο, μου τελειώνει και ο καπνός…
Ποτέ άλλοτε δεν έιχα νοιώσει τόσο έντονα την ουσία του «κάθε αρχή και δύσκολη»…Και μόνο η σκέψη των όσων πρέπει να γίνουν (και σύντομα) με τρομάζει. Προς το παρόν, μετράω τις μέρες που θα επιστρέψω στην Ελλάδα και το μόνο σίγουρο είναι ότι μέχρι τότε θα έχει τελειώσει ο καπνός…
.................................................................
Ανταπόκριση από Πολωνία
Μία εβδομάδα σχεδόν στην Πολωνία και τα πράγματα δεν είναι όπως ακριβώς τα περίμενα…Θα ξεκινήσω με τον καιρό, που μάλλον είναι και το μεγαλύτερο σοκ της προσαρμογής. Μέσα Αυγούστου που μοιάζει περισσότερο με Οκτώβρη. Κυριαρχεί η συννεφιά (αντί για το εκτυφλωτικό Ελληνικό γαλάζιο που μονάχα τώρα αντιλαμβάνομαι πλήρως,τί ακριβώς σημαίνει). Μία συννεφιά καταθλιπτική που απλώνει παντού αποχρώσεις του γκρι. Έτσι διαρκώς περιμένεις τη βροχή που όταν πέφτει μάλλον δε σε εκπλήσσει. Ο ήλιος είναι λιγοστός, σχεδόν εξαφανισμένος, μόνιμα κρυμμένος πίσω από αυτό το μουντό σκηνικό. Και δε φτάναν όλα αυτά…μου τελειώνει και ο καπνός…
Η ζωή εδώ φαίνεται μονότονη και πληκτική. Δεν ξέρω αν γι’αυτό ευθύνεται η «φάρμα» στην οποία ζω αλλά σε καμία περίπτωση δεν ισχύει αυτό που έλεγε ο Henry Miller για τις πουτάνες του Παρισιού που όταν έβρεχε υπήρχαν μόνο δύο πράγματα να κάνεις. Και οι πουτάνες δεν έπαιζαν χαρτιά. Οι Πολωνοί απ’ότι φαίνεται όυτε χαρτιά παίζουν, ούτε και πηδάνε. Βρέχει, δε βρέχει, δουλεύουν. Και δουλεύουν ακατάπαυστα με μικρά διαλείματα κατανάλωσης μπύρας. Φτάνουμε λοιπόν στο δέυτερο μεγαλύτερο πλήγμα που δέχομαι σε αυτό το ομολογουμένως δύσκολο ξεκίνημα που είναι …η απουσία χαλάρωσης!!! Εδώ δε χαλαρώνει κανείς. Δεν πάιζει αυτό το καφεδάκι (έστω μπυρίτσα) αγναντεύοντας τη θάλασσα , ατενίζοντας το άπειρο, κοιτάζοντας το πουθενά. Κι έτσι καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι Πολωνοί δε χαλαρώνουν ποτέ..και μαζί μ’αυτούς κι εγώ προσπαθώ να «ταξιδέψω» φουμάρωντας ένα τσιγαράκι κάτω από τα δέντρα, αλλά ρε γαμώτο μου τελειώνει και ο καπνός…
Ερχόμενος στην Πολωνία, μάλλον μπήκα κατευθείαν στα βαθειά και αναφέρομαι στην κατασκευή του σπιτιού. Εδώ το σύστημα παίζει διαφορετικά (ή τουλάχιστον όχι όπως έχω μάθει εγώ στην Ελλάδα). Βασικός προμηθευτής υλικών είναι το Leroy Merlin (ή κάτι αντίστοιχο) και όχι οι μάντρες υλικών που έχουμε συνηθίσει. Πας εκεί με τη φορτηγούμπα σου (πολύ φορτηγό λέμε) και φορτώνεις κάργα (εσύ φορτώνεις καθώς τα Πολώνια δεν πολυβοηθάνε). Τα πας στο χώρο σου όπου περιμένουν οι εργάτες για τα περαιτέρω. Τα μαστόρια ποικίλουν (όπως παντού υποθέτω) αλλά οι περισσότεροι που έχω συναντήσει είναι τελειωμένοι αλκοολικοί που προφανώς δε μπορούν να κάνουν κάτι άλλο και δηλώνουν μαστόρια. Βέβαια έχω παρατηρήσει ότι περισσότερο καπνίζουν παρά δουλεύουν και σε εμένα δυστυχώς, δε με φτάναν όλα τούτα, μου τελειώνει κι ο καπνός…
Κατά τα λοιπά, η Πολωνία είναι η χαρά του παιδιού!!! Και ο δικός μου, με έχει ξεκολιάσει στο τρέξιμο… Μιλάμε για πολλά χιλιόμετρα κάθε μέρα. Κυνηγάει ασταμάτητα το γάτο του σπιτιού (ο οποίος κυριολεκτικά τον βλέπει και κρύβεται) και όποτε βαρεθεί ένα ταλαίπωρο σκυλάκι. Το κακό είναι ότι ανακαλύψαμε και το αυτοκινητάκι του, που κάποιος πρέπει να το σπρώχνει και θέλει να τον πηγαίνω παντού με αυτό…Προβλέπω το αυτοκινητάκι σύντομα να εξαφανίζεται σε κανένα χαντάκι…Η αφθονία του χώρου είναι εντυπωσιακή. Λογικό βέβαια αν σκεφτεί κανείς ότι μένω σε κάτι σαν χωριό αλλά όχι με την Ελληνική έννοια του χωριού. Σε γενικές γραμμές το μοντέλο που παίζει είναι σπίτια διάσπαρτα παντού (το παντού κυριολεκτικά) με μεγάλες πόλεις τύπου Βαρσοβίας, επίσης διάσπαρτες παντού. Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό να αντιστοιχεί στα Ελληνικά δεδομένα για το ¨χωριό» που μένω, έιναι κάτι ανάμεσα σε Μαραθώνα, Άγιο Στέφανο και Βαρυμπόμπη (πολύ κυρίλλα έπεσε!). Σίγουρα καλύτερα από Κυψέλη, αλλά για να πάρεις τσιγάρα παίζει να οδηγήσεις κανά τέταρτο.Και ρε γαμώτο, μου τελειώνει και ο καπνός…
Ποτέ άλλοτε δεν έιχα νοιώσει τόσο έντονα την ουσία του «κάθε αρχή και δύσκολη»…Και μόνο η σκέψη των όσων πρέπει να γίνουν (και σύντομα) με τρομάζει. Προς το παρόν, μετράω τις μέρες που θα επιστρέψω στην Ελλάδα και το μόνο σίγουρο είναι ότι μέχρι τότε θα έχει τελειώσει ο καπνός…
Αν ομως εχεις εμφανησιση Ευρωπαιου (οχι μαυριδερος) ντυνεσαι καλα και εχεις και τα στανταρ που ειχα γραψει οχι μονο πανευκολο να 
αλλα σε κυνηγανε οι γκομενες απο μονες τους!
