Απο ψυχολογικης σκοπιας ο Τζιμπρακλα ηταν μια ηπια σχετικα περιπτωση ψωροναρκισσισμου και επιζητησης προσοχης/αποδοχης απο τα alpha males της μικρης μας κοινοτητας. Τα daddy issues του ηταν εμφανεστατα σε κακουργηματικο βαθμο, ειτε με ευθειες επιθεσεις σε -κυριως οχι νεες ηλικιακα- ιεροδουλες, ειτε με πασιφανεις αναποδεικτες επαρσεις επι της κατα φαντασια χρηματικης του ανεσης, ασταματητη επικληση στην αυθεντια και την εμπειρια παρα το κλωνοπροφιλ, πολυωρες εντος του σαιτ συνεδριες αεργιας πασχιζοντας να δωσει ταυτοτητα στον εαυτο του, και αποκορυφωμα την αναζητηση μιας ζεστης πατρικης πουτσας στην μορφη της πλεον πιο αποδεκτης της μορφης, σε κοινοτητες πιο ανεκτικες οπως εδω (τραβελια).
Κρυμμενος επιμελως πισω απο την νεανικη meme μορφη του πεπε δε φρογκ, η αδυναμια ή ο φοβος απευθειας εκφρασης των συμπλεγματων του οδηγησε πολλες φορες στη χρηση των διαφορων απεικονισεων/εκφανσεων του βατραχου, ειτε ως αλλαγη φωτο προφιλ ειτε ως απαντηση σε αλλα μηνυματα, διατηρωντας τον μελαγχολικα χαζοχαρουμενο χαρακτηρα αθικτο.
Κλεινοντας την διαγνωση, η αναποφευκτη ανασφαλεια που θα του προκαλουσε η επισης αναποφευκτη συνυπαρξη με πιθανως ανωτερα αρσενικα σε αυτο το χωρο, τον οδηγησε σε ματαιες προσπαθειες να εχει τον τελευταιο λογο ακομα και σε αδιαφορες αναφορες, οντας αντικειμενο χλευης και ακαριαιας απομυθοποιησης, θετωντας τελικα ενα φανταστικο και ασημαντο στοχο (1000 ποστ) και κυκνειο ασμα μια στοιχηματικη τετραδα που καταπατωντας καθε του αρχη θα τον εκανε να φανταζει αληθινος (πηγε κουβα
), και φυσικα, μια τραγικη ηρωικη εξοδο οπως το να φωναξει (τυχαια) στο χιλιοστο ποστ οτι βρεθηκε πριγκιπισσα που θα φιλησει τον βατραχο. Παραμυθενια ονειρα σε εναν σκληρα αληθινο κοσμο.
Η κατακλειδα του πιθανοτερου σεναριου ειναι οτι ο Τζιαπατα ηταν απλα ενα αθωο και ανοργανωτο τρολ που ηθελε να πεταξει πολυ κοντα στον ηλιο, αλλα τα φτερα του ηταν φτιαγμενα απο ΧΥΣΙΑ μινωταυρου.
Δεν ξερω αν θελει να συμπληρωσει κατι καποιο αλλο μελος της ομαδας ψυχολογικης αναλυσης του μπου
